Hanimlar fazla uzun olacak ama çok bunaldim lütfen okuyun.
Esimle kısa bir tanışma döneminin ardından evlendik ve hamile kaldım. İs nedeniyle farklı sehirlerdeydik. Doğuma yakin ayni şehirlerde yasamaya başladık. Esimle çok farklı karakterlermisiz geç farkettim. Ben kirilgan ayni zamanda insanları kirmaktansa bazı şeylerin içimde kalmasını tercih eden biriyim. Esimse hakli haksiz farketmeden acımasızca eleştiriyor beni ve çevresindeki herkesi. O eleştirince ben istemeden ağlıyorum ama aglamami da eleştiriyor. Sırf bu yüzden boşanmak istedim. Çünkü benim karakterime laf söylüyordu sürekli. Ufacık alakasız şeyleri karakterime mal ediyordu. "Gamsız. Rahat. Tembel. Bencil. Vs vs" ve bunları her gün söylüyordu. Bir daha soylemeyecegine söz verdi ama su an durum yine ayni. Ailemi de eleştirdi hiç biriyle görüşmek istemediğini söyledi. Hic üzerine gitmedim tamam dedim ben kendim gorusurum sen tercihlerinde ozgursun. Dogum yaptim ve bebek bakimi lohusaligimin ilk gününden itibaren benim sorumluluğum oldu. Sözde eşim muhteşem baba olup bebeğe bakacaktı cünkü ben "sorumsuzdum." kayinvalidem bebek 3 aylık olana kadar burada degildi (evlerimiz çok yakin) sonra geldi evimin bütün düzenine yaptığım ise bebek bakımina karıştı o zamana kadar ben bir düzen oturtmustum halbuki. Sonra farkettim ki eşim annesine çekmiş eleştirme konusunda. Kayinvalidem esimden daha patavatsız bi şekilde sürekli eleştiriyor. Bir kez olsun beni onaylamadı. Evlenmeden önce anlayışlı iyi niyetli gibi davranmıştı qaslında. Eşimin ailesinin ekonomik durumu gayet iyi. Evlenmeden önce ev alınmış bütün eşyalar yerleştirilmiş beyaz eşyalar kalmis alınmayan onları da esimle birlikte aldık. Kayinvalidem sürekli yaptıklarını basa kakar. Sen bunlara layik değilsin. Bunlara kimler layıktı. Oğlumun eski sevgilisi evlenmemiş. Boyle sürekli benim sinirlerimi yipratiyor. 34 bedendim hamilelikte çok kilo aldım veremiyorum 38 beden oldum. "Koca g.tlu" der kayinvalidem. Kendi bildiğini yaptırmak için diretir ben düzenimi değiştirmek istemem diye"inatçı" olurum. Düşünmeden sayar da sayar ben "alıngan, kinci" olurum. Daha neler neler. Esim beni bildiğim kadarıyla iki kez aldatti. Özür diledi. Bebeğim var aman daha yeni evliyiz yuvami yikmiyim dedim affettim. Ama hala hicbiseyinin şifresini vermez. O vermedikçe ben suphelendikce cildiriyorum. Ben bisey yapmıyorum kontrol etmen gereken bisey yok diyip kapatır konuyu. Bir de bir seneden fazla oldu memleketime gitmeyeli. Bebek etkilenmesin diye yaza kadar gitmeyi de düşünmüyorum. Ama bazen özledim memleketimi, arkadaslarimi diyince bir keresinde b.ktan hayatini mi özledin? Biraz git kal ordan da sıkılırsın dedi. Çok dokundu bu bana. Annesi ve eşim mutluluğu eşyalarda güzel evlerde arıyorlar hep.. Hep olumsuz bakış açısı hep mutsuzluk yaşadıkları. Yemeğini kendin ye ne istiyorsan yap bana bisey yapma der. Birikim yapalım daha büyük bi ev alalim demiştim ben. Neden senle ortak birikim yapayım senin paran mi var demişti. Herseyimiz ayrı kari koca gibi bi hayati paylastigimizi düşünmüyorum. Ben de mükemmel değilim. Son zamanlarda sinirlerim yiprandikca artik içimde ne varsa söylemeye eşim gibi kırıcı olmaya başladım. Ama ben bu değişimden hic memnun değilim. Öyle biri olmak istemiyorum ama kendime engel de olamiyorum. Bebegimi sağlıklı bi psikolojiyle yetiştirmek istiyorum. Aklima boşanma fikri çok sık geliyor ama çözüm o mu? Bu arada ben öğretmenim hayatımı bi şekilde devam ettirebilirim kendim. Ama eskisi gibi olmasa da seviyorum esimi. Esim dünyanın en kotu kocasi degil ev işlerinde yardim eder, herşeyi benden beklemez kendi de yapar. Bunaldigimda dışarı çıkarır yemeğe vs goturur ama bu yaptıklarını ben ne kadar kaldirabilirim bilmiyorum
Esimle kısa bir tanışma döneminin ardından evlendik ve hamile kaldım. İs nedeniyle farklı sehirlerdeydik. Doğuma yakin ayni şehirlerde yasamaya başladık. Esimle çok farklı karakterlermisiz geç farkettim. Ben kirilgan ayni zamanda insanları kirmaktansa bazı şeylerin içimde kalmasını tercih eden biriyim. Esimse hakli haksiz farketmeden acımasızca eleştiriyor beni ve çevresindeki herkesi. O eleştirince ben istemeden ağlıyorum ama aglamami da eleştiriyor. Sırf bu yüzden boşanmak istedim. Çünkü benim karakterime laf söylüyordu sürekli. Ufacık alakasız şeyleri karakterime mal ediyordu. "Gamsız. Rahat. Tembel. Bencil. Vs vs" ve bunları her gün söylüyordu. Bir daha soylemeyecegine söz verdi ama su an durum yine ayni. Ailemi de eleştirdi hiç biriyle görüşmek istemediğini söyledi. Hic üzerine gitmedim tamam dedim ben kendim gorusurum sen tercihlerinde ozgursun. Dogum yaptim ve bebek bakimi lohusaligimin ilk gününden itibaren benim sorumluluğum oldu. Sözde eşim muhteşem baba olup bebeğe bakacaktı cünkü ben "sorumsuzdum." kayinvalidem bebek 3 aylık olana kadar burada degildi (evlerimiz çok yakin) sonra geldi evimin bütün düzenine yaptığım ise bebek bakımina karıştı o zamana kadar ben bir düzen oturtmustum halbuki. Sonra farkettim ki eşim annesine çekmiş eleştirme konusunda. Kayinvalidem esimden daha patavatsız bi şekilde sürekli eleştiriyor. Bir kez olsun beni onaylamadı. Evlenmeden önce anlayışlı iyi niyetli gibi davranmıştı qaslında. Eşimin ailesinin ekonomik durumu gayet iyi. Evlenmeden önce ev alınmış bütün eşyalar yerleştirilmiş beyaz eşyalar kalmis alınmayan onları da esimle birlikte aldık. Kayinvalidem sürekli yaptıklarını basa kakar. Sen bunlara layik değilsin. Bunlara kimler layıktı. Oğlumun eski sevgilisi evlenmemiş. Boyle sürekli benim sinirlerimi yipratiyor. 34 bedendim hamilelikte çok kilo aldım veremiyorum 38 beden oldum. "Koca g.tlu" der kayinvalidem. Kendi bildiğini yaptırmak için diretir ben düzenimi değiştirmek istemem diye"inatçı" olurum. Düşünmeden sayar da sayar ben "alıngan, kinci" olurum. Daha neler neler. Esim beni bildiğim kadarıyla iki kez aldatti. Özür diledi. Bebeğim var aman daha yeni evliyiz yuvami yikmiyim dedim affettim. Ama hala hicbiseyinin şifresini vermez. O vermedikçe ben suphelendikce cildiriyorum. Ben bisey yapmıyorum kontrol etmen gereken bisey yok diyip kapatır konuyu. Bir de bir seneden fazla oldu memleketime gitmeyeli. Bebek etkilenmesin diye yaza kadar gitmeyi de düşünmüyorum. Ama bazen özledim memleketimi, arkadaslarimi diyince bir keresinde b.ktan hayatini mi özledin? Biraz git kal ordan da sıkılırsın dedi. Çok dokundu bu bana. Annesi ve eşim mutluluğu eşyalarda güzel evlerde arıyorlar hep.. Hep olumsuz bakış açısı hep mutsuzluk yaşadıkları. Yemeğini kendin ye ne istiyorsan yap bana bisey yapma der. Birikim yapalım daha büyük bi ev alalim demiştim ben. Neden senle ortak birikim yapayım senin paran mi var demişti. Herseyimiz ayrı kari koca gibi bi hayati paylastigimizi düşünmüyorum. Ben de mükemmel değilim. Son zamanlarda sinirlerim yiprandikca artik içimde ne varsa söylemeye eşim gibi kırıcı olmaya başladım. Ama ben bu değişimden hic memnun değilim. Öyle biri olmak istemiyorum ama kendime engel de olamiyorum. Bebegimi sağlıklı bi psikolojiyle yetiştirmek istiyorum. Aklima boşanma fikri çok sık geliyor ama çözüm o mu? Bu arada ben öğretmenim hayatımı bi şekilde devam ettirebilirim kendim. Ama eskisi gibi olmasa da seviyorum esimi. Esim dünyanın en kotu kocasi degil ev işlerinde yardim eder, herşeyi benden beklemez kendi de yapar. Bunaldigimda dışarı çıkarır yemeğe vs goturur ama bu yaptıklarını ben ne kadar kaldirabilirim bilmiyorum