- 22 Mart 2021
- 2.482
- 20.055
- 258
Yoldan taş mı tekerliyon, niye vuruyon adama ahshs Vurma, kafasını çevirip az ittirdiğinde traktörün kontağını kapatıyorlar. :)
Bende esim cok horlayinca sagdan sola donerken vurmus gibi yapip tepiyorumondan cok guldum. Aklin yolu bir bence
ahaha ben de itiraf edeyim. Uyurken çimdikledim birkaç kez. Ama uyanmadı :)Neresinden baksan, uykusunda insan dövmek bu ahshsh
Benim ki oyle olmuyo ya. Anında eski pozisyonu alip horlamaya devam ediyor. Bir de uykusu asiri agir. Soyle ornek vereyim. Sezaryen oldugum ilk gece tuvalete giderken yere dustum. Bagirmama tum hastane basimiza toplandi. Esim bas ucumda uyanmadi. Oyle bir agir uyku. Anca tekmeyi koyup uyandirmam lazim ki pozisyon degistirsin.Yoldan taş mı tekerliyon, niye vuruyon adama ahshs Vurma, kafasını çevirip az ittirdiğinde traktörün kontağını kapatıyorlar. :)
ahaha ben de itiraf edeyim. Uyurken çimdikledim birkaç kez. Ama uyanmadı :)
Uykusuzluk üzerinde sürekli aynı şeyi tekrarlamak ama boşuna konuştuğunu farketmek, önemsenmediğini düşünmek insana her şey yaptırır valla.Sinir, uykusuzluk, hepsi beraber insanı uç hallere sürükleyebilecek şeyler ve olgun davranışların yavaş yavaş terk edilmeye başlandığını insan fark edemeyebiliyor. Dışarıdan bakıldığında çok komik görünüyor, içeriden baktığında insanlar bunun nesine gülüyorlar?! diyorsun. Haklı sebeplerin oluyor "Çok öfkeliydim/öfkelendirdi" diye ama biliyor musun, çoğu katil de bunu söylüyor (Burada anlatmak istediğim noktayı yakaladığını düşünüyorum, uç örnek verdim sadece)
Öfke bizi tuhaf hallere sokabiliyor, insanız napalım yani robot muyuz, melek miyiz? :))
Ama kendimize yakıştıramadığımız halleri iyi gözetmeliyiz, oradan toparlarız ancak.
Kendi adıma konuşursam, kocişkom beni kıran üzen, dert sahibi eden bir adam değil. O yüzden kalkmak zor gelmiyor. Aksine sabahları vakit geçirmeyi seviyorum. Uykuya çok düşkün bir insan olmamamın da etkisi vardır tabi ki bunda. Mecbur olduğum için değil hoşuma gittiği için kalkıyorum.Çocuklardan dolayı zaten erken kalkıyorum ama arada geç uyandıklarında en son yapacağım şey, eşim ise gidiyor diye kalkmak olur, ben kalksam eşim kalkma, yat uyu der muhtemelen.
Kendimi kocaci bilirdim ama elendim bu konuda.
Uykusuzluk üzerinde sürekli aynı şeyi tekrarlamak ama boşuna konuştuğunu farketmek, önemsenmediğini düşünmek insana her şey yaptırır valla.
Ay şimdi her ley yaptırır dedim linç yiyecem tühh yaa
Herkes konu sahibine mızmız demiş çok şaşırdım bence gayet haklı.
Kadın hamilelikte ve lohusalıkta uyku ile ilgili problem çekmiş belli ki ve eşinden biraz dikkat etmesini istemiş.
Günlerce düzgün bir uyku uyumamak, tam kendi ve bebeği uyumuşken tekrar kocanın zile basması gayet sinir krizi geçirmelik bir olay bence.
5 yaşında çocuk değil koca adam, biraz dikkat edebilir.
Günün her saati parmak ucunda yürü dememiş konu sahibi, ama uyuyan biri varsa evde (günde 15 saat uyumuyorsa) biraz dikkat edilmeli.
Bi kaç sinir krizi ve sert uyarı daha gerekiyor bence.
Haklısınız ama benimki tek seferlikti. Normalleştirmek istemedim ben de :):) Yaptırıyor işte, ben de uykusunda kocamı döver oldumdu.
Ama bunu normalleştirmemek için, bazı noktalarda kendime söylediğim şeyleri değiştirmem gerekti.
Dediğim gibi insanız, robot değiliz; öfke insana her şeyi yaptırır, sınırları aşılan her insan da buna çeşitli tepkiler gösterir, sinirleri boşalabilir... Hatta şu "Pozitif hisset, pozitif ol pozitifff" olaylarına çok karşıyım da ben, "Ula insan tüm negatif hislerini görmezden gelip bastırsın mı e bu insan olmak değil ki? Bir yerden patlamaz mı?" derim.
Ama artık zarar verme boyutuna geçmeye başlıyorsanız (işte ben gibi tekmelemeler, çimdikler vb), oradan geri dönmek ve kendinizi geliştirmek de istiyorsanız, "Evet öfkeyle yaptım, ama bu bana yakışmıyor" dersiniz.
Sizin tek sefer olduysa da bilemem, bende artık tekrarlı bir hal almaya başladığı için, kendim gibi görerek uyarı getirmek istedim.
Benim eşimde minnoş bir adamdır ama özellikle onu yolcu etmek için uykumu bölmedim 10 yıldır. Kalkanlar eşlerine değer veriyor kalkmayanlar vermiyor gibi birşey oluşmuş yorumlarda. Bir konu üzerinden ilişki analizi yapmak ne kadar doğru bilemedim. Konu sahibi için demiyorum çünkü onlarda daha farklı sorunlar var.Kendi adıma konuşursam, kocişkom beni kıran üzen, dert sahibi eden bir adam değil. O yüzden kalkmak zor gelmiyor. Aksine sabahları vakit geçirmeyi seviyorum. Uykuya çok düşkün bir insan olmamamın da etkisi vardır tabi ki bunda. Mecbur olduğum için değil hoşuma gittiği için kalkıyorum.
Bir de bikaç sene önce bir arkadaşımın eşi sabah işe giderken kaza yapıp vefat etti. Bir haftalık bebekleri vardı. Gün içinde başımıza ne geleceği belli değil. Sabah uyanıp sarılıp öpüp iyi dileklerle göndermek içimi rahatlatıyor benim.
İşte bi taraftan kalkmayanlar eşine değer vermiyor algısı var, diğer taraftan kalkanlar erkek egemen evlilikler yaşıyor erkeği yüceltiyor iddiasında bulunanlar var. Halbuki kadın için de geçerli yazdıklarımız. Evden ben önce çıkacaksam kocam kalkar, kalkmasa bile çıkarken gider yatakta dürter sarılır oynaşır öyle çıkarım.Benim eşimde minnoş bir adamdır ama özellikle onu yolcu etmek için uykumu bölmedim 10 yıldır. Kalkanlar eşlerine değer veriyor kalkmayanlar vermiyor gibi birşey oluşmuş yorumlarda. Bir konu üzerinden ilişki analizi yapmak ne kadar doğru bilemedim. Konu sahibi için demiyorum çünkü onlarda daha farklı sorunlar var.
Birde alıntıladıgım mesajda, eşimon adını saydıkladım, beni uyandırmadan gitti diye kızacaktım denmiş, abartılı geldi tüm bunlar.
Yoksa isteyen istediği gibi kalksın yolculasın kocişkosunu.:)
Biraz dolmuşsunuz sanırım, gürültü ve diş fırçalamama gibi durumlar boşanma sebebi gibi görünmüyor bana. Eşiniz muhtemelen siz ne derseniz deyin çok önemsemiyor veya sizin için öneminin farkında değil. Düşünüyorum ben de anne baba evinde hep gürültü yapar, anahtarı evde unutur uyandırır bi ton azar işitir yine aynısını yapardım. Amacım kötü değildi, sadece ne kadar rahatsız ettiğimin farkında değildim. Onlar ne kadar anlatsa da anlayamıyordum. Bence evliliğiniz ya eşinizin düzelmesi ya sizin eşinizi kabullenmeniz ya da orta yolda buluşmanız ile çözülebilecek seviyede. Kayınvalidenize de ısınmanıza gerek yok, sonuçta size bir kötülük yapmıyor mesafeli ni şekilde Yaşar gidersiniz. Evlilik terapisti sağlar dediğim yolları da, bu arada boş vaktinizde erkekler Mars’tan kadınlar Venüs’ten kitabını tavsiye ederim. Çok evliliği kurtulan duydum bu kitaplaMerhabalar sevgili kadınlar
Bir derdim var ki sormayın. Biraz uzun olabilir şimdiden vaktinizi aldığım için kusura bakmayın.
3 yıllık evliyim. Eşimle evliliğimizin ilk yılları aşırı tartışmalarla geçti hala da devam ediyor. Sanırım birbirimizi anlamıyoruz ne kadar konuşsam da tık yok. Özellikle evdeki gürültüsü.. yani beni onlarca kez uykumdan uyandırıyor. Yürürken bile çok ses çıkarıyor. Doğum iznine ayrıldım asla uyuyamadım sabah erkenden işe giderken beni hep çıkardığı seslerle uyandırdı. Doğum iznimden hiçbir şey anlayamadım. Uyku konusunda çok hassasım bir kez uyandım mı tekrar uyuyamıyorum. Canım lütfen dikkatli ol diyorum. Çok abartıyorsun diyor. Bazen de tamam diyor ama yok yine aynı düşünün 3 yıldır bu böyle. Lohusa dönemim felaket geçti. Zaten oğlum zor bir bebeklik geçirdi çok zor uyuyordu. Uyuyunca ben de uyuyayım derken eşim tak ikimizi de uyandırıyordu. Ya kapıyı bir hışınla aşar ya dolapları çarpar. Ya kayar düşer, Ya telefonla konuşur. Ya dışarı çıkar anahtarı unutur kapıyı çalar. Defalarca söyledim dışarı çıkarken anahtarı al diye ama maalesef sürekli unutur. Bir ara lohusa dönemimde uykuya deli gibi hasretken zorla oğlumla uyuduk. markete gitti anahtarı unutup tekrar kapıyıçalınca ben kendimi yerlere atıp ağlamaya başladım artık. Öptü özürler diledi ama ben im uykum gitmişti artık. Şimdi oğlumda uyku bozukluğu başladı. O da artık çok hassas şu an 1 buçuk yaşında. Dün yatağa girdiğimde mesaj attım canım lütfen odaya gelirsen sessiz ol diye. İnanın 3 kez uyandırdı bizi. Bir de sabah erken işe gidiyorum Ne yapacağımı şaşırdım artık. Çok düşüncesiz. Ne yapacağım ben ??? Bunun dışında annesini de sevemiyorum bir keresinde oğlum 2 aylıkken kayınvalideme çok ihtiyacım vardı acilen hastaneye gidip rapor çıkarmam gerekiyordu. Oğluma bir saatliğine bakmasını istedim gelemem ben çocuk bakamam dedi. Nasıl yani o kadar çocuğun var onlara nasıl baktın dedim? artık çok acizim şu an bakamam dedi. O an çok kırıldım hala da çok kırgınım asla ısınamıyorum. Eşim de bunun farkında bazen beni zorla götürme istiyor annesine ya ne zormuş insanın kayın validesine ısınamaması... Hazır yazıyorken biraz daha içimi dökeyim. Eşim dişini fırçalamıyor ne yapsam da. Onunla aynı yatağa girmek istemiyorum artık. Çok dağınık. Sürekli tartışıyoruz. Bazen ne yaptım da evlendim diyorum. Hatta bu aralar her gün soruyorum kendime. Neden bu adamla evlendim. Çok güzel bir kadınken, Çok başarılı, girişken bir kadınken çok mutlu olabilecekken neden bu evliliği seçtim diyorum. Eşime sevgim ve saygım bitmek üzere. Ne yapmalıyım sevgili kadınlar? Lütfen yardımm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?