Arkadaşlar merhaba,
4 yıllık evliyim,çocuğum yok,öğretmenim. Yeni atandım göreve başlamayı bekliyorum ama eşimle aramda bir kriz var bu nedenle. Eşim benim yanımda ya kendi ailemi ya da ailesini göndermek istiyor. Annem ve babam çalışıyor gelemezler o yüzden benim ailem gidecek senle diyor. Daha doğrusu ailesi eşimin aklına çok giriyor kız başına napacak oralarda diye. Eşim zaten paranoyak biridir, her zaman her şeyin en kötüsünü düşünür. Sürekli kötüyü çağırdığı için de dedikleri olur sonra da ben demiştim der. Benim bile beynime işledi söyledikleri gündüz bile dışarı çıkmaya korkan biri haline geldim ve hayatımı dört duvar arasında yaşıyorum evlendiğimden beri, halbuki bekarken çok gezen, gezmeyi seven eğlenceli biriydim, değiştim artıkevliliğimde de mutlu biri sayılmam zaten, burdan uzaklaşmaya ihtiyacım var. Eşimin ailesiyle de öyle çok iyi anlaşamam çok samimi değilimdir zaten. Kayınbabam ters biri sürekli laf sokar hatta beraber yaşadığımız dönemde onlara kahvaltı hazırlamadım diye laf sokmuştu ve daha birçok konuda. Kayınvalidem psikolojik rahatsız ve hastalık hastası biri. Benim de psikolojik sıkıntılarım var tedavi görüyorum ve etrafımda daha genç enerjik insanlara ihtiyacım var
yuzde yuz katiliyorum
Bende doğu illerinden birine atanmıştım, 2 çocuğum vardı o zaman....
Gercekten iyi niyetli olarak sizi dusunduklerine inaniyor musunuz? Alti saatlik mesafe uzak degil ki. Ders programinizi ayarlayip cuma aksamindan gelir pazartesi sabahi donebilirsiniz, bir hafta siz bir hafta esiniz gelip gider. Ama boyle bir aile hayati nereye kadar gider ki? Es durumu da olmuyor sanirimGittiğim gibi ilk yapacağım şey ev arkadaşı arama. Emrivakiyle belki gönderebilirim ev arkadaşı buldum diye. Sorun aslında tamamen eşimden kaynaklı paranoyak biri dediğim gibi ve gittiğim yerde sanki bütün kötülükler beni bekliyor gibi davranıyor. Ailesi de her seferinde yanında nasıl gidicek napar kız başına bir şey olsa nasıl yetişiriz burdan diyor iyice kafası karışıyor. 6 saat mesafedeyiz gideceğim yere eşimin gelme durumu yok malesef keşke öyle olsa hiç böyle şeyler olmazdı
Hala emrivaki diyorsunuz yahu açık açık istemediginizi söyleyin, kayınvalideniz gideceğiniz yere akrabalarını çağırıyorken nasıl sessiz kalabiliyorsunuz mesela cidden anlamıyorum kendi geldiği yetmiyor sülaleyi başınıza toplayacak. Ne sabır var bazı insanlar da şaka gibi geliyor bana.Gittiğim gibi ilk yapacağım şey ev arkadaşı arama. Emrivakiyle belki gönderebilirim ev arkadaşı buldum diye. Sorun aslında tamamen eşimden kaynaklı paranoyak biri dediğim gibi ve gittiğim yerde sanki bütün kötülükler beni bekliyor gibi davranıyor. Ailesi de her seferinde yanında nasıl gidicek napar kız başına bir şey olsa nasıl yetişiriz burdan diyor iyice kafası karışıyor. 6 saat mesafedeyiz gideceğim yere eşimin gelme durumu yok malesef keşke öyle olsa hiç böyle şeyler olmazdı
Bu kadar sabrın sonu psikiyatri servislerinde yatmak oluyor ilerleyen yıllarda.... şimdi gençte tahammül ediyor, 30 yaşını geçsin bakalım kime tahammülü kalacak..
Gittiğim gibi ilk yapacağım şey ev arkadaşı arama. Emrivakiyle belki gönderebilirim ev arkadaşı buldum diye. Sorun aslında tamamen eşimden kaynaklı paranoyak biri dediğim gibi ve gittiğim yerde sanki bütün kötülükler beni bekliyor gibi davranıyor. Ailesi de her seferinde yanında nasıl gidicek napar kız başına bir şey olsa nasıl yetişiriz burdan diyor iyice kafası karışıyor. 6 saat mesafedeyiz gideceğim yere eşimin gelme durumu yok malesef keşke öyle olsa hiç böyle şeyler olmazdı
Bu sabır değil de başka birşey düpedüz aslında ama kırıcı birşey yazmak istemedim. İnsanın kendine yaptığını kimse yapamazmış bazı konulardan onu anlıyorum tekrar tekrar.
Yeni nesil bı gariplesti...
Üniveriste okurken de birileri pesinizden gelmedi herhalde, bunu belirtin lütfen...Açık açık ‘kimseyi istemiyorum’ dedim ama olmadı ben de orta yol bulmaya çalışıyorum ama olan bana oluyor sanırım
