Sizin nedense ne darp raporu almaya gittiğinize, ne babanıza söylediğinize hiçbir şekilde inanmadım, inanasm gelmiyor yani.
O enerjiyi o cesareti sizde göremedim ben, çok pasifsiniz. Çok pasif ve sönük kalmışsınız.
Şiddet görebilirsiniz, hor görülebilirsiniz. Ama buna baş kaldırmanız gerek! Bugün susup oturmanız demek yarın yiyeceğiniz dayağa davetiye çıkarmak demektir.
Bende dayak yedim. Bundan 13 sene önce, sevgilisi tarafından burnuna kafa atılan ve çenesine yumruk yiyen bir kadınım. Üzerime bıçak ile yürüdü. Kendimi zor kurtardım,
Ama susmadım. 17-18 yaşlarımda bile burnum kırık kanlar içinde en yakın karakola gittim. Şikayetçi oldum.
Aileme söyledim. Asıl bundan sonrası için korktuğumu beni yalnız bırakmamalarını istedim, babam günlerce okula benime gitti geldi adamcağız.
Annem ise dayak yediğim adamın adresini bulup mahallesine 5 tane adam göndermiş. Mahallenin ortasında ibreti alem olsun diye ağzını yüzünü dağıtmışlar o pisliğin.
Eğer ben 13 sene önce sussaydım belki daha fazla şeyler yaşayacaktım, belki de yaşamaya fırsatım bile olmayacaktı.
Yani demem o ki fırsatın varken, kaç kurtar kendini.