Herkese merhaba,
Kısaca durumu anlatıp sizlerden fikir almayı çok isterim kızlar.. Belki benzer durumları yaşayanlar olmuştur, benim için sizlerden gelen her fikir çok önemli olacak. Şimdiden hikayemin uzunluğu için özür diliyorum.
Eşim Amerikalı, 3 yıllık sevgililik döneminden sonra 2 ay önce evlendik. Kendisi çok şeyler görmüş geçirmiş, inanılmaz zorluklar yaşamış, ailesiyle görüşmeyen birisi. Çok duygusal, her şeye alınan biri olduğu için aslında ailesine çok düşkün olsa da 6-7 yıldır birbirlerini görmemelerine ve çok nadir konuşmalarına rağmen, ailesinin ona karşı çok soğuk ve ilgisiz olması onu hala üzüyor.
Genç yaşlarında ailesini terk edip gitmiş, çok zorluklar geçirmiş, sokaklarda kalmış, çok zor şartlarda yaşamış, gönüllü olarak savaşlara katılıp felaketler görmüş birisi.
O hep böyleydi, en ufak şeye kırılır, üzülür, bütün gün üzüntüsünden kurtulamaz, kırıldığı konuyu da hiç unutmaz, hala böyle. O yüzden çok mutsuz. Şu anda içinde bulunduğu bir kaç problem var, ve bunları düşünmek onu her zaman strese sokuyor. Kendini yalnız hissediyor, arkadaşları hep başka ülkelerde onları özlüyor, arkadaşı olmadığından şikayet ediyor.
Bir tek ben varım onun için, ama o da her zaman yeterli olmuyor tabiki. Bütün gün çalışıyorum, o online olarak çalıştığı için genellikle evde, çok sıkılıyor, dışarı çıkma isteği gitti. Şu anda ekonomik olarak hali vakti yerinde çok şükür, ama bu onu asla mutlu etmiyor. Daha büyük şeyler yapmak istiyor, kaybettiği özgüvenini geri kazanmak istiyor, kendinden emin olmak istiyor, ama bunu nasıl yapacağını bilemiyor. Ben de ona yardım etmek istiyorum ama bunu nasıl sağlarım bilemiyorum.
Benim bazı yaptıklarım da onu çok mutsuz etti, ben kırıldığım zaman inanılmaz kırıcı oluyorum ve ağır laflar söylüyorum istemeden. O da zaten fazla alıngan olduğu için çok kırılıyor ve telafisi mümkün olmuyor. Ama ağır bir ilaç kullanıyordum o dönemde ve inanılmaz depresif bir kişiliğe dönüşmüştüm. Evlenmeden önce zor günler geçirdik birlikteliğimizde, ayrılmak istediğimi söyledim, o zaman yıkıldı, onu hiç böyle görmemiştim, "hayatımda hiç olmadığım kadar mutsuz ettin beni, ne zorluklar yaşadım ama kimse beni senin gibi üzmedi" dedi. Eğer bir tartışma yaşarsak hala da bunu söylüyor bana.. "Sen beni bırakıp gidecektin, sana güvenmek istiyorum ama güvenemiyorum artık" diyor, bu beni çok ama çok üzüyor. Diğer zamanlarda böyle değil, her zaman sarılır öper beni her şeyden çok sever iltifatlar eder.. Ama bana sinirlendiği zaman yine hemen bunları hatırlıyor.
Ayrıca kendi görünüşüne de çok önem verir, çok yakışıklıdır, asla kilolu olmaya tahammülü yoktur sportiftir, kilo alınca hemen mutsuzlaşır. Son zamanlarda stresten saçlarını da kaybetmeye başladı, bu artık son nokta oldu. "Sahip olduğum tek şey dış görünüşümdü onu da her şey gibi kaybediyorum" diyor. "Keşke ölsem artık" gibi şeyler söyleyip duruyor ve bu beni de inanılmaz üzüyor. Böyle mutsuz olunca agresifliği de çoğalıyor tabiki, ters cevaplar vs. Asla saygısızlık yapmaz ama o kadar mutsuz ki içinden hiç bir şey gelmiyor.
Yine de hiç bir şey düşünmemeye çalışıyor çoğunlukla. Benim için gezmeye çıkıyor, birlikte filmler diziler izleyip gülüyoruz, eğleniyoruz, muhabbetlerimiz her zaman çok keyifli, ve biz bütün gün konuşup gülebiliriz onunla. Ama yeri geliyor içindeki bu mutsuzluk ortaya çıkıyor, çünkü her zaman içinde, onu yok edemezsek hep mutsuz olacak.
Onu gerçekten çok seviyorum, ne yapabilirim onu mutlu etmek için? Normalde güçlü ve soğukkanlı biri görünmeme rağmen ben de gerçekten çok duygusalım ve aşırı derecede etkileniyorum. Onun mutlu olmasını her şeyden çok istiyorum, o mutlu olunca ben zaten mutlu oluyorum.
Sizler de bir yol gösterirseniz çok sevinirim gerçekten, zaman ayırıp okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
Kısaca durumu anlatıp sizlerden fikir almayı çok isterim kızlar.. Belki benzer durumları yaşayanlar olmuştur, benim için sizlerden gelen her fikir çok önemli olacak. Şimdiden hikayemin uzunluğu için özür diliyorum.
Eşim Amerikalı, 3 yıllık sevgililik döneminden sonra 2 ay önce evlendik. Kendisi çok şeyler görmüş geçirmiş, inanılmaz zorluklar yaşamış, ailesiyle görüşmeyen birisi. Çok duygusal, her şeye alınan biri olduğu için aslında ailesine çok düşkün olsa da 6-7 yıldır birbirlerini görmemelerine ve çok nadir konuşmalarına rağmen, ailesinin ona karşı çok soğuk ve ilgisiz olması onu hala üzüyor.
Genç yaşlarında ailesini terk edip gitmiş, çok zorluklar geçirmiş, sokaklarda kalmış, çok zor şartlarda yaşamış, gönüllü olarak savaşlara katılıp felaketler görmüş birisi.
O hep böyleydi, en ufak şeye kırılır, üzülür, bütün gün üzüntüsünden kurtulamaz, kırıldığı konuyu da hiç unutmaz, hala böyle. O yüzden çok mutsuz. Şu anda içinde bulunduğu bir kaç problem var, ve bunları düşünmek onu her zaman strese sokuyor. Kendini yalnız hissediyor, arkadaşları hep başka ülkelerde onları özlüyor, arkadaşı olmadığından şikayet ediyor.
Bir tek ben varım onun için, ama o da her zaman yeterli olmuyor tabiki. Bütün gün çalışıyorum, o online olarak çalıştığı için genellikle evde, çok sıkılıyor, dışarı çıkma isteği gitti. Şu anda ekonomik olarak hali vakti yerinde çok şükür, ama bu onu asla mutlu etmiyor. Daha büyük şeyler yapmak istiyor, kaybettiği özgüvenini geri kazanmak istiyor, kendinden emin olmak istiyor, ama bunu nasıl yapacağını bilemiyor. Ben de ona yardım etmek istiyorum ama bunu nasıl sağlarım bilemiyorum.
Benim bazı yaptıklarım da onu çok mutsuz etti, ben kırıldığım zaman inanılmaz kırıcı oluyorum ve ağır laflar söylüyorum istemeden. O da zaten fazla alıngan olduğu için çok kırılıyor ve telafisi mümkün olmuyor. Ama ağır bir ilaç kullanıyordum o dönemde ve inanılmaz depresif bir kişiliğe dönüşmüştüm. Evlenmeden önce zor günler geçirdik birlikteliğimizde, ayrılmak istediğimi söyledim, o zaman yıkıldı, onu hiç böyle görmemiştim, "hayatımda hiç olmadığım kadar mutsuz ettin beni, ne zorluklar yaşadım ama kimse beni senin gibi üzmedi" dedi. Eğer bir tartışma yaşarsak hala da bunu söylüyor bana.. "Sen beni bırakıp gidecektin, sana güvenmek istiyorum ama güvenemiyorum artık" diyor, bu beni çok ama çok üzüyor. Diğer zamanlarda böyle değil, her zaman sarılır öper beni her şeyden çok sever iltifatlar eder.. Ama bana sinirlendiği zaman yine hemen bunları hatırlıyor.
Ayrıca kendi görünüşüne de çok önem verir, çok yakışıklıdır, asla kilolu olmaya tahammülü yoktur sportiftir, kilo alınca hemen mutsuzlaşır. Son zamanlarda stresten saçlarını da kaybetmeye başladı, bu artık son nokta oldu. "Sahip olduğum tek şey dış görünüşümdü onu da her şey gibi kaybediyorum" diyor. "Keşke ölsem artık" gibi şeyler söyleyip duruyor ve bu beni de inanılmaz üzüyor. Böyle mutsuz olunca agresifliği de çoğalıyor tabiki, ters cevaplar vs. Asla saygısızlık yapmaz ama o kadar mutsuz ki içinden hiç bir şey gelmiyor.
Yine de hiç bir şey düşünmemeye çalışıyor çoğunlukla. Benim için gezmeye çıkıyor, birlikte filmler diziler izleyip gülüyoruz, eğleniyoruz, muhabbetlerimiz her zaman çok keyifli, ve biz bütün gün konuşup gülebiliriz onunla. Ama yeri geliyor içindeki bu mutsuzluk ortaya çıkıyor, çünkü her zaman içinde, onu yok edemezsek hep mutsuz olacak.
Onu gerçekten çok seviyorum, ne yapabilirim onu mutlu etmek için? Normalde güçlü ve soğukkanlı biri görünmeme rağmen ben de gerçekten çok duygusalım ve aşırı derecede etkileniyorum. Onun mutlu olmasını her şeyden çok istiyorum, o mutlu olunca ben zaten mutlu oluyorum.
Sizler de bir yol gösterirseniz çok sevinirim gerçekten, zaman ayırıp okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
Son düzenleme:
