Cok tesekkur ederim desteginiz icin. Tup bebek sureci coook zor gercekten. Ciddi emek harcadik, cok agladik, cok ilac kullandik ve cokparalar harcadik. Bakalim simdi neler olacak, yaşayip gorecegimBende üçüncü tüp bebek denemesinde pozitifi gördüm zaten başlı başına sıkıntılı süreç tüp bebek okadar acilardan sonra demekki daha dediğiniz gibi sınavınız bitmemiş. Bu dünyada hersey biz insanlar için. Yerinizde olsam nasıl karar verirdim napardim sizin kadar net kararli ve guclu olabilirmiydim inanın hiç bilmiyorum ama gerçekten sizin için dua edeceğim. Rabbim yar ve yardımcınız olsun sizinde esinizinde bebeğinizinde. İnşallah bi mucize olur da sağlıkla kucağınıza alırsınız yada bir kaç ameliyatla sağlığına kavuşur. Belki kendimi kandırıyorum ama gerçekten buna inanmak istiyorum
Herşey gönlünüzce olsun, sizin için dua edeceğimEmin olun bu durumu yasayan degil de disardan izleyen biri olsaydim "nasil aldirmaz ya, sacmalik resmen, zaten ölecekmis bebek" derdim. 3 gun cok ciddi dusundum. Biz eşimle her zaman saglikli bir bebek dilemistik Allahtan. Ama bir baktik ki bu sekilde uygun gormus. Ben bu durumu bir eşik gibi gördüm. Kendiliginden hamile kalamiyorum. Belki bu benim ilk ve son dogumum olacak, bu hayatta baska bir cocuk dunyaya getiremeyecegim. Cocuk acisinndan bakinca da durumu kotu de olsa belki yine de dunyaya gelmek isterdi, obur tarafta bu hakki elimden neden aldin diye hesap sorabilir diye dusunuyorum. Ah keske bebeklere sorabilsek de tercihlerini soyleseler. Yani bu kadar yil sonra boyle bir cocuga hamile kalmanin bir hikmeti oldugunu dusunuyorum. Bu sinavi grcebilirsek Allah bize saglikli cocuklar nasip edecekmis gibi geliyor. Aldirsam ve tekrar saglikli bir cocugum olsa bu sefer de acaba bisey olacak mi, ya kaza gecirir de engelli olursa diye endise edecegim diye dusunuyorum, cunku ben ilkine razi gelmemistim diye sanki basima hep baska bi imtihan cikar diye korkarim sanirim. Iste bu sebeplerden mudahale etmemeye karar verdim.
Peki bu hastalık ultrasonla ya da hamileyken yaptırdığımız fetal dna gibi generik testlerle cıkmıyor mu acaba?Afedersiniz bilmediğim icin soruyorum.Ben de hamileyimCeylan Özdemir YouTube kanalına bakmanızı tavsiye ederim, bilmeden beyin sapı olmayan bir bebek doğurmuş, çocuğunda zeka geriliğini bırakın görme, konuşma, duyma, hatta yutma refleksi bile yokmuş, doktorların bugün yarın ölür dediği bebeğini 4,5 yaşına kadar yaşatmış, yavrucuk melek oldu birkaç ay önce. En azından bu kadar ağır olmasa da yaşayacaklarınız konusunda bu size bir örnek teşkil eder. Geçmiş olsun. İnsan oğlu ne kadar müdahale etse de Tanrının başka planları olabiliyor bizim için. Allah yardımcınız olsun.
Hayır ultrason harici testlerde cıkmıyor.Peki bu hastalık ultrasonla ya da hamileyken yaptırdığımız fetal dna gibi generik testlerle cıkmıyor mu acaba?Afedersiniz bilmediğim icin soruyorum.Ben de hamileyim
Ayrıntılı ultrasında mı görünüyor?Bir de kac haftada belli oluyor bu durum acaba?Tesekkür ederimHayır ultrason harici testlerde cıkmıyor.
Genetik bi hastalık olmadıgı için
Anne karnında oluşan bi gelişim bozukluğu sadece en büyük sebebi folikasit eksikliği
Ayrıntılı ultrasona girmeden fark ediliyor genelde mesela benim 13. Haftada görülmüştü normal muayene de.Ayrıntılı ultrasında mı görünüyor?Bir de kac haftada belli oluyor bu durum acaba?Tesekkür ederim
Zor seyler yasamıssınız,umarım hepsi geride kalmıstır,Rabbim yardımcınız olsun.Bilgilendirmeleriniz icin tesekkür ederimAyrıntılı ultrasona girmeden fark ediliyor genelde mesela benim 13. Haftada görülmüştü normal muayene de.
Genelde 13 den sonra görülebiliyor kafa yapısının şekli tam görülmeye başladığı dönemde
Rica ederimZor seyler yasamıssınız,umarım hepsi geride kalmıstır,Rabbim yardımcınız olsun.Bilgilendirmeleriniz icin tesekkür ederim
AminRica ederim
Rabbim kimseye yaşatmasın
Ultrasonda 12. Haftadan itibaren belli olur. Doktor bir sey demediyse bosuna endiselenmenize gerek yok.Peki bu hastalık ultrasonla ya da hamileyken yaptırdığımız fetal dna gibi generik testlerle cıkmıyor mu acaba?Afedersiniz bilmediğim icin soruyorum.Ben de hamileyim
Aynen dediginiz şeyleri yaşıyorum şu an. Her şey bana birakilmis durumda. Doktorla konustuk, saygi duydu, ben takibini yaparim, sizin karariniz dedi. Bu ara yanima gelrn herkes bir yakinina da ayni seyin soylendigini ama bebegin sapasaglam doğduğunu falan anlatiyor, kendilerince ümit mi veriyolar anlamadim ama gozumle gordugum bir kusur bu, bir test sonucundan bahsetmiyoruz ki. O yuzden cok insanin oldugu bir yerde calismama ragmen insanlardan kaciyorum hep. Insanlar boş seyleri kafalarina taktiklarinda, biri yeni bir kiyafet aldigini ama cok pahali oldugunu soylediginde, siz ne diyosunuz ya ben icim ENGELLI BIR COCUK taşiyorum diye haykirmak geliyor. Normallesemiyorum bir turlu. Babamin vefatinda bile bu kadar uzulup icime kapanmamistim. Yas gibi bisey yasiyorum su an dibine kadar. Zaten bu konuyu burada acma sebebim de buydu, bana benzer deneyim yasayanlarla konusabilmek. Ilerde yasayacaklara da yalniz olmadiklarini gostermek.Merhaba, kolaylıklar diliyorum. Yaşadığınız şey çok zor, bebekle ilgili süreçler böyle maalesef. Bütün kararlar, bütün sorumluluklar sizin üzerinizde. Akıl veren var ama sizi anlayan yok, destek olan yok. Doktorlar bakıyorlar karar verin diye ama tamamen de deneyimsizsiniz, neye dayanarak karar vereceğinizi bilmiyorsunuz. Yüzde yüz diyemiyorlar bir şeye, çünkü istisnaları var. Küçücük bir ihtimal bile olsa göz ardı edilemiyor. Hepimiz böyleyiz. Bebeklerle deneyimi olup da bu söylediğimi anlamayacak insan yoktur sanırım.
O yüzden sizi çok iyi anlıyorum. İki kere düşük yaşadım. Sürecin başındalardı ama dünyam başıma yıkılmıştı. Çok yılgın, çok üzgün hissediyordum. Niye ben yaşadım bunu deyip üzülüyordum. İki hamileliğimin de ne olursa olsun devam etmesini istemiştim. Gerçeklerle yüzleşememiş, kaçmıştım. İlkinin kalp atışları duyulur mu duyulmaz mı diye tedirginlikle beklerken, sırf olumsuzu duymamak için uzun süre doktora gitmemiş, ne hamile ne değil, arafta yaşamıştım. İkincisinde "nolur gitme, seninle vedalaşmaya hazır değilim" derken sancı ve kanamayla mecbur bırakılmıştım vedalaşmaya.
Bir düşük, bir sağlıklı doğum, bir düşük, bir sağlıklı doğum. Şimdi iki oğlum var çok şükür. Devam etmeyen gebeliklerim her ne kadar üzücü olsa da, sonrasında sağlıklı olmayan bebeklerimin beni yolun başında bırakmalarına şükreder oldum. Ne kadar çok hissederseniz veda etmesi o kadar güç oluyor. Sağlıklı gebeliklerimin ilerleyen haftalarında hep kaybetme korkusu yaşadım. Hep bir aksilik olacak mı diye bekledim. Dediğim gibi hafta ilerledikçe bir yandan daha da korkutucu oldu. Bebeklerimle daha çok bağ kurmuştum. Ultrasonda hareketlerini görmüş, karnımda tekmelerini hissetmiş, kalp atışlarını duymuştum. Siz de şimdi bunları düşünüyor olmalısınız. Ama şimdi kurduğunuz bağın gün geçtikçe daha da derinleştiğini ve kuvvetlendiğini söylemek zorundayım. Annelik öyle bir şey. Sonsuz bir sevgi duyarken bile gün geçtikçe sevginizini - nasıl oluyorsa- daha da sonsuzlaştığını hissediyorsunuz.
İki kere kürtaj oldum ve o halimi hiç unutmuyorum. Yeniden başlamanın yılgınlığı, aynı süreçler. Ya tekrar hamile kalamazsam? Ya yine düşük yaparsam? Çevreden gelen tepkiler. Her ay hamilelik haberimi bekleyen ama beni strese sokan aileler. Şimdi sağlıkla doğan bebeklerimi görünce iyi ki denemişim, korkuma rağmen iyi ki adım atabilmişim diyorum. Çünkü sağlıklı gebelik karanlıktan aydınlığa geçiş gibi. Dünyanız aydınlanıyor, umut dolu oluyorsunuz. Sağlıksız gebeliklerimi düşündüğümde hep karanlık, hep puslu. Şükürler olsun sağlıklı ilerleyen gebeliklerim hep güneş dolu. Aynısını size de diliyorum.
Allah size de çocuklarınıza sağlıkla kavuşma şansını verir inşallah. Karar çok zor, maalesef bütün sorumluluk ve vicdanıyla sizin üzerinizde. Hakkınızda hayırlısı olsun. Sizinkiyle aynı durumu yaşamadım, ama yazdıklarınızı çok iyi anladım, o yüzden kendi deneyimimi paylaşmak istedim.
Ne desem bilemiyorum,insan diyecek bir şey bulamıyor,cok zor gercekten.Sabırlar dilemekten başka ne denir ki,Rabbim sabırlar versin.En hayırlısı hakkınızda nasılsa öyle sonuclansın bu gebelik insallah.En az zararla sizin ve bebek icin..Ultrasonda 12. Haftadan itibaren belli olur. Doktor bir sey demediyse bosuna endiselenmenize gerek yok.
Hissettiğiniz içinizden geçen herşey çok normal, öfke krizleri ağlama krizleri dalıp kalmalar….içinizden nasıl geliyorsa öyle davranın kimse şuan sizden önemli değil. Yalnız eşinizde sizinle tam olarak aynı durumda bunu aklınızın bir kenarında tutun hep ve unutmayın herkes acısını kendine has yaşar. İçeride kopan fırtınaları bazen en yakınımız bile hissetmez.Aynen dediginiz şeyleri yaşıyorum şu an. Her şey bana birakilmis durumda. Doktorla konustuk, saygi duydu, ben takibini yaparim, sizin karariniz dedi. Bu ara yanima gelrn herkes bir yakinina da ayni seyin soylendigini ama bebegin sapasaglam doğduğunu falan anlatiyor, kendilerince ümit mi veriyolar anlamadim ama gozumle gordugum bir kusur bu, bir test sonucundan bahsetmiyoruz ki. O yuzden cok insanin oldugu bir yerde calismama ragmen insanlardan kaciyorum hep. Insanlar boş seyleri kafalarina taktiklarinda, biri yeni bir kiyafet aldigini ama cok pahali oldugunu soylediginde, siz ne diyosunuz ya ben icim ENGELLI BIR COCUK taşiyorum diye haykirmak geliyor. Normallesemiyorum bir turlu. Babamin vefatinda bile bu kadar uzulup icime kapanmamistim. Yas gibi bisey yasiyorum su an dibine kadar. Zaten bu konuyu burada acma sebebim de buydu, bana benzer deneyim yasayanlarla konusabilmek. Ilerde yasayacaklara da yalniz olmadiklarini gostermek.
Cok dirayet gösteren eşim 2 gundur panik atak yasiyormus, yeni soyledi. Bir yerden patlak veriyor, vucut nasil kaldirsin. 7/24 aklimizda. Uyuyoruz aklimizda, uyaniyoruz aklimizda. Bir sarki caliyor aklimizda.Hissettiğiniz içinizden geçen herşey çok normal, öfke krizleri ağlama krizleri dalıp kalmalar….içinizden nasıl geliyorsa öyle davranın kimse şuan sizden önemli değil. Yalnız eşinizde sizinle tam olarak aynı durumda bunu aklınızın bir kenarında tutun hep ve unutmayın herkes acısını kendine has yaşar. İçeride kopan fırtınaları bazen en yakınımız bile hissetmez.
Ben kararınızı saygıyla ve anlayışla karşılıyorum, yerinizde olsam aynı kararı verirdim.
Bir yakınımın bebeğine aynı teşhis kondu ve bana sordu ne yapmalıyım bilmiyorum sen olsan ne yapardın dedi, beklerdim Rabbimin verdiği canı hele ki kendi yavrumun canını ben almazdım dedim, öyle çok dua ettim ki bilemezsiniz, Allah ım o ananın babanın omzuna bu vebali yükleme, sen verdin almak sana yakışır, alacaksan annenin babanın kararı olmadan al, almayacaksan mucize göster şifa nasip et diye çok ağladım yalvardım. Hamdolsun ki bebeğimiz anne babanın dahli olmadan melek oldu. Sizin için de tüm kalbimle merhametimle yalvaracam Rabbime, Rabbimin hakkımızda ne tasarrufu var bilmiyoruz merhameti gazabını aşmıştır, sizlere de bizlere de tüm yavrulara da merhamet eylesin
Hala karnimda. Kontrollu bir sekilde devam ediyorum. Psikolojik olarak iyi degilim ama bir gun iyi bir gun kotu idare ediyorum.Ne yaptınız? Merak ettim de
Hala sizin sevginizi hissediyor yaniHala karnimda. Kontrollu bir sekilde devam ediyorum. Psikolojik olarak iyi degilim ama bir gun iyi bir gun kotu idare ediyorum.