Geçen sene olduğunu söylemişsin.. bence böyle konularda yaşanan şeylerin psikolojik olarak bıraktığı etkilerden kurtulmak için az bir süre. İmkanınız var ise psikolog desteği alın . Etrafımda gördüğüm insanlar bu konuda yaşadıklarınn etkisinden kurtulamadı, anormal davranışlar yok tabi ama etkisinin hala sürdüğünü o anılarını anlatırken anlayabiliyorum, her anlattıklarında tekrar yaşıyorlar, tekrar sanki o anı yaşıyormuş gibi öfkeleniyorlar. O haksızlığı anlatrken ben aslında haklıyım diye haykırıyorlar. Çok zor şeyler Allah düşman başına vermesin. Ama bence baş edebilmek için elinizde çok güçlü bir koz var : Ayrıldığınıza pişman değilsiniz. Şerden gelen hayır mı demek lazım bilmiyorum ama insan yaşaması gerekiyorsa bazı şeyleri yaşıyor işte.. ama ahmetle ama mehmetle..
Bir arkadaşım eşinin ailesinden büyük haksızlık görmüştü o dönem sürekli ne oldu bitti rahatlamak için bize, çevresindekilere bütün ayrıntılarıyla anlattı.. elimizden gelen tek şey onu dinlemekti, ne kadar faydası oldu bilmiyorum ama zaman geçtikçe araya başka şeylerin de girmesiyle duyarsızlaşmaya başladı.. Tabi bu arada hayatıyla ilgili pek çok şey insanların dilinde dolaşmaya başladı.. Başkalarına anlatmak çözüm olmuyor her zaman,sen derdini paylaştığını sanırken insanlar farklı şeylerin peşine düşebiliyor.. o yüzden bence yazın..
Durup durup ağlayasım geliyor demişsiniz ya.. Kimsenin sizi rahatsız etmeyeceği bir saat ayırın kendinize, ne isterseniz yazın o saatte ve yazarken ağlayabiliyorsanız ağlayın, saatinizi tamamlayp derin bir ohhhhhh çekip gülümseyin bir sonraki kendinize verdiğiniz saate kadar da bu olayların kafanız meşgul etmesine izin vermemeye çalışın, aklınıza geldi diyelim ki kötü hissettiniz aklınıza hemen sizi gülümseten bir anıyı ya da bir kişiyi getirin.. yazdıklarınızı okurlarsa diye endişelenirseniz kağıdı yırtarsınız
Bir kaç gün deneyin belki birazcık işe yarar