üzerimde eğreti duran bir elbise gibi benim hayatım ...hiç bir parçası bana uymayan,kimi yerleri çok bol,kimi yerleri de insanı boğarcasına daracık bir giysi içindeyim sanki...bulunduğu topraktan,iklimden dolayı yaşayamayan hiç açamayan bir çiçek gibi hissediyorum kendimi...:sinifsinif::sinifsinif:başka yaşamlarda mutluluğu arıyorum...ama ulaşmanın yolunu çözemiyorum...mafoldumben
kızım...tek mutluluk kaynağım hatta yaşam kaynağım işte böyle hayatta kalıyorum...nefes alabiliyorum...ciğerlerim aklım hatta kan dolaşımım bile onunla işliyor...:1hug::1hug:
hayaller kuruyorum kızım da benim gibi olmasın diye ...gerçekleştiremediğim şimdi de beni kahreden hayallerimin kızım için yol gösterici olmasını ümit ediyorum...
aslında hiçde öyle önemli bişey değil beni üzen şey...sadece uzakları ve oradaki, güzellikleri özlüyorum...biri bizi çekip alsa oralara tekrar götürse diyorum...yeniden bebekli bir bayan ,yeniden insan olduğumuzu anlasak diyorum...işte böyle söylenip duruyorum...gidenler gelsem diye yanıyor...benim giblerde keşke kalsam..ne yaman çelişki...yinede evimizin önündeki sincaplı parkı,kırmızı otobüsleri,marketleri,sütünü yoğurtunu , meyve suyunu ,yolları,müzeleri,dev parkları ,metroları ve daha neleri özlüyorum bir bilseniz...
hergün düşünmek bile gittiğim gün gibi mutlu ediyor beni biraz da hüzünlendiriyor...ah diyorum ahhhh!!! bir daha ne zaman gideriz...ve yine mutlu oluruz... herkes en iyi bildiği dünyadan sözedermiş hep...bende en mutlu olduğumdan yazıyorum...bir teselli gibi bu ya da bir yakarış...senağlamasenağlama
acaba mucizeler bizede uğrar mı?hayallerimizi alıp gerçekleştirmek için bize de bir şans tanırlar mı?...insan birşeyi çok isterse olur diyorlar ya, bende o yüzden çok çok söylüyorum...kızmayın....kızımla yine mutlu olmak için gökyüzüne en kısa sürede yükselmek ve ebediyyen kalmak umuduyla...
kızım...tek mutluluk kaynağım hatta yaşam kaynağım işte böyle hayatta kalıyorum...nefes alabiliyorum...ciğerlerim aklım hatta kan dolaşımım bile onunla işliyor...:1hug::1hug:
hayaller kuruyorum kızım da benim gibi olmasın diye ...gerçekleştiremediğim şimdi de beni kahreden hayallerimin kızım için yol gösterici olmasını ümit ediyorum...
aslında hiçde öyle önemli bişey değil beni üzen şey...sadece uzakları ve oradaki, güzellikleri özlüyorum...biri bizi çekip alsa oralara tekrar götürse diyorum...yeniden bebekli bir bayan ,yeniden insan olduğumuzu anlasak diyorum...işte böyle söylenip duruyorum...gidenler gelsem diye yanıyor...benim giblerde keşke kalsam..ne yaman çelişki...yinede evimizin önündeki sincaplı parkı,kırmızı otobüsleri,marketleri,sütünü yoğurtunu , meyve suyunu ,yolları,müzeleri,dev parkları ,metroları ve daha neleri özlüyorum bir bilseniz...
hergün düşünmek bile gittiğim gün gibi mutlu ediyor beni biraz da hüzünlendiriyor...ah diyorum ahhhh!!! bir daha ne zaman gideriz...ve yine mutlu oluruz... herkes en iyi bildiği dünyadan sözedermiş hep...bende en mutlu olduğumdan yazıyorum...bir teselli gibi bu ya da bir yakarış...senağlamasenağlama
acaba mucizeler bizede uğrar mı?hayallerimizi alıp gerçekleştirmek için bize de bir şans tanırlar mı?...insan birşeyi çok isterse olur diyorlar ya, bende o yüzden çok çok söylüyorum...kızmayın....kızımla yine mutlu olmak için gökyüzüne en kısa sürede yükselmek ve ebediyyen kalmak umuduyla...
