Merhaba, öncelikle burada yeniyim, dünden beri gezinirken karşıma çıktı ve yazmak istedim.
Ben henüz 25 yaşındayım ve 1 yıl kadar evliyim. Evlendiğimizden bu yana dış etkenler bizi paramparça etti, Eşimin borçlarını sürekli olarak yüzüme vurdular, dedikodu çıkardılar. Oralı olmamış gibi olsam da aklımda hep ailesine karşı bir şüpheli yaklaştım. Ardından eşiminde bana dışarıdaki olayları yansıtmasıyla ve bunun ilgisizliğe dönmesiyle beraber artık yorulduğumu ve ileride bizimle alakalı bir gelecek göremediğimi söyleyerek ayrılmak istedim. Çünkü benim hayat yaşantım bu değil, ilerleyen dönemlerde çocuk olduğunda ortadaki kasvetli ve dedikoducu havayı şimdiden seziyorum ki eşimde bunu söylüyor. Ailemle bir kavga edeceksin ama hayırlısı bakalım gibi. 1 ay kadar evden ayrıldım ve Ailem barıştırmak üzere araya girdi. Bu süre zaarfında karşı taraf ne aradı ne de sordu. Muhtemelen Eşimden alıyorlardı haberleri. O sıra da bir kırgınlık içimde oldu ama, eve dönerken ailenle görüşemeyeceğimi (çok elzem bir durum olur, elbette ama harici istemiyorum) belirttim. Tamam dedi, tamam dedi ama. Olay artık çocuk oyuncağına döndü. Kısasa Kısas yapıyor. Yani ben ailesiyle görüşmüyorum oda görüşmek istemiyor. Dedim neden ki geçerli bir sebebin var dinleyelim. Artık herkes yerini bilsin diyip konuyu geçiştiriyor. Ben de artık ailem senin hakkında dedikodu yaptı da ondan mı bu tavır anlamadım dedim, Sen görüşmüyorsun ben seninkilerle neden görüşeyim diyor. Yani artık durum beni iyice sıktı ve soğuttu. Bu arada detaylı anlatmadım lakin dedikodu olayı çok hat safhada. Göz ardı edemeyeceğim bir konumda ve ben artık bu durumla birlikteliğimizi devam ettirmek istemiyorum ama cesarette edemiyorum. Kurduğumuz düzen herşey, elimin tersiyle itecekmişim gibi geliyor. Bu konuyu bir çok kez defa eşimle konuştum bu arada. Bu sıkıntım ve bıkkınlığım bu yüzden birazda. Muhatap arayamıyorum ve Ailesiyle de beni ortada bırakıyor, konuya dahil olmuyor vb. ben nasıl bir kez daha oturup ayrılık konuşması yapabilirim? bu konuda fikirlerinizi merak ediyorum.
Ben henüz 25 yaşındayım ve 1 yıl kadar evliyim. Evlendiğimizden bu yana dış etkenler bizi paramparça etti, Eşimin borçlarını sürekli olarak yüzüme vurdular, dedikodu çıkardılar. Oralı olmamış gibi olsam da aklımda hep ailesine karşı bir şüpheli yaklaştım. Ardından eşiminde bana dışarıdaki olayları yansıtmasıyla ve bunun ilgisizliğe dönmesiyle beraber artık yorulduğumu ve ileride bizimle alakalı bir gelecek göremediğimi söyleyerek ayrılmak istedim. Çünkü benim hayat yaşantım bu değil, ilerleyen dönemlerde çocuk olduğunda ortadaki kasvetli ve dedikoducu havayı şimdiden seziyorum ki eşimde bunu söylüyor. Ailemle bir kavga edeceksin ama hayırlısı bakalım gibi. 1 ay kadar evden ayrıldım ve Ailem barıştırmak üzere araya girdi. Bu süre zaarfında karşı taraf ne aradı ne de sordu. Muhtemelen Eşimden alıyorlardı haberleri. O sıra da bir kırgınlık içimde oldu ama, eve dönerken ailenle görüşemeyeceğimi (çok elzem bir durum olur, elbette ama harici istemiyorum) belirttim. Tamam dedi, tamam dedi ama. Olay artık çocuk oyuncağına döndü. Kısasa Kısas yapıyor. Yani ben ailesiyle görüşmüyorum oda görüşmek istemiyor. Dedim neden ki geçerli bir sebebin var dinleyelim. Artık herkes yerini bilsin diyip konuyu geçiştiriyor. Ben de artık ailem senin hakkında dedikodu yaptı da ondan mı bu tavır anlamadım dedim, Sen görüşmüyorsun ben seninkilerle neden görüşeyim diyor. Yani artık durum beni iyice sıktı ve soğuttu. Bu arada detaylı anlatmadım lakin dedikodu olayı çok hat safhada. Göz ardı edemeyeceğim bir konumda ve ben artık bu durumla birlikteliğimizi devam ettirmek istemiyorum ama cesarette edemiyorum. Kurduğumuz düzen herşey, elimin tersiyle itecekmişim gibi geliyor. Bu konuyu bir çok kez defa eşimle konuştum bu arada. Bu sıkıntım ve bıkkınlığım bu yüzden birazda. Muhatap arayamıyorum ve Ailesiyle de beni ortada bırakıyor, konuya dahil olmuyor vb. ben nasıl bir kez daha oturup ayrılık konuşması yapabilirim? bu konuda fikirlerinizi merak ediyorum.
