- 24 Ocak 2012
- 1.598
- 1.088
Kızlaar herkese iyi akşamlar diliyoruum. Çok yeni bir birlikteliğim var 3.ayımızdayız herşey çok şükür güzel gidiyor fakat beni içten içe öyle sıkan bir konu var ki nasıl davranmam gerektiğini hiç bilmiyorum çünkü daha önce başıma bu gelmedi.
Erkek arkadaşımın bir grubu var ki 6 kişiden oluşan; allahın her günü iş molasında öğlen yemeklerinde, bazen ailesinin evine kahvaltıya geldim diye gelen, haftanın en az 3 günü oturup kahve sohbet muhabbet ettiği çocukluktan beri birlikte olduğu kişiler bunlar. Hepsini ayrı ayrı sevdim evet bir tanesiyle daha yakın ve bu hafta hep üçümüz vakit geçirdik, baş başa hiç kalmadık. Kendimi çoğu zaman üçüncü kişi gibi hissediyorum. O kadar çok anıları var ki, A desem A ile ilgili hemen anıları vardır anlatırlar ve yüksek kahkahalar, durup durup dans ederler eğlenirler, biri bir mimik yapar diğeri kopar gülmekten... Bunun gibi bir sürü şey bana anlatır dahil de eder ama bana komik gelmeyen şeyler oluyor ve zoraki gülümsüyorum. Üçümüz olunca o kadar donuk tutuk oluyorum ki onların aşırı neşesi yanında. Ve erkek arkadaşımla buluşunca o arkadaşıyla olduğu kadar eğlendiğini görmüyorum kendimi saçma sapan bir kıyasa soktum kafamda. Beni sevip sayıyor hepsi hiç sıkıntı yok ama onlara dahil olamadım kendi içimde çekinik kalıyorum. Ve modum düşmeye başladı en küçük şeyde laf sokmak istiyorum ilgi arsızı insanlara hep kızmışımdır ama neden otururken sarılmadığının kendi içimde hesabını yapmaya başladım 29 yaşında. Böyle giderse daha yeni bağlanmaya başladığımız şey uzaklaşmaya sebep olacak. Bana ne önerirsiniz ? Bu türlü bir durum yaşayan ve dengeyi korumak için çözüm yolları bulan var mı ?
Erkek arkadaşımın bir grubu var ki 6 kişiden oluşan; allahın her günü iş molasında öğlen yemeklerinde, bazen ailesinin evine kahvaltıya geldim diye gelen, haftanın en az 3 günü oturup kahve sohbet muhabbet ettiği çocukluktan beri birlikte olduğu kişiler bunlar. Hepsini ayrı ayrı sevdim evet bir tanesiyle daha yakın ve bu hafta hep üçümüz vakit geçirdik, baş başa hiç kalmadık. Kendimi çoğu zaman üçüncü kişi gibi hissediyorum. O kadar çok anıları var ki, A desem A ile ilgili hemen anıları vardır anlatırlar ve yüksek kahkahalar, durup durup dans ederler eğlenirler, biri bir mimik yapar diğeri kopar gülmekten... Bunun gibi bir sürü şey bana anlatır dahil de eder ama bana komik gelmeyen şeyler oluyor ve zoraki gülümsüyorum. Üçümüz olunca o kadar donuk tutuk oluyorum ki onların aşırı neşesi yanında. Ve erkek arkadaşımla buluşunca o arkadaşıyla olduğu kadar eğlendiğini görmüyorum kendimi saçma sapan bir kıyasa soktum kafamda. Beni sevip sayıyor hepsi hiç sıkıntı yok ama onlara dahil olamadım kendi içimde çekinik kalıyorum. Ve modum düşmeye başladı en küçük şeyde laf sokmak istiyorum ilgi arsızı insanlara hep kızmışımdır ama neden otururken sarılmadığının kendi içimde hesabını yapmaya başladım 29 yaşında. Böyle giderse daha yeni bağlanmaya başladığımız şey uzaklaşmaya sebep olacak. Bana ne önerirsiniz ? Bu türlü bir durum yaşayan ve dengeyi korumak için çözüm yolları bulan var mı ?
Kesinlikle bu hemfikiriz. Ama nasıl ? Vallahi o kadar çok gülüp eğleniyorlar ki kedi gibi kalıyorum. E soruyorum anlatıyorlar ben de gülüyorum yorum yapıyorum ama yok olmuyor kendimi dış kapıymış gibi hissediyorum. 
