Eşimin annesi geçen kasım ayında banyo da düştü o günden beri yatalak kaldı. Eşimle bizim memleket lerimiz ayrı. Eşim memur olduğu için tayinizmiz memleketklerimize uzak bir şehirde çıktı. Kayınvalidem düştüğünden beri eşim çok mutsuz ne benimle ne de çocuğunla ilgilenir olmuştu sürekli telefonda ya annesiyle yada abisiyle konuşuyordu sürekli annemin yanına gidelim diyordu bende çocuğun düzeni bozulur kaç saat yol sen git benim için öncelik çocuğum diyordum ama ocak ayında istemeye istemeye gitmek zorunda kaldım. Neyse gittiğimiz ertesi gün annesini hastaneye yatırdı sürekli hastaneye gidip geliyordu hastaneye gidince bizi unutuyordu bizimle olduğu zamanlarda tek konuştuğumuz annesiydi. Her gün hastaneye gidiyor yetmiyor annem bebeği görsün diye oğlumla beni de götürüyordu ve saatleece annesinin yanından gelmesini bekliyorduk böyle böyle 1 ay kalfım orada sonra kendi memleketimize bıraktı bizi oğlumla 3 aydır burdayız arada gidip geliyor geçen ay geldiğinde çok büyük kavga ettik sürekli aklı annesinde tek konuştuğu annesi bende bağırdım çağırdım bizde varız senin tek konun annen biz umrunda değiliz falan. Neyse geçen doktorla konuşmuş Temmuz'a kadar izin almış annesinin yanında kalmak için. Taktı kafasına annesini ayağa kaldıracak. Kalkmayacağını herkes biliyo ama o inat etti. Annesinden bahsederken gözlerinin içi gülüyo resmen. Artık bıktım kaç aydır orda burda bir düzenimiz yok annem sürekli laf sokuyor. Millet sürekli dedikodu çıkarıyor. Ben haksız mıyım isyanımda siz olsanız napardınız?