- 12 Mart 2010
- 2.351
- 230
- 163
1 yıldır sevdiğim insanla beraberim. hayatımda ilk kez bu kadar mücadele edip fedakarlık yaptım ve babamın karşısına seviyorum diye çıkarttım. her şey çok güzeldi taa ki 10 gün öncesine kadar. evet kıskançlıkları vardı, geçmişte yaşadıklarına istinaden olduğunu düşündüğüm güven problemi yaşıyordu ilk zamanlarda ama bunları aşmaya başlamıştık. 2-3 ayda bir birisine takılır ya da işe girmemi istemezdi. ailelerin çok iyi anlaştığı, onların beni benim ailemin onu çok sevdiğini düşünürsek ortada sorun olabilecek şeyler aşılmayacak şeyler değildi. annem doğursam anca bu kadar severdim diyordu ve oğlum diyip başka bişey demiyorlardı. onun ailesi de bana aynı şekilde kızım der hep. 10 gün önce bi tartışma sonucu bu kadar erken nasıl evleneyim seninle olmuyor dedim. bensiz yaşayamayacağını söyleyerek hoş olmayan şeyler yaşattı ve 2 aile birlikte hastanelere taşındık. sağlıklı hareket etmediğini yardım almasını söyledim. şimdi psikolojik destek alıyor. yaptığının büyük yanlış olduğunun farkında. tekrarlanmayacağını bir daha kaybetmeyi göze alamayacağını söyleyerek bu 10 günde anormal olmayan bir davranışı yok. hatta iş buldum beni destekledi. olayın ertesi günü ailesi geldi oturup konuşuldu, evimiz alındı, nikah tarihi düğün yeri her şey hazır. annem ise çok kırgın ve haklı endişeleri var. Haziran 27 de olacak olan düğünü Ekime erteleyelim diyorlar. Babam da aynı şekilde düşünüyor ama o şans verilebilir gibi bakıyor, tek düşüncesi ilerde daha büyük bir durum yaşanabilme ihtimali. annem maddi ve manevi her zaman yanındayım, üzerime düşen ne varsa yaparım yine, kararı verecek olan sensin ama onunla eskisi gibi olamam diyor. bende nişanlıma ben şans veririm ama annemin rızası olmadan adım atamam dedim. o da önce annem diyor zaten. yarın gelinlik için ölçü alınacaktı ama anneme söyleyemiyorum şimdi. onsuz sadece kayınvalidemle gitmek istemiyorum. bu arada erteleme durumunda nikah tarihi iptal oluyor ve 1 yıl sonrasına anca gün alınıyor diye biliyorum. aklım çok karışık içim hiç rahat değil. bu arada annemle hiçbir sorunumuz yok günlük hayatımıza devam ediyoruz fakat bizim bambaşka bir bağımız var, o onaylıyorum dese bile içinin rahat olmadığını bildiğim için bişey yapamıyorum. babam, annemin sinirinin zaman içerisinde geçeceğini söylüyor. beynim öyle dolu ki, olumsuz yönde değil de daha objektif olarak yardımcı olursunuz fikirlerinizi paylaşırsınız diye yardımlarınızı bekliyorum. ben şimdi ne yapıcam? 
