Kızlar merhaba. İçim bi tuhaftı bütün gün.. Çoğunuz eski konularımı biliyorsunuz kısaca özet geçmek gerekirse 1 senedir evliydim eşimle yaşadığımız bi tartışma sonucu evi terkettim . 2 buçuk ay oldu hemen hemen. Sinirle öfkeyle yaptığı fevri girişimlerden bıkmıştım. Sırf gözdağı vermek için boşanma lafı dilinden düşmüyordu son zamanlarda. Bi icraat yok tabi amaç göz korkutmak, sindirmek. En büyük sorunumuz maddi olarak babasına bağımlı olmasıydı. Ve sırf onlara yaranmak için beni peşinden sürükleyip duruyordu haftanın 2 günü net onlardaydık. Zamanla sıkıldım bu durumdan. Benim ailem uzakta ayda yılda bir görüyorum.. Babamla çocukluğumdan beri sorunlu bir ilişkimiz vardı son 2 senedir hiç görüşmüyordum. (Babamı kaybettim yakın zamanda) Bayramda seyranda ben ağlayıp sızlarken gidip millete sahte gülüşler atmak, hizmetlerini yapmak zoruma gidiyordu bazen..
Neyse, durum böyle olunca bir halta yaramıyor oldum. Gelinlik beklentilerini karşılayamadım. Bunların gelini kocaya boyun bükecek, kaynananın dizinin dibinden ayrılmayacak, saygıda kusur etmeyecek, kocasını sayacak yüceltecek. Burada bir sorun var (!) demem çok yadırgandı.
Eşim maaşlı çalışmam, emir altında çalışmam, kendi işimi kuracağım, kendi işimin patronu olacağım, maaşlı işte çalıştığım parayı her türlü kazanırım ben, maaşlı işle ev geçindirilmez.. bu kafa yapısında bi insan. Okudu bölümünü birincilikle bitirdi güzel de bir mesleği var ama malesef akıl denen birşey yokmuş. Oysa bu adamın aklına zekasına hayrandım ben bir zamanlar. Evlenmeden önce bana vadettiği hiçbişeyi yerine getirmedi. Onaylamadığım bir iş yapıyor. Pazar tatili bile yok. Yıllık izni yok. Lily bu hayata katlanacak. Oturacak evde duvarları izleyecek . Balayına gitmediğimiz gibi beraber bi kahvaltıya , dışarda yemeğe dahi gitmedik . Şu şartlar devam etseydi de buncacık şeyler hep hayal olarak kalacaktı eminim. Yeter dedim çektim gittim işte.
Hatırlarsanız evi terkettiğim gün ailesine haber verdiğimden , babasının oğlunu aradığından ve tartıştıklarından bahsetmiştim. Eltimden alıyorum haberlerini adam hâlâ küs ailesiyle görüşmüyormuş. İnzivaya çekildi herkesten uzaklaştı. Eş ailesi beni arayıp sormuyor fakat ayrılmamızı da istemiyorlarmış oğullarına iş arıyorlarmış birilerini aracı ediyorlarmış fakat oğulları kabul etmiyormuş .
1-2 hafta sonra yurtdışına ailemin yanına gidiyorum kızlar. Ailemin Türkiye’deki evindeydim bunca zamandır. Orda kalacağım bi kaç ay. Özledim annemi. Gidip biraz kafamı dinleyeceğim. Annem bir kaç ay kalırsın sonra beraber döneriz ararız bunları biz açıyoruz davamızı alıyoruz eşyamızı deriz diyor. Bakarız ne tepki verdiklerine göre şekillenir herşey diyor. Acele karar vermemi istemedi annem hiç bi zaman. Bi çok kez tepemin attığı avukata gidiyorum diye evden çıktığım oldu annem sakinleştirdi beni her seferinde. Aklı selim hareket et eşyan dursun, isterse atsın satsın sadakan olsun eşyadan kime ne dedi. Sen bi toparlan ondan sonra gereken neyse beraber yaparız orda yalnız başına hareket etme dedi..
İçim dediğim gibi bir tuhaf.. bu işin sonu ne olacak bilmiyorum. Ne olacağını tabiki kestiriyorum da bazen işte bi mucize olur da adam kıvama gelir mi acaba diyorum. Kuyruğu sıkışınca, kaybedeceğini anlayınca akıllanır mı diyorum.. Boşanacağım diye asan kesen o olduğu halde öyle bir girişimde asla bulunmadı. Benimle hiç iletişim de kurmadı. Sadece ben gittikten 2 hafta sonra engeli açtı wp’tan. Sanırım hâlâ Türkiye’de olmam bile ona bir umut. Ama kalmam gerekiyordu babamın ölümüyle ilgili işler vardı yapmam gereken. Göreceğiz kim kimi sindirecek. Ayağımı direyeceğim . Kendimi her türlü duruma hazırladım zaten. Sinen ben olmayacağım. Saçma sapan şeyler uğruna çok kolay gözden çıkartılıyorsam da oturup şükrederim ancak erkenden kurtulduğum için..
Şimdi kızlar gideceğim annemlerin yanına bi kaç hafta içinde . Kimbilir belki de temelli. Aklıma hep yengemin söyledikleri geliyor. Kızı 5 senelik evliliğini bitirip çocuğuyla baba evine dönmüştü. “Yüzünü güldüremedim” demişti yengem. En son başka şehire taşındı kız orda çocuğuyla kendine yeni bi hayat kurdu. Bu eş ailesi de bana hep öyle derdi. O evde artık yadırganırsın, göze batarsın, eskisi gibi olmaz vs.. Amaç aklımı çelmek. Annemle bi sorunum olmaz, erkek kardeşimle de öyle. Kız kardeşimle biraz geçinemeyiz evvelden beri. Yaşlarımız yakın. İçimde bi korku , endişe yok değil.. Herşey güzel olur mu sizce kızlar?
Neyse, durum böyle olunca bir halta yaramıyor oldum. Gelinlik beklentilerini karşılayamadım. Bunların gelini kocaya boyun bükecek, kaynananın dizinin dibinden ayrılmayacak, saygıda kusur etmeyecek, kocasını sayacak yüceltecek. Burada bir sorun var (!) demem çok yadırgandı.
Eşim maaşlı çalışmam, emir altında çalışmam, kendi işimi kuracağım, kendi işimin patronu olacağım, maaşlı işte çalıştığım parayı her türlü kazanırım ben, maaşlı işle ev geçindirilmez.. bu kafa yapısında bi insan. Okudu bölümünü birincilikle bitirdi güzel de bir mesleği var ama malesef akıl denen birşey yokmuş. Oysa bu adamın aklına zekasına hayrandım ben bir zamanlar. Evlenmeden önce bana vadettiği hiçbişeyi yerine getirmedi. Onaylamadığım bir iş yapıyor. Pazar tatili bile yok. Yıllık izni yok. Lily bu hayata katlanacak. Oturacak evde duvarları izleyecek . Balayına gitmediğimiz gibi beraber bi kahvaltıya , dışarda yemeğe dahi gitmedik . Şu şartlar devam etseydi de buncacık şeyler hep hayal olarak kalacaktı eminim. Yeter dedim çektim gittim işte.
Hatırlarsanız evi terkettiğim gün ailesine haber verdiğimden , babasının oğlunu aradığından ve tartıştıklarından bahsetmiştim. Eltimden alıyorum haberlerini adam hâlâ küs ailesiyle görüşmüyormuş. İnzivaya çekildi herkesten uzaklaştı. Eş ailesi beni arayıp sormuyor fakat ayrılmamızı da istemiyorlarmış oğullarına iş arıyorlarmış birilerini aracı ediyorlarmış fakat oğulları kabul etmiyormuş .
1-2 hafta sonra yurtdışına ailemin yanına gidiyorum kızlar. Ailemin Türkiye’deki evindeydim bunca zamandır. Orda kalacağım bi kaç ay. Özledim annemi. Gidip biraz kafamı dinleyeceğim. Annem bir kaç ay kalırsın sonra beraber döneriz ararız bunları biz açıyoruz davamızı alıyoruz eşyamızı deriz diyor. Bakarız ne tepki verdiklerine göre şekillenir herşey diyor. Acele karar vermemi istemedi annem hiç bi zaman. Bi çok kez tepemin attığı avukata gidiyorum diye evden çıktığım oldu annem sakinleştirdi beni her seferinde. Aklı selim hareket et eşyan dursun, isterse atsın satsın sadakan olsun eşyadan kime ne dedi. Sen bi toparlan ondan sonra gereken neyse beraber yaparız orda yalnız başına hareket etme dedi..
İçim dediğim gibi bir tuhaf.. bu işin sonu ne olacak bilmiyorum. Ne olacağını tabiki kestiriyorum da bazen işte bi mucize olur da adam kıvama gelir mi acaba diyorum. Kuyruğu sıkışınca, kaybedeceğini anlayınca akıllanır mı diyorum.. Boşanacağım diye asan kesen o olduğu halde öyle bir girişimde asla bulunmadı. Benimle hiç iletişim de kurmadı. Sadece ben gittikten 2 hafta sonra engeli açtı wp’tan. Sanırım hâlâ Türkiye’de olmam bile ona bir umut. Ama kalmam gerekiyordu babamın ölümüyle ilgili işler vardı yapmam gereken. Göreceğiz kim kimi sindirecek. Ayağımı direyeceğim . Kendimi her türlü duruma hazırladım zaten. Sinen ben olmayacağım. Saçma sapan şeyler uğruna çok kolay gözden çıkartılıyorsam da oturup şükrederim ancak erkenden kurtulduğum için..
Şimdi kızlar gideceğim annemlerin yanına bi kaç hafta içinde . Kimbilir belki de temelli. Aklıma hep yengemin söyledikleri geliyor. Kızı 5 senelik evliliğini bitirip çocuğuyla baba evine dönmüştü. “Yüzünü güldüremedim” demişti yengem. En son başka şehire taşındı kız orda çocuğuyla kendine yeni bi hayat kurdu. Bu eş ailesi de bana hep öyle derdi. O evde artık yadırganırsın, göze batarsın, eskisi gibi olmaz vs.. Amaç aklımı çelmek. Annemle bi sorunum olmaz, erkek kardeşimle de öyle. Kız kardeşimle biraz geçinemeyiz evvelden beri. Yaşlarımız yakın. İçimde bi korku , endişe yok değil.. Herşey güzel olur mu sizce kızlar?
Son düzenleme:
