Arkadaşlar delirme düzeyine geldim artık, bebeğim 9 aylık ek gıda yemiyor, kavanoz mamaları tadını severse yer ama sürekli hazıra alışsın istemiyorum hep kaşık mamaları yapıyorum değişik doyurucu lezzetli ama kitliyor ağzını ya kilo alamazsa diye çok korkuyorum biraz daha küçükken tombiş bir bebekti git gide zayıfladı çok hareketli dur durak bilmiyor, ne yapacağımı şaşırdım desteksizlik beni artık delirme raddesine getirdi ya birine desem şu çorbayı içirir misin ya da şu mamayı yedirir misin diye belki biraz psikolojimi toplayabileceğim ama yok yok yokkk yalnız bebek bakmak o kadar zormuş ki hamileyken yanında oluruz diyenlerin hepsi yalan oldu öz annem dahil o kadar özeniyorum ki bebeğini alıp annesine giden insanlara kafasını dinleyebiliyorlar ve gittiklerinde anam babam usulü de olsa çorba yemek vs anneleri bir şekilde yediriyor bebeklere yemek, hep lanet ediyorum anneme bu yüzden (tamamen keyfi sebeplerden yanımda olmadı) bu psikolojiyi atamıyorum üzerimden ortada öksüz bırakılmış gibi hissediyorum bebek doğduğundan beri kendim mücadele veriyorum kimse de demiyor ki bu kız ilk defa doğum yapmış ilk kez çocuk bakacak bir yardım edelim diyen yok dünyaya yeni gelmiş bir canlı ve tecrübesiz bir anne ya bebeğin başına bir şey gelseydi de anlamasaydım belki şuan bile yanlış yaptığım bir çok şey vardır ama bilmiyorum iç güdüyle yaparsın falan da hikaye elbette bebeğimi her koşulda korurum ama müneccim değilim onun istediklerini sıkıntısını şıp diye anlamıyorum yapamıyorum ne beslenme düzenimiz var ne bir şeyimiz sağarak besliyorum bebeğimi anne sütü alıyor hala ama gerçekten herkese rest çekmek istiyorum sırf bu konu yüzünden bana bir akıl verir misiniz, şuan bu konudan ziyade ek gıda konusunda çok muzdaribim