- 25 Mart 2010
- 133
- 2
kızlar benim 4.5 yıllık bir ilişkim vardı biz çok mutluyduk arada ayrılmalar hatalar oldu onun tarafından ama her seferınde bır araya geldiğimizde mutlu oluyorduk. en son ayrılığımız 7 ay sürdü ve o okul nedeniyle başka şehirde oldugundan görme şansım da olmadı. ilk zamanlar numarasını değiştirdiği için bilmiyordum 1 ay sonra filan bir gece mesaj attı ondan sonra konusmaya basladık bazen geceleri ağlayarak arıyordu beni birlikte ağlıyorduk filan ama barışmaya kesin olarak karar vermedik hiç daha doğrusu ben bekliyordum ama o istemedi. hatta sonra beni telefondan da engelledi. ben bu süre içinde sürekli takip ettim onu internet aracılığıyla twitterdı instagramdı feysti şuydu buydu hiç sevmem ama başka çarem de yoktu beni her yerden engellediği için ya mail atıyordum ya da feysten yazıyordum kapatıyordum hemen engellemesin diye. çaresiz bi durumdaydım yani. bi gün o feysten de engelledi beni bende ayrıldığımız dönemde başka bir feys açmıştım ama amaçsız hani insan boşluğa düşer birşeyler arar ya okulumu da sevmiyordum zaten sadece aile bireylerinin oldugu bir feys hesabıydı ve 1 haftadan daha fazla kullanmadım zaten. beni diğer feysten engelleyınce buradan bakmaya basladım bir gün yanlıslıkla bağlantısını beğenince ortaya çıktı herşey. ve ben yalancı,sahtekar oldum. vatsaptan da engellemiştim çünkü son görülme olayına takıktı ve ben bölümüm gereği geç saatlere kadarçok fazla ders calısıyorum oradan paylaşımlar yapıyoruz haliyle girip çıkıyorum ve onun da bana farkettirmeden beni izleyeceğini düşündüğüm için engelleyim dedim en iyisi çarem yoktu başka yargılanmaktan korktum. bizim ayrılmamızın sebebi de benim bir devlet üniversitesinde okurken vakıf üniversitesine gelmemle başladı. okulumdan da bu nedenle nefret ediyorum ve onun tarafından yargılanmaktan korkuyorum. geçen hafta mail attı buluşalım diye yanına gittim yine kıyafetimden görüntümden tutunda herşeyime kadar yargıladı beni onların içine karışmış olmakla suçladı. son kez görmek istemiş, nasıl o kadar yalan söyleyebilmişim görmek istemiş yüzüm varmıymış diye. 1 saat kadar oturduk sonra ben ona birşey almıştım onu verdim kalktım gittim 5 dakika geçmeden aradı bekle konuşalım diye. bana kendini yeniden inandırabilir misin dedi ben aylardır bunu beklediğim için bazen çaresizlikten bu kadar saçmalığı yaptım zaten tabiki de evet dedim yani sonuç olarak barıştık gibi şimdi. beni sevdiğini benden kopamadığını ama benim için içinden birşey gelmediğini söylüyor. mutlu olmadığını gülümsetemediğimi söylüyor. bazen bende çıkışlar yapıyorum böyle mi düzelteceksin diyor bir daha böyle yaparsan son konuşmamız olur diyor beni kendine inandır bende böyle olmasını istemiyorum diyor. sizce ne yapmalıyım ben gerçekten onu cok istiyorum eskisi gibi olmayı cok istiyorum gecen yıl benim okudugum sehirde tek basıma yasadıgım bi öğrenci evim vardı hep gelir giderdi orada cok güzel bir yılımız geçti o zamanları hatırlamak istemiyor onu kandırdığımı düşünüyor benim onu bıraktıgımı dusunuyor halbuki bunca zamandır o olsa da olmasa da onsuz uyandıgım bir gun olmadı benim.. fikirlerinizi bekliyorum ben işin içinden cıkamıyorum cünkü.