Tam da anlatmak istediğim şeyleri anlatmışsınız. Ne güzel yazmışsınız. Çoğumuz terk edilmişlik duygusunu yaşadık, gelsin diye bekledik. Kafamızdaki bir sürü sorulara yanıtlar aradık, bulamadık. Gelsin diye dualar ettik. Olmadı... Kafasında bitiren kişi gelmiyormuş gördük. Dersimizi çıkardık yolumuza devam ettik. Ondan başkasını sevemem derken aslında başkasını da sevebileceğimizi gördük. Hatta iyi ki bitmiş dediğimiz de oldu sonra.
Konu sahibi, şanslısın ki bekarken terk edilmişsin. Ben iki defa yaşadım bu duyguyu. Bekarken erkek arkadaşım terk etti. Evli iken de eşim. İkincisi daha acıydı. Öyle sürekli kapris falan da yapmamıştım.Kavgamız da yoktu. Benim için yolunda idi her şey. Ama o mutsuzmuş. Mutsuzum düşüneceğim diye bitirdi. Demem o ki bitirecek kişiye bahane çok. O yüzden zor biliyorum ama bu da böyle bir anıydı de ve hayatı kendine daha fazla zindan etme. Her şey olması gerektiği gibi oluyor, biz istemesek de...Ne yaşarsak ders çıkarmamız, tecrübe edinmemiz içinmiş. Üzülme artık. Koca bir hayat seni bekliyor. Her gün senin için yeniden başlıyor. O gelse de gelmese de yoluna devam etmen için... İnan başkaları da olacak. İnan yeniden de seveceksin. Sevgiyle kal.