Ebeveynliğe eş olmayı feda etmek

Sevgi, saygı değil en azından bir öfke, kin olmalı aranızdakileri düzeltebilmek için. Bi enkaz bile ümittir. Ama sizde hiçlik var. Adam sizle ilgili hiçbir şeyi umursamıyor. Kavga edemeyecek kadar uzaklaşmış durumda. Bu geri kazanılabilecek bir ilişki değil ki. Sizi tanımış, sevmiş, çocuk yapmış biri bağlarını sizinle tamamen koparıyor. Ne şekilde etkileyebilirsiniz ki? Bence hiçbir şekilde.
 
Belki de öyle ama ona sorsanız onun duygularında değişen bir şey yok,o da benden etkileniyormuş..
Benik öfkeli halim soğutmuş onu.. ben artık onu sevmiyormuşum sıkılmışım o da napsın düzelir diye sabrediyormuş..
Sizden aldığı elektrik bu olabilir ama gerçekten de. Sizi yargilamiyorum ama erkekler sandığımızin aksine tavırlarımızı yorumlayıp ona göre tavır alıyor ayrıntı atlamiyorlar. Eşim benim bir hareketimi onu istemeyisime yormuş ve uumzun süre bana yaklaşmamisti. Bir süre sonra buna trio de eklendi. Ben de en son çektim sordum sen ne ayaksın diye. O da cinsellik istemediğimi düşündüğü için yaklaşmadigini kabuğuna cekikldigini söylemişti. İlk adımı benden bekliyor reddedilmekten korkuyormuş. Ben de o sıra bunları düşünecek halde değildim ne telaşıyla kosturdugumu hatırlamıyorum ama konuşup hallettik. Ama sizin sorun konuşma ile çözülür mü ne olur bilemem.
 
Konudan ayrı ben de 5 senelik evli 2 cocuk sahibiyiz ilk kızım doğduğunda 1 yıl bir bocalama oldu çünkü benim eşim de titizlik hastalığı vardı çocuk yokken herşeyi tam olurdu çocuk olunca haliyle bütün ilgim ona kaydı eşinle kavga sebeplerimiz hep temizlik oldu hatta konu sahibi ve eşi gibi arada o yatak ayrıldı çok sürmedi ama bu.

Ben eşimle çok konuştum önce ki halinde neredeyse fazlasını şuan yapıyor temizlik bulaşık çamaşır asıyor katlıyor geçti yani o kriz dönemi. Sizde korkmayın her evlilik çocuk doğduktan sonra belki bocalar belki bocalamaz önemli olan o krizi iyi yönetmek diye düşünüyorum.

Konu sahibi öncelikle eşinize kızıp evladınızın üstünden elinizi çekmeyin. Boşanmak istemiyorsanız mutlaka bir aile terapistine gitmeniz. Evlilikte cinsellik önemli bunda hemfikiriz keşke o yatak ayrılırken başta müdahale edip karşı çıksaydınız bence toplanmak için çok geç değil çocuğunuz için evliliginizi eşinizle el ele verip kurtarmanız lazım.

Umarım bizde olmaz , olursa da sizin gibi çözebiliriz :/ cevabınız için teşekkürler .
Çocuklarınız ve eşinizle çokkkk mutlu olun inşallah ❤️
 
Esimle gecen yilbasi cikalim dedik .rezerve islemi yapildi.fakat esim son dakika surekli cocuklari dusunup rahat edemeyeceksin.bosver evde takilalim dedi oyle yaptik.hakliydi cunku.yatak olayi bizde de tam olarak cocuklardan dolayi mecburen ayrildi.ama iliskimiz evrilmedi yani ozel hayatimiz firsat bu firsat seklinde ilerliyor.daha heyecanli bile oldu.sizde bunu deneseniz sonuc olurmu acaba cocuk uyunca bir iki kadeh bisey alip gidin.gerisi gelir.ilimli olun olumlu olun.is hayati stres vs.insanlarda tahammul kalmiyor evet ama denemeye deger bence.
Denemek çözmek niyetindeyiz aslında ikimiz de ama bunun için kimsenin bir şey yaptığı yok
Aslında en çok da çoçuğum için üzülüyorum evliliği ilişkileri bu sanacak..
 
Yani bosanilacak bir durum gibi gelmedi bana ama. Bazı yapı taşları da göçmüş bu evlilikte. Kalan sağlarla devam edilebilir bence. Mesela birlikte kısa bi tatil önerin. 2 günlüğüne. Çocuğunuzu annelere bırakıp. Orda eşinizle tekrar eski yakınlığı dostluğu kurmaya çalışın.

Bilmiyorum. Bence insanin en yakın arkadaşı eşidir. Kurtarmaya çalışın derim ben.
 
Niye bu kadar öfkelisiniz? Geldiğiniz noktada ikinizinde payı vardır mutlaka.
Ben onun ilgisizliği ve cinsel soğukluğu ve cinsel ilişkilerdeki bencilliği yüzünden bu haldeyim onun çıkış noktası ne bilmiyorum,öfkeli halimin onu soğuttuğunu söylüyor hepsi bu
 
Ben de bizim kadar vahimini duymadım zaten..
Sadece birşey sormak istiyorum gerçekten değer mi?

Tamm boşan demeyeceğim ama sonuçta seninde nefsin var kadınsın isteklerin arzuların var neden? bu evliliği sürdürmek için bir neden var mı gerçekten sürdürüyorum ama buna değer dediğiniz şey nedir?
 
Denemek çözmek niyetindeyiz aslında ikimiz de ama bunun için kimsenin bir şey yaptığı yok
Aslında en çok da çoçuğum için üzülüyorum evliliği ilişkileri bu sanacak..
Beklemeyin siz yapin o zaman.anneler fedakardir.yapin bunu cocugunuz icin.olumlu enerji icinde buyusun cocuk.atin bu adimi hemde hemen bu gece .yapin lutfen .gurur ne kazandirir bu ortamda sadece uzuntu.ama atilan bir adim herseyi cozebilir.
 
Sadece birşey sormak istiyorum gerçekten değer mi?

Tamm boşan demeyeceğim ama sonuçta seninde nefsin var kadınsın isteklerin arzuların var neden? bu evliliği sürdürmek için bir neden var mı gerçekten sürdürüyorum ama buna değer dediğiniz şey nedir?
İyi bir baba olması ve onun sürdürme niyetinde oluşu..
 
Modern kölelik istiyor galiba eşiniz. Cinsellik olmadan bir parça sevgi olmadan hatta saygı olmadan bu hayatı böyle sureceksiniz yani eşinize boynunuzu büktünüz öyle mi?

Boşandığınız zaman eşiniz iyi bir baba olmayacak mı?
Zaman tanıyor bize,benim yetki sınavım var onun aradan çıkmasını bekliyor
 
5 yıllık evliliğim çocuk sahibi olmakla birlikte tepetaklak oldu,sanırım çoğu evli çift gibi. Çocuğumuz yaklaşık 3 yaşında,ikimiz de ona karşı ilgiliyiz ama birbirimize verdiğimiz hiç bir şeyimiz yok,birbirimizden habersiz yaşayıp gidiyoruz karı koca olarak..
Eşimin işi çok geç biter,bana göre epey geç yatıyor,ilk başta beni uyandırmamak için salonda yatıyordu,sonra ben tek başına yatmanın konforuna alışınca o oraya yerleşti diyebilirim.
Eşim harika ilgili bir baba,bu konuda çoğunlukla benim anneliğimden daha iyi olduğunu düşünüyorum,annelik zaten hep bir yetersizlik duygusuyken bir de aşırı ilgili baba insana kendi anneliğini daha çok sorgulatıyor,ve aşağılık komplexi mi bu bilmiyorum rekabeti sevmediğimden çocuğumla ilişkimde bile kendimi çektiğim oldu,onun babalığı benim anneliğimin önüne geçti hep..
Yataklar ayrı olunca doğal sonuç cinsel ilişkinin olmayışı oldu,6 ayda 1 belki senede 1 uçuk rahatsız edici rakamlar.. duygudan yoksun bir görev gibi o da..
İçimde ona karşı bitmeyen geçmeyen kırgınlık, karşımda duvar ğibi bir adam.. aynı çatı altında ağlama krizlerine girsem ğelip sebebini bile sormayacak kadar bana uzak yabancı biri..
Şans eseri konuşabilmişsek ya çocuk hakkında olur ya benim ailemi arkadaşlarımı çekiştiririz-çünkü onun çevresi asla konuşulamaz tam bir dokunulmazlık alanı- ya da internetteki o komik capsleri gösterir bana alakasız bir yerde..ne bir duygu ne bir hayal ne bir sorun konuşulabilir..
Bazen sırf sarsmak için onda bir duygu oluşturmak için kavgalarımızda ağır konuşurum ben ne kadar yükselirsem yükseleyim o hep aynı frekanstadır, belki bastırılmış bir öfkesi var belki de fazla duyarsız, sonra onca hakareti etmemişim gibi kaldığımız yerden devam ederiz..
Gün içinde ne yaptığını bilmem,ben anlatmasam onun da benden haberi olmaz ne arar ne sorar ne de merak eder..
Bir kez bile eline sağlık demez,teşekkür etmez herhangi bir şey için özür dilemez işin acısı ben de ona benzedim zamanla..
Sorunlarımız bir günde çözülecek gibi değil biliyorum nasıl çözülür onu da bilmiyorum ama iyi hissetmeye çok ihtiyacım var onu da biliyorum
Lütfen boşanın diyecekler yazmasın bile,çünkü bunu yapamıyoruz ne o ne ben..
Ben içimi dökmek istedim belki aynı veya benzer şeyler yaşayanınız vardır..
Yazdıklarınızda boşanma nedeni göremedim, çocuk anne baba ilişkisindeki hırsınız beni rahatsız etti, yani o noktada bile enterasan bir hırs varsa sizin içinizde çözmeniz gereken bir sorun var ama siz tek başınıza bunu halledemiyorsunuz
Eş terapisine gitseniz
 
Yazdıklarınızda boşanma nedeni göremedim, çocuk anne baba ilişkisindeki hırsınız beni rahatsız etti, yani o noktada bile enterasan bir hırs varsa sizin içinizde çözmeniz gereken bir sorun var ama siz tek başınıza bunu halledemiyorsunuz
Eş terapisine gitseniz
Beni mi hatalı buldunuz?
 
5 yıllık evliliğim çocuk sahibi olmakla birlikte tepetaklak oldu,sanırım çoğu evli çift gibi. Çocuğumuz yaklaşık 3 yaşında,ikimiz de ona karşı ilgiliyiz ama birbirimize verdiğimiz hiç bir şeyimiz yok,birbirimizden habersiz yaşayıp gidiyoruz karı koca olarak..
Eşimin işi çok geç biter,bana göre epey geç yatıyor,ilk başta beni uyandırmamak için salonda yatıyordu,sonra ben tek başına yatmanın konforuna alışınca o oraya yerleşti diyebilirim.
Eşim harika ilgili bir baba,bu konuda çoğunlukla benim anneliğimden daha iyi olduğunu düşünüyorum,annelik zaten hep bir yetersizlik duygusuyken bir de aşırı ilgili baba insana kendi anneliğini daha çok sorgulatıyor,ve aşağılık komplexi mi bu bilmiyorum rekabeti sevmediğimden çocuğumla ilişkimde bile kendimi çektiğim oldu,onun babalığı benim anneliğimin önüne geçti hep..
Yataklar ayrı olunca doğal sonuç cinsel ilişkinin olmayışı oldu,6 ayda 1 belki senede 1 uçuk rahatsız edici rakamlar.. duygudan yoksun bir görev gibi o da..
İçimde ona karşı bitmeyen geçmeyen kırgınlık, karşımda duvar ğibi bir adam.. aynı çatı altında ağlama krizlerine girsem ğelip sebebini bile sormayacak kadar bana uzak yabancı biri..
Şans eseri konuşabilmişsek ya çocuk hakkında olur ya benim ailemi arkadaşlarımı çekiştiririz-çünkü onun çevresi asla konuşulamaz tam bir dokunulmazlık alanı- ya da internetteki o komik capsleri gösterir bana alakasız bir yerde..ne bir duygu ne bir hayal ne bir sorun konuşulabilir..
Bazen sırf sarsmak için onda bir duygu oluşturmak için kavgalarımızda ağır konuşurum ben ne kadar yükselirsem yükseleyim o hep aynı frekanstadır, belki bastırılmış bir öfkesi var belki de fazla duyarsız, sonra onca hakareti etmemişim gibi kaldığımız yerden devam ederiz..
Gün içinde ne yaptığını bilmem,ben anlatmasam onun da benden haberi olmaz ne arar ne sorar ne de merak eder..
Bir kez bile eline sağlık demez,teşekkür etmez herhangi bir şey için özür dilemez işin acısı ben de ona benzedim zamanla..
Sorunlarımız bir günde çözülecek gibi değil biliyorum nasıl çözülür onu da bilmiyorum ama iyi hissetmeye çok ihtiyacım var onu da biliyorum
Lütfen boşanın diyecekler yazmasın bile,çünkü bunu yapamıyoruz ne o ne ben..
Ben içimi dökmek istedim belki aynı veya benzer şeyler yaşayanınız vardır..
Kac yaslarindasiniz esinizle...calisiyor musunuz? Isleriniz stres li mi
 
X