Merhaba arkadaşlar. Sıkıntımı sizinle paylaşmak istiyorum çünkü sağlıklı düşünüyormuyum bilmiyorum.
Esim esnaf ve dukkani emanet olacak kimse yok daha once bir evlilik yapmis cocuk babaannede bana anne diyor, yaz tatillerinde bulundugumuz sehire geliyor..
Birtane de kızımız var.
Az çok arkadaş ortamimda görüyorum ki hep eşleriyle bişey yapıyorlar, tatiller olsun , sinema v.s tarzı şeyler hepsinin yasam standartlari orta seviyede hic dusunmeden para harciyorlar, hic dusunmeden tatile gidiyorlar veya en basiti cocugu emanet bırakıp kalp yapiyorlar..
Birde dönüp kendimize bakıyorum. Rutin ev hali bir koşturma akşam bıkkın gelmiş bir adam ( borçlu ve esnafligin durumu malum)
Televizyon karşında.bense elimde telefon.
Hicmi bişey ler yapmiyorsunuz derseniz yapıyoruz ama çocuklarla kendi çocuğu burda olmadığı zaman bile basabasa hiç birşey yapmıyoruz. Etrafıma bakıyorum..
Veya eşim arkadasken anlatmıştı kız arkadaşlarıyla tatile gittiğini günü nu gün ettiğini.
Neden diyorum mantonuzun. Bendemi var sıkıntı.
Herkes okul tatil oldu yazlıklara veya kamplara gidiyor bizimki dükkanı birakamam diyor.
Kaderimmi bilmiyorum. Annem babam ayri babamin esi ve cocuklari var yilin 6 ayi bizim sehrimizde diğer 6 ay eğedeler,kizlari ve torunlari beni hic bir zaman istemediler.
Onlar kızlarıyla birlikte deniz kenarındalar ben burda hergun ev işi yapıyorum.televizyonlarda kitaplarda okuduğum şeyler, ufak heyecanlar beni gülümsetiyor..
Kaderim mi bu benim bana akıl verin allah aşkına, eşimle bende vakit geçirmek istiyorum söylemedim sanmayın söyledim yapmasından sonra zorla yaptırmanın da mantığı yok acaba diyorum onları seviyordu beni sevmiyormu? Bir yandan işi çok görüyorum borçlu ülkenin durumu ortada ama 6 yıllık evlilikte 3 5 küçük şeyler dışında hiçmi bi heyacan olmaz...
Aileden desen öyleyim onlar günlerini gün ediyorlar beni hep bir köşeye atıllar.
Yanlismi düşünüyorum fikirleriniz için teşekkürler..
