Merhaba kızlar.Konuya nasıl başlasam bilmiyorum ama eşim başına gelen her şeyde beni suçluyor. Sürekli stres halinde . Iş yerinde bi sorun yaşasa ben senin icin calisiyorum senin için katlanıyorum bunlara diyerek başima kakıyor. Herkesle dertlesir uzun uzun konusur ama benimle hiçbir şey paylaşmaz. Her şeyle kendi mücadele ediyormuş güya. Benim yaptıklarımı hiç görmüyor ben günümü gün ediyorum zannediyor. Simdi 8 aylık hamileyim yani başim agriyor demeye bile korkuyorum kendine dikkat etmiyosun diye kızıyor. Elimi yanlışlıkla yaksam burnumdan getiriyor . yani derdimi unutup onun kızmasiyla uğraşıyorum. Bugün bebegin biraz zayıf oldugunu öğrendik. Şimdi burnumdan getiriyor iyi bakamadın bakamıyosun diye. Gerçekten napacagimi şaşırdım. Bi yandan beslenmeme dikkat etmeye çalışıyorum bi yandan bana sürekli her şeyi idareli kullan diyor manavdan bisey istemeye korkuyorum. Maddi sikintimiz da yok. Kafayi yemek üzereyim. Yani millet hamileyken nazlanir şımarir ben sancilansam bile söylemeye korkuyorum. Bebeğe alışveriş yapmamız lazim onu bile sanki bem kendim için istiyormuşum gibi davranıyor. Nasil başa çıkayım bana bir akıl verin
Patladı tabi dedim ee sen benden biliodun demek etkinde kaldım bende her seyi senden bilmeye başlamışım alaalal benzeştik demek
Şimdi olacağı varmış der tabi gene huyu çıkmadı ama daha iyi
