merhabalar hanımlar ben 5 aylık ewliyim sorunum eşim ve annemin arasındaki sorunlar düğüne 1 ayla kala kadar 2 senelik nişanlılık dönemimde annem ve eşim ana oğul gibiydi eşim ewimizden çıkmazdı annem erkek kardesimden ayırt ewdeydi öyle sewerlerdiki bizde kalmasına bile izin verirlerdi ewin oğlu olmuştu resmen ne zamanki düğün yaklaştı araya maddiyat eşyalar kızın alacakları konuları dağıttı herşeyi ieşimin ailesi hiç yanaşmadı böle konulara hep eşim gelip konuştu işte böle başladı herşey şimdi annem ewime geliyor huzursuz oturuyor annme eşimin her kelimesine alınıyor eşimde onun...ilk zamanlarda eşim çok gidiyorsun ailenin ewine bize az gidiyorsun otur ewine alış dedi ( her iki aileylede aynı semtteyiz )2 ay bunun kavgasını yaptık biraraya geldiklerinde iki kuma gibi kapışıyolar bazen ağzımı açıp bişey diyemiyorum artık durun yapmayın bile diyemiyorum 2 aylık ewliyken bu zor süreçte onların arasında sıkışmışken çok söledim yapmayın arada beni yiyeceksiniz dedim olan oldu 3 ay önce saç dökülmesi şikayeti ile doktora gittim doktorlar zaten betim benzim atmış suratımı görünce 8 tane test istedi bütün hormon troid guatır dengem bozulmuş beynimde tümör çıktı arkadaşlar 3 aydır bununla uğraşıyorum ameliyatmı ilaçmı karar aşaması derken rahatsızlıklarım bi baş gösterip bir duruyor 1 hafta iyiysem 1 hafta şaşı görüyorum (tümör göz sinirlerine baskı yapıyor ) tümörümü emar sonucu kesin olarak kabullendiğimizde annemde eşimde günlerce ağladı ikiside bizim yüüzmüzden oldu dediler ayrı ayrı eşim söz verdi kırıldığım ne varsa unutucam sen iyi ol gerisi önemli değil dedi ama bu konu 2 ay sürdü şimdi hala aynılar eşimle yine benzer sebeblerden tartıştık geçen gün bak ben bu yüzden iyileşemiyorum üstüme gelme bana ailemi kötüleme kötületmem ailem için herkesi herşeyi ezerim dedim hasta oldum iyileşemiyorum dedim bana yıkma rahatsızlığını bana vicdan yapma dedi.................. şok oldum dondum kaldım vicdan???????? ben kimseye vicdan yapmamıştım tümörümle ilgili kimseye duygu sömürüsüde yapmadım hiç tümörüm yüzümden çocuğumda olmıycak bunu bile takmıyordum o güne kadar çok pişman oldu sinirle çıktı dedi özürler diledi yalvardı ama susturamadı gecenin 3 ündeki feryatlı gözyaşlarımı tek yapması gereken ailem hakkında ileri geri konuşmaması belki iyileşirim umudum kalmadı artık doktorlarımla irtibatımı kestim tümörümü kabullendim sahiplendim artık ben kendimi psikolojimi düzeltmek için çok uğraştım ama olmadı tek taraflı olmyor işte....sen nekaadr istersen iste diyorum artık 1 hafta iyiysem 1 hafta kötüyüm çektiğimi bir ben bilirim kimseyede şu şikayetimde var artık demem kimsenin vicdanı sızlamasın....