herkese merhaba aranıza yeni katıldım,uzun zamandır da sizleri takip ediyorum.aslında insan ne yaparsa kendine kendi kendine yapar.1 yıldır evliyim,eşimle severek hatta büyük mücadelelerle maddi manevi zorluklarla evlendik.aslında eşimi şuan ki nokta böyle delice seveceğimi hiç düşünmemiştim.aslında elle tutulur bir sorun yok ama yapım gereği olsa gerek çok duygusal ve aşırı düşünceliyim.yani düşünceliyim kelimesini her yöne çekebilirsiniz çünkü her yönden düşünceliyim.neyse artık ben konuya gireyim.son zamanlarda eşim hep arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor.ikimizde çalışıyoruz.akşam yemek yap sofra hazırla o bir çay içip gidiyor 1,2 anlıyorumda bu ara hergün.ister istemez canım sıkılıyor o gelince kırgınlığımı dile getiriyorum.hemen nolmuş yani gibi kelimelerle başlıyor.bana vakit ayır diyorum flim izleyelim diyorum karı gibi evdemi oturim diyor.vakit geçirmek sadece evde bulunmak değil,dışarı çıkalım sahile gidelim yemekten sonra hadi karıcım biraz hava alalım de diyorum.bana ben hayatımı senin üztüne kuramam dedi. isteklerin varsa söyle benden bekleme.bu sadece benim isteğimse nerede kaldı o bir yastıkta yaşlanan çiftler.yada sağlıkta hastalıkta iyi günde kötü günde sözü gerçekten anlamını kaybetmiş.evlenmeden önce beni deli gibi kıskanır her an arar her an birlikte olmak hep boşluklar yaratırdı.gecenin yarısında arar beni özlediğni söylerdi.ama şimdi seni seviyorum cümlesini bile duyamıyorum.ya ben çok takıyorum yada evilik gerçekten aşkı öldürüyor..