Babam öyle kendini geliştirmiş biri değil ama annem kendini yetiştirmiş bir kadın. Eğitime hep önem verdi. Kiz kardeşimle beni en ufak şeyde kafamızı yardı.
Bir kere bir çocuğun adını yazıp kalp içine almıştım beni güzel tokatlamıştı.
Başarılı
Oğluna hep oğlum oğlum diye perişan oldu. Kız kardeşimle ben çalışarak bir yere geldik. Ama erkek kardeşim için her şey daha kolay oldu. Biraz da ailemin zor durumda olduğu zamanda okuduğumuz içindi. 5 liram olmadığı günler oldu. Erkek kardeşim lisede her ay binler harcadı. Özel okulda okulu bitirebildi. Ona sağlanan imkanların yüzde 2si bize yapılmadı. Sonuç: Okumadı. Lise mezunu. Askerliğini yaptı geldi. Uzman çavuş olacağım dedi sonra yok gitmeyeceğim dedi eve geldi. Şimdi de kuzenimden 150 bin TL borç para alıp AVM'de stand kiralayacakmış. Birikimi yok bir şeyi yok. Babam bana güvenme dedi. Aslında bir yerden de başlamasını istiyoruz, yaşı olmus 22. Bir yandan risk de almalı diyoruz ama ekonomi de belli yani. Bir şey desek kıyamet kopuyor. Sabah babam borç aldığın kişiye güven olmaz dedi her şeyi kafamıza fırlattı. Kız kardeşimi arıyor sürekli para istiyor. Benden sürekli istiyor. Genç çocuk , hevesi kalmasın diye veriyoruz, bişiler alıyoruz. Ama böyle de bir parazit mi yetiştiriyoruz bilmiyorum. En başta ailemde suç zaten. Sorumsuzca büyüdü. Ne yapacağımızı bilmiyoruz. Kız kardeşim de sabah aradı artık benden para istemesin dedi. Tabiki söyleyemedik. Parlıyor. Söylemesek istiyor. Çünkü parası yok. Adım atsa para. Stand kazançlı olur mu bilmiyoruz. Ay vallahi bilmiyorum ne yapacağız.