sorunda işte tam da burada hanımefendi, evet birçoğumuzun zoruna gidiyor, ama sizin zenginleşmeniz ya da cefasını çekmediğiniz ülkemizle ilgili ahkam kesmeniz de değil yanlış anlamayın. mesela çöp karıştıran insanları görmek, kendi boyundan büyük karton arabaları taşıyan okuldan hastaneden bihaber çocukları görmek zoruma gidiyor ve sizin nedense haberlerde bile bir türlü rastlamadığınız insanların aslında ne kadar çok olduğunu düşünmek zoruma gidiyor, mesela burda da örneği verilmiş bebeğini ısıtamadığı için, yemek bulamadığı için intiharı seçen anneler...
zorluklara da katlanıp vatan borcunu ödemeyi, emeğini vatanına harcamayı, vatanının üretimine gelişmesine katkıda bulunmayi istemek falan tercihtir tabiki ama anlatmaya çalıştığım şey türkiyede ya da başka bir ülkede yaşamak ülkemizdeki çok fazla insan için bir tercih konusu değil. bu parlak önerinizi sosyal güvencesi, yiyecek lokması olmayan, çaresiz kalmış anne babalara da sunabiliyor musunuz? ülkemizdeki insanların da hak ettikleri gibi insanca yaşamalarını istemek neden bu kadar tuhaf?
yaklaşımınıza da cuk oturan şu kavram var yalnız değilsiniz yani tarihte "après moi, le déluge"
