Merhaba Cnm,
İnan senin için çok üzüldüm. Seninle aynı şeyleri yaşamış biri olaraktan sana bikaç dost tavsiyem var. Evet nerdeyse olayımız aynı. Eşim beni aldattı sonra çok pişman oldu. Hala pişman gerçi onda bi problem olmadı ama olan bana oldu. Ne onu affettim nede onu affettiğim için kendimi affettim. Bu o kadar kötü bi duyguki birgün bile o acıyı unutamamak. İlk zamanlar aile terapisti desteğiyle atlattım yada atlattım sandım. her günün aynı olmuyor maalesef. Birgün iyiysen diğer gün öfkelisin, kırgınsın, güvensizsin. Yine yapıcak diye tetiktesin. Hatta öyleki küçük çapta ajan oldum. Telefonlarını dinlettim ve olan bana oldu çok yoruldum. O düşünceler beni gerçekten çok yordu. Bitirmiş olmak bunları yaşamaktan hergün bu olayla yüzleşmek gerçekten çok daha zor. Bende en çok kızım için affettim ama çok ilgilenemedim bu zamanda. iş stresi ev stresi düşüncelerin ağırlığı varken maalesef çocuklar ikinci planda kalıyor bu durumlarda. Halbuki ayrılmış olsaydım bundan 1 sene önceydi. Eminimki düzenim kurulmuş olacaktı, kafam rahat olacaktı, kızımla çok daha iyi ilgilenecektim. Sanmaki herşey unutuluyor. Öyle bişey yok. İnsanda en çok iz bırakan olaylar unutulmuyor. ne yaparsan yap.
şimdi sana söyleyeceğim tek bişey var. Boşan yada boşanma bu senin kararın mutlaka. Ama boşamayacaksan da çok daha çok güçlü olman lazım. doktorumla aramda şöyle bir diyolog geçmişti. " Boşanmadığım için kendimi güçsüz olarak görüyorum demiştim, asıl affettiğin için çok güçlü görüyorum seni demişti. " Ben artık şu düşüncedeyim insanlara ikinci bir şans verilir ama güven olmayınca hiçbirşey olmuyor. ne eskisi gibi nede yenisi gibi. Kararını çok iyi vermelisin acele etme sakın en doğru kararını ver. Kendin için ama sadece kendin için.
kendine iyi bak. Allah yar ve yardımcın olsun..