Ben 1 aydır çıktığım çocukla bazı güvensizliklerim oluştuğu için ayrılmak istedim. Çunku,gecen gun ilk kez kız arkadasimla tanistirdim onu.benden iyi anlaştılar, icten ice kıskandım yalan değil. Sonrası, arkadasim, ben burdan nasil eve gidebilirim dedi.bende, her zaman yaptığımiz şekilde, ilerideki duraktan minibüse binip giderek dedim,aa evet dedi.sevgilimde o sırada kiza bakip, seninle yakin oturuyormusuz madem,istersen beraber yürüyerek gidebiliriz dedi.. icimden e yuh artık dedim. Sonra arkadasimi yolladik.cocuga kizdim.dedim ne gerek vardi daha ilk kez tanışıyosun arkadaşımla dedim.dedi kibarlik olsun diye dedim dedi.ne alakasi varya dedim.ben ona demisim zaten nasil gidicegini dedim.sen niye atlayip cok lazimmis gibi bunu diyosun dedim.sonra evlere dağıldık. Ama ne söylese o sözünden sonra icim istemedi.ayrılmak istemiyordu, yuzyuze görüşelim konuşalım dedi. bende gittim buluştum bugun.. Oturduk. Meğersem kendi kendine ayrılık konuşması yapmış beyninde.. bana, sen bana uyumsuzluk yaşadığımızı uyumsuz oldugumuzu söyleyip duruyorsun, senin beni sevdiğine ben inanmıyorum artik dedi.. dedim ama uyumsuzluk yaşıyoruz yalan değil. sana normal gelen şeyler bana farklı geliyo dedim. ayrica güvensizliğimin sebebini kızlarla cok samimi olmandan kaynaklı biliyosun dedim. sonra bi şekilde tatlıya bağlandı. Sarıldık. o sirada telefonu cebinden yere düştü panikle aldı, telefonda gördüğüm şey, ses kaydedicin acik olmasıydı. O an belli etmedim. Ama sonrasında ne bu dedim. boş ver dedi. evlere dağıldık. ama arkadaşlar muamma biri. gercekten muamma.