Duygusal yeme

Kızlar merhaba,

İlk kez 12-13 yaşlarında lise giriş sınavlarına hazırlanırken çok fazla, karbonhidrat dolu ve hızlı yiyerek rahatladığımı keşfettiğimi hatırlıyorum. Çiroz bir kızdan her zaman fazla kilosu olan bir kıza dönüştüm boylece. Yeme ataklarım her duygusal çöküş ve stres döneminde geri geldi. Şimdi 36 yaşındayım, yine en ufak sorunda başa dönüyorum. Diyete sabah başlıyorum öğlene kadar ancak dayanabiliyorum. İnsülin direnci işin içine girdi kan şekerim bi düşüyor bi yükseliyor. Blumia olduğumu düşünmüyorum, bana önerileriniz olur mu ?

cicekveyaprak .!.:

Kızlar merhaba,

İlk kez 12-13 yaşlarında lise giriş sınavlarına hazırlanırken çok fazla, karbonhidrat dolu ve hızlı yiyerek rahatladığımı keşfettiğimi hatırlıyorum. Çiroz bir kızdan her zaman fazla kilosu olan bir kıza dönüştüm boylece. Yeme ataklarım her duygusal çöküş ve stres döneminde geri geldi. Şimdi 36 yaşındayım, yine en ufak sorunda başa dönüyorum. Diyete sabah başlıyorum öğlene kadar ancak dayanabiliyorum. İnsülin direnci işin içine girdi kan şekerim bi düşüyor bi yükseliyor. Blumia olduğumu düşünmüyorum, bana önerileriniz olur mu ?

Genişletmek için tıkla...

Aslında sorununu bulmuşsun. Duygularını bastırdığın için. Duygularını sonuna kadar yaşamayı neden denemiyorsun. Sınava hazırlanırken hissettiğin duygu neydi ve neden bu duyguyu bastırma ihtiyacı duydun. Psikoloğ değilim ama benim de bastırdığım duygum farklı şekilde ortaya çıktı.

Şunu yaptım ilk zamana döndüm ben o zaman ağlamayamamıştım ve saçlarımı ve kaşlarımı yolmak gibi değilde böyle çekiştirmeye başlamıştım bu bana haz vermişti ve geçmişte o bastırdığım zaman gittim ve saatlerce ağladım o olayı tekrar yaşayarak ama bu bana iyi geldi çok şükür artık saçlarımı ve kaşlarımı çok seviyorum.


İnşallah sende bir an önce kurtulursun. Tavsiyem sadece duygularını bastırma Özgür bırak

cicekveyaprak .!.:

Kızlar merhaba,

İlk kez 12-13 yaşlarında lise giriş sınavlarına hazırlanırken çok fazla, karbonhidrat dolu ve hızlı yiyerek rahatladığımı keşfettiğimi hatırlıyorum. Çiroz bir kızdan her zaman fazla kilosu olan bir kıza dönüştüm boylece. Yeme ataklarım her duygusal çöküş ve stres döneminde geri geldi. Şimdi 36 yaşındayım, yine en ufak sorunda başa dönüyorum. Diyete sabah başlıyorum öğlene kadar ancak dayanabiliyorum. İnsülin direnci işin içine girdi kan şekerim bi düşüyor bi yükseliyor. Blumia olduğumu düşünmüyorum, bana önerileriniz olur mu ?

Genişletmek için tıkla...

10 yıl önce blumia nervoza teşhisi konmuş biriyim. Uzun süreli tedavilere rağmen hala yeme atakları yaşayıp kusuyorum. Genelde ruhsal bunalım veya baskı hissettiğimde oluyor bu.Ki onlar olmadan hayat geçirmek imkansız gibi. Blumia atak sonrası kendini kusturma oluyor. Kendi kendine tedavi imkansız bildiğim kadarıyla yeme bozukluklarında. Bana psikolog desteği çok iyi geliyor atak dönemlerimde.