Hanımefendi çok şükür kimsenin hakkında gözüm yok bu zamana kadar hak yemedim asla. Epilepsi rahatsızlığım varken bile ailem başvurmadı. Gayet de yürüyor dolaşmıyorum şimdi ilaç kullanıyorum onlar sayesinde biraz koldan çıktım tutunmuyorum ama bazen yatalak gibi oluyorum. Yürüseydim eğer ki 7 yaşımdan beri duam bu şu hayatta hiçbir şeye üzülmezdim. Daha önce çalıştığım iş de kuzenimin sayesinde girdim para almadım annem götürüp bırakıyordu bir iki kere tek başıma geldim eve. Ya ben bu hayatta tek başıma tahtaya çıkamadım okulDa. İnsanların laflarını çektim. Kuzenim bile koluna girmemi istemedi. Üniversite okuyamadım keşke tekerlekli sandalyede olsaydım ya da koltuk değnekli ama işte en kötü varlığa muhtaç oldum 'insan'a. Benim düştüğüm hastanede dikiş yediğim kadar kimse hastaneye düşmemiştir. Hakkıma giriyorsunuz bilip bilmeden. Ayıp ettiniz. Kurban olduğum Rabbim şahit asla hak yemek ya da maaş için başvurmadım ben bu rapora. Sadece kasiyerlik ya da çağrı merkezinde, oturmalı işlerde rahat çalışabilmek için istiyorum. Ayıp ya cidden ayıp