Erkek İnfertilitesi Eşi Azospermi Olanlar Burada Dertleşelim

Liva42 .!.:

dün akşam benim adam test sonuclarına baktı internetten,morali çok bozuldu ameliyattan çok korkuyor
aşi ameliyat olan var mı acaba

Genişletmek için tıkla...

Liva42 .!.:

dün akşam benim adam test sonuclarına baktı internetten,morali çok bozuldu ameliyattan çok korkuyor
aşi ameliyat olan var mı acaba

Genişletmek için tıkla...

atasbelgin .!.:

ne ameliyatı canım m.tesemi benim eşim oldu haliyle çok zor ve agrılı bi ameliyat ama katlanılıyo canım bebeksizlik daha acı verici allahım kimseye bu acıyı yaşatmasınAMİNsenağlama

Genişletmek için tıkla...

Liva42 .!.:

atasbelgin canım ikimiz kaldık galiba sayfada :))

Genişletmek için tıkla...

Liva42 .!.:

eşimde 7mm lik 4mm lik ve 2.5mm lik reflü akımı var bebişimiz olmuyo spermleri de bu yüzden çok yembel o yüzden ameliyat olması gerekiyormuş

Genişletmek için tıkla...

banban .!.:

Belgincim nasılsın napıyosun?

Genişletmek için tıkla...

atasbelgin .!.:

eh işte canım aynı sen nasılsın sıkıntıda diyilsin dimi canım sıkılma allahım verecek bebeklerimizi bize:teselli:

Genişletmek için tıkla...

Liva42 .!.:

bitkisel bişey kullanmıyoruz
doktor e vitamini ve proviron diye hap vermiş onları kullanıyor

Genişletmek için tıkla...

Liva42 .!.:

1.5 yıllık evliyiz
1yıldır korunmuyoruz sürekli ben doktora gidiyordum bebeğim olmuyo die yazın prolaktinim yüksekti ve 1kutu parlode kullandım düzeldi
sonra yine aylar sonra cocuk olmayınca doktora gittim hangi doktora gittiysem senin yaşın daha küçük sana tüp bebek falan uygulayamayız eşin gelsin dediler
en sonunda gecen hafta eşimi zorla ikna ettim ve önce sperm testi yapıldı
sperm sayısı normal fakat sperm hareketi 80 ile 95 arası olması gerekirken benim eşiminki 7 ile 10 arası
vede gecen cuma günü eşimde kist falan olduğunu öğrendik ... bu durum onu çok etkiledi
rabbim en kısa zamanda şifasını verirde bizde bebişlerimizi alırız kucağımıza

Genişletmek için tıkla...

banban .!.:

Liva sizdeki sorun tam olark nedir neden dolayı azosperm kaynaklanıyor

Genişletmek için tıkla...

SUDENAZ222 .!.:

devamı_____________


Tabi ona hemen sahip olmadık ya da sahip olalım fikri hemen doğmadı. Çünkü kendinize kabul ettirseniz bile birde sosyal çevreniz. Aslında kendinizden daha çok onlara ne anlatıcağımızı düşünür olmuşduk ya da düşünür olmuşdum. Acaba kabul ederler mi acaba eşim kabul edebilecek mi acaba ben başkasının çocuğuna bakabilecek miyim? Şu an başkasının çocuğu cümlesi bile beni gerçekden çok etkiliyor. Gerçekden sevince doğurup doğurmadığınız unutuluyor. İlk olarak can'ın masraflarını karşılamaya başladık, annesi babasından ayrıldı. Tamamen onlara bakmaya başladık. Ama içim kayıyordu CAN ‘a . Bu arada yoğun tedavi programları devam ediyordu. Çeşitli kürler öğreniyordum ve eşime yediriyordum. Ya işe yararsa!!! Keçi boynuzundan tiksinmemin en önemli sebebi budur sanırım. Bir ara ne duysam yapar olmuştum. Ot içe içe hastalanmaya başladık. Bir tek eşim değil bende ona eşlik etmek için içiyordum. Bir tek damlara çıkıp bağırmamıştık onun dışında her şeyi denedik. Doktorlar programlamaya başlar olmuşdu bizi. Bu arada denenen bir tese daha ve değişmeyen sonuç sonrası bu defter kapanmıştı. Aslında kabul edişim kolay gibi gözükse de kolay değildi. Eşim kesin ayrılma kararı aldı. Evden bir hafta kadar uzaklaşdı ve hiç aramadı sormadı. O dönemde aileme, onun iş gezisinde olduğunu söylemiştim. Derin merak duygusu içinde acaba polise mi gitsem?....... kendisine bir şey olmuşmudur?..... sorusuna birde şimdi her kes öğrenecek rezil olucaz düşünceleri de sarıyordu kafamı. Aslında ne yalan söyleyeyim, bende vazgeçtim kendisinden o dönemde. Çünkü salondaki masamızda yüzüğünü bulunca, eh dedim "bana bunu da mı yapacaktın", çocuğu olmadığı için ona çocuk vermek için savaşan kadını, geride bırakıp giden bir adam dı benim kocam ve ben ney için uğraşıyordum. Çok sordum bu kadar haklı olabilir mi? diye. Mesaj çektim tamam istiyorsan bitirelim, gel evden al pılını pırtını diye. Bu mesaj eşime kendine getirken, beni çok yormuştu. O gece eşim gelecek diye Can' lara gittim. Annesi koynuma verdi canı. Böyle kulakalrının arkasından öyle tatlı bir koku geliyordu ki içim ona daha bir aktı cana. Eşimle buluşup konuşduğumuz da bu konunun bizim için kapnadığını zaten başka da çaremiz olmadığının her ikimiz içinde tek doğru karar olduğunu fark ettik. Tabi yine de insan her şey için bu son cümlesini kuramıyor ama can' la olan ilişkimiz her geçen gün artmaya onsuz hiç duramamaya başlamıştık. Sonuç olarak nasıl çıkt,ı bu konu tam bilemiyorum ama bir den annesi çocuğu bize emanet etmeye (tabi kendisi de bizimle birlikde olma şartıyla) bizde canı oğlumuz kabul etmeye karar verdik. Eşim babası oldu, ben önceleri cici annesi. Baba kavramı olmadığı için onu bu anlamda benimsemesi daha kolay oldu. Tüm bu süreç sonrası canı her şeyiyle oğlumuz kabul ettiğimizi bize ait ne varsa onunda olduğunu duyurmaya başladığımızda, tepki almaya başladık. Kimse anlam veremiyordu, çocuk sahibi olamadığımızı bilinmiyordu, yine de ikimizde olmuyor demedik. Bu bizim kararımız dedik. Annem ve babam hiç tepki vermeden kabul etti. Sonradan öğrendim ki annem "hamile bir kadına bile öyle içli bakardın ki biz bir problem olduğunu anlamıştık" dedi, onun için hiç tepki vermemişlerdi. Canla hayatımız başladıkdan bir yıl sonra, hem ameliyatlar sonrası için, hem de son olarak genel bir kontrole gitti eşim. Son bir semen analizi dediler ve sonuç şok etti. Canlı bulunmuşdu. Canlı sağlam bir kaç sperm. Nasıl olur dedik. Sevinçden ağladık. Hemen tüp bebek. Her şey o kdar kolay ilerliyordu ki. Lucrin kullanmam gerekiyordu. Adet oldukdan sonraki 20 gün başlatıyordu kadın doğum doktorum ve ben iki gün sonra ilk iğnemi olmuştum. Sonra regli oldum. Göbeğimden gonalf iğnelerini olmaya başladım. Ciddi kilo kaybım oldu. Çok hastalandım. Yumurtalarım toplandı derken 8 tane emriyo oluştu ve 2 tanesi transfer edildi. Geriye kalan 6 tane donduruldu.

Bir umutla evimize döndük. Transferden bir kaç gün sonra şiddetli bir kanama geçirdim. Bir kez daha denemenin ve zorlamanın yanlış olduğunu düşündürücü şeyle önümüze döküldü. Artık birikimler kalmamışdı, ciddi bir borca girmişdik. Eşim arabası satmıştı. Yetişemez olmuşduk. Geride kalan 5 yıl boyunca sadece fazla fazla harcamışdık. Sonra işe geri döndüm. Moral dopalamak için. Bir kaç hafta sonra mide bulantısı şikayetlerim başladı. Tedavi sonrası yoğun kilo kaybım olmuşdu ve ben pek iyi değilidim. Vücudum iflas etmeye başlamışdı sanki. Bu bitmek bilmeyen umut koşuşturmacasında bitmişdim ben. Sonra çok yakın bir arkadaşımın ısrarı üzerine doktora gitim. Zaten o dönemde böbrek rahatsızlığım kendisini yeniden hissettirdi. Kan testi yapıldı, sonucu almaya gittiğimizde dediler ki "gözünüz aydın hamilesiniz". Nasıl şaşırdım nasıl anlatamam. Böyle gözlerimden yaşlar kendiliğinden aktı gitti. Aynı zamanda da çok korktum. Hemen doktora gittik kalp atışını dinledik oğlumun. İkinci gebeliğim başlayınca da canı yasal olarak almak için baş vurduk ve ikinci oğlumuz doğmadan abisi de resmen ailemize katıldı. Şimdi ikisi de birlikde uyum içindeler.

Her şeyden önce ben anne oldum. Mert doğdukdan sonra daha çok göz hapsine alındım. Çocuğa bakacakalr mı bak acaba dövüyor mu? bağırıyor mu? seviyor mu? diye. Ama onu ben büyütüyorum ve o aynı babası gibi. Çünkü kocam ona nasıl erkek olacağını öğretirken kendinden bir şeyler alıyor. Belki inanmayacaksınız ama Can aynı babası. Onun gibi yiyor yazıyor konuşuyor tepki veriyor. O benim ilk göz ağrım. İkinci si de aynı abisi ni taklit ediyor. Allahım sen bu muhteşem duyguyu her kese yaşat.

Genişletmek için tıkla...

atasbelgin .!.:

canım bak ben sana ne diyorum bulunacak inşallah allah büyük kendini üzme ne olur arkadaşım, allahım enkısa zamanda inşallah saglıklı ,hayırlı bebeşlerimizi bizlere yollayacak hepimiz birbirimize dua edelim canım .allahım ne olurur bizede annelik duygusunu yaşat mahrum etme bizleri tanrım yalvarırım ve bu duamı kabuleyle AMİN hadi sende AMİN de canım:Saruboceq:gamyoncuiremsu

Genişletmek için tıkla...

banban .!.:

Merhaba kızlar,
Nasılsınız bugün de ben iyi değilim.Olmama ihtimali beni o kadar korkutuyor ki.Allahım hiç kimseyi evlat hasreti yaşatmasın daha bebeğimiz olmadan ana baba olduk eşimle.Bu ne kadar değişik bir duyguymuş önceleri bebeğimin olmasını isterdim ama bu kadar hevesli ve istekli değildim ta kii bu işin bizim için ne kadar zor olduğunu anlayana kadar.Kimsenin evi sesiz kalmasın evlerin içinde bıcır bıcır koşan ayak sesleri anne baba diye seslenen o güzel nefesler olsun.Akşam işten eve gidince yalnızlığımızı öyle iyi anlıyorum ki.Üst komşumuzun iki tane küçük çocukları var onların sesi geliyo bizim evin içine ona bile mutlu oluyorum Allahım bu ne güzel bir duygu diyorum kendi kendime.
Hiç bilmezdim ki anne baba olmanın bu kadar güzel bişey olduğunu.
Evliliğin ilk başlarında hayaller kurardık nasıl bir bebeğimiz olacak diye eşimde bende iri gözlüyüz kesin bu bebişin çok büyük gözleri olur diyoduk ama hepsi hayal ile gerçek arasında kaldı.
Allahım rüyalarımdaki bebeğim beni bulsun ne olur....

Genişletmek için tıkla...