Eşim ailesine bi garip davranıyor sanki onlara karşı hiç vicdanlı değil. Ailesinin maddi durumu fena değil, köylerinde yerleri falanda var ama satıp ev araba almamışlar. Eşimde sürekli 2 tane oğlu var biri evlendi işte insan biraz düşünür bu devirde kira ödemek kolay mı? Keşke satıp iki tane ev alsalarmış sanki orda olan yerlerden bi gelir var bi işlerine yarıyor bana hiç bir faydaları yok gibi söyleniyor sürekli. Onlar çok iyi insanlar yani bana da asla bi kötülükleri olmadı. Ama mesela eşim anne canım şunu çekti yapar mısın akşama dediğinde yapmadı annesi, 2 hafta sonra falan yaptı he bu süreçte ben yaptım canının çektiği şeyi yedi zaten ama annesinden 40 yılın başı bişey istedi onu da yapmadı diye triplere girdi. Benim ailem gelirken markete gider tatlısı osu busu alır gelir onun ailesi o kadar takılmaz. Annesi evde bişey yaptıysa onu getirir falan ben ona da takılmıyorum isterse eli boş gelsin kimsenin getirdiği şeye ihtiyaç da duymam. Ama eşim çok fazla takıyor ve sürekli laf sokarak konuşuyor sanki gittikçe uzaklaşıyor ailesinden. Ben sürekli uyarıyorum ne olursa olsun onlar senin ailen kalplerini kırma zaten haftada bir anca görüyoruz bazen görmüyoruz bile bırak kimsenin keyfini kaçırma gibilerinden ama anlayan yok. Annesinin bazen gözleri doluyor bu laf sokmalarından vallahi ailesine bile bu kadar kindar olması korkunç geliyor bana.
Evet bişeyler yapmak isteseler yaparlar bize 5 kuruş faydaları yok ama buda onların kararı değil mi? Ben mi yanlış düşünüyorum. Bu kadar kinlenmeye gerek var mı?
Evet bişeyler yapmak isteseler yaparlar bize 5 kuruş faydaları yok ama buda onların kararı değil mi? Ben mi yanlış düşünüyorum. Bu kadar kinlenmeye gerek var mı?