Sanırım Babam ölüyor...
Başlık gibi içerikte belki karışık olacak biliyorum ama şu aralar duygularımı ifade etmekte o kadar zorlanıyorumki...
Onu ilk defa 12 yaşında gördüm...Almanyaya çalışmaya (şimdi anlıyorumki boşanamadığı için annemden uzaklaşmaya) gitmiş...
Son gidişinde bana hamileymiş annem ve tam 12 yıl hiç gelmedi...
Adresini ve telefon numarasını amcamın cebinden gizlice aldığımızı dün gibi hatırlıyorum...sonra o numaradan arayıp annem,abim ve ablamın sırayla konuşmasını benimse rüyalarımdan çıkmayan babamla o an dilimin tutulup tek kelime konuşamadığımı...ilk okul 1.sınıfta babam eve geldi fişini her gördüğümde ağladığımı...
Her mektubunda mayısda geleceğim derdi ve biz her mayıs ayını iple çeker uçakları gözlemekten boynumuz tutulurdu :)
Kesmiştik umudumuzu,babam bizim için sadece yolladığı paralar ve duvardaki bir resimden ibaretti artık...
Sonra bir kasım ayında okuldan ablamla eve geldiğimizde evde hiç alışık olmadığımız bir kalabalıkla karşılaştık...sair zamanlarda pekde kapımızı çalmayan yengem (amcamın eşi) bizi aldı ve babamın yanına götürdü...
Beni bir yanına ablamı diğer yanına oturttu,yine dilim tutulmuş olanları anlamaya çalışıyordum rüya gibiydi :)
1 ay kaldı yanımızda ve yine gitti 2008 yılına kadarda bu böyle devam etti...taa ki evi yakılıp mecburi kesin dönüş yapana kadar...
Hiç bir zaman hiç birimizle tam bir aile bağı kuramadı hep yeniden kapağı almanyaya atmanın hayaliyle yaşadı ama bu hiç olmadı olamazmış da...
Şimdi tam bilmiyorum ama 70 küsur yaşında ve çok hasta,kendi inadı yüzünden kapsamlı bir muayene olmadığı için nesi var bilmiyoruz...
1 aydır sol bacağında hergün gidip kafasına göre iğne yaptırdığı halde hiç dinmeyen ve artarak devam eden bir ağrı var görünürde...Hakikati ancak Allah bilir ama sanıyorum bu onu ölüme götüren o illet hastalık görenlerde aynı fikirde zaten...
6 yıl önce evlenmeme bi kaç ay kala zaten onunla ilgili çok da mutlu hatıralarımın olmadığı geçmişime hiç unutamayacağım bir yara eklediği için itiraf edeyim ondan nefret ediyordum ama şu hali o kadar içimi acıtıyor ki anlatamam...
Ve dün akşam zaten boşanma aşamasında olduğum şu yorgun günlerimde öyle bir yük bindirdiki sırtıma eminim sizlerde benim gibi ne düşüneceğinizi şaşıracaksınız...
Babam benden şu anda 26 yaşında ve Alman bir kadından olan kızını bulmamı istedi!!!
Bulmaya çalışırım dedim elinde sadece adı soyadı var ve 2008 yılında gelirken ne ona ne annesine ait ne adres ne tel.no almamış...
Dün akşam gözleri yaşlı "kızımı" görmeden gözüm açık gider diyene kadar ben babamın kalbinin sadece kan pompalayan organ işlevi gördüğünü sanırdım meğer öyle değilmiş...
Kafamda kardeşimi! Bulmaktan tutunda kendi evliliğim ve çocuklarımın akıbetine dair bir sürü soru var ama şu anda hem yersiz olduğunu bilip hemde sormadan edemediğim bi tek soru meşgul ediyor zihnimi en çok da...
Onun hasretiyle yandığımız çocukluğumuzda bizide görmeyi bu kadar arzuladımı hiç?
Çok uzun oldu biliyorum belki okudunuz belki okuyamadınız ama yazmak bana iyi geldi...
Belki duygu dünyamı düzena sokacak belkide kardeşimi bulmama yardım edecek fikir ve tavsiyelerinizi de rica ediyorum ayrıca...
Başlık gibi içerikte belki karışık olacak biliyorum ama şu aralar duygularımı ifade etmekte o kadar zorlanıyorumki...
Onu ilk defa 12 yaşında gördüm...Almanyaya çalışmaya (şimdi anlıyorumki boşanamadığı için annemden uzaklaşmaya) gitmiş...
Son gidişinde bana hamileymiş annem ve tam 12 yıl hiç gelmedi...
Adresini ve telefon numarasını amcamın cebinden gizlice aldığımızı dün gibi hatırlıyorum...sonra o numaradan arayıp annem,abim ve ablamın sırayla konuşmasını benimse rüyalarımdan çıkmayan babamla o an dilimin tutulup tek kelime konuşamadığımı...ilk okul 1.sınıfta babam eve geldi fişini her gördüğümde ağladığımı...
Her mektubunda mayısda geleceğim derdi ve biz her mayıs ayını iple çeker uçakları gözlemekten boynumuz tutulurdu :)
Kesmiştik umudumuzu,babam bizim için sadece yolladığı paralar ve duvardaki bir resimden ibaretti artık...
Sonra bir kasım ayında okuldan ablamla eve geldiğimizde evde hiç alışık olmadığımız bir kalabalıkla karşılaştık...sair zamanlarda pekde kapımızı çalmayan yengem (amcamın eşi) bizi aldı ve babamın yanına götürdü...
Beni bir yanına ablamı diğer yanına oturttu,yine dilim tutulmuş olanları anlamaya çalışıyordum rüya gibiydi :)
1 ay kaldı yanımızda ve yine gitti 2008 yılına kadarda bu böyle devam etti...taa ki evi yakılıp mecburi kesin dönüş yapana kadar...
Hiç bir zaman hiç birimizle tam bir aile bağı kuramadı hep yeniden kapağı almanyaya atmanın hayaliyle yaşadı ama bu hiç olmadı olamazmış da...
Şimdi tam bilmiyorum ama 70 küsur yaşında ve çok hasta,kendi inadı yüzünden kapsamlı bir muayene olmadığı için nesi var bilmiyoruz...
1 aydır sol bacağında hergün gidip kafasına göre iğne yaptırdığı halde hiç dinmeyen ve artarak devam eden bir ağrı var görünürde...Hakikati ancak Allah bilir ama sanıyorum bu onu ölüme götüren o illet hastalık görenlerde aynı fikirde zaten...
6 yıl önce evlenmeme bi kaç ay kala zaten onunla ilgili çok da mutlu hatıralarımın olmadığı geçmişime hiç unutamayacağım bir yara eklediği için itiraf edeyim ondan nefret ediyordum ama şu hali o kadar içimi acıtıyor ki anlatamam...
Ve dün akşam zaten boşanma aşamasında olduğum şu yorgun günlerimde öyle bir yük bindirdiki sırtıma eminim sizlerde benim gibi ne düşüneceğinizi şaşıracaksınız...
Babam benden şu anda 26 yaşında ve Alman bir kadından olan kızını bulmamı istedi!!!
Bulmaya çalışırım dedim elinde sadece adı soyadı var ve 2008 yılında gelirken ne ona ne annesine ait ne adres ne tel.no almamış...
Dün akşam gözleri yaşlı "kızımı" görmeden gözüm açık gider diyene kadar ben babamın kalbinin sadece kan pompalayan organ işlevi gördüğünü sanırdım meğer öyle değilmiş...
Kafamda kardeşimi! Bulmaktan tutunda kendi evliliğim ve çocuklarımın akıbetine dair bir sürü soru var ama şu anda hem yersiz olduğunu bilip hemde sormadan edemediğim bi tek soru meşgul ediyor zihnimi en çok da...
Onun hasretiyle yandığımız çocukluğumuzda bizide görmeyi bu kadar arzuladımı hiç?
Çok uzun oldu biliyorum belki okudunuz belki okuyamadınız ama yazmak bana iyi geldi...
Belki duygu dünyamı düzena sokacak belkide kardeşimi bulmama yardım edecek fikir ve tavsiyelerinizi de rica ediyorum ayrıca...