aldırırdım galiba ama yinede kesin konuşmayımda...
insanlar hep aldırmam doğururum derlerya iyilik yaptıklarını sanıyorlar..sadece kendilerini düşünüyorlar..o çocuk o halde bir ömür nasıl yaşayacak...peki ya siz ölünce ona kim bakacak...sürekli bakım isterler ve onlara anneden başka kimse iyi bakamaz..belki babalar bile bakamaz..
benim karşımdaki apartmanda özürlü biri var(tam hastalığı ne bilmiyorum)onu balkonda otururken görüyorum ve çok kötü oluyorum..belki 30 yaşında vardır ama çocuk gibi,,konuşamıyor,hiçbişey bilmiyor...tek çocuk,,sanırım bidaha çocuk yapmayı hiç düşünmediler..doğmadan öncemi sonramı rahatsızlandın bilmiyorum...ama çok kötü bi olay..Allah kimseye böyle bişey yaşatmasın..geçen günde tek bacağının olmadığı gördüm...önceden vardı..sanırım yeni olmuş..onu gördükçe çok üzülüyorum...böylece yaşayıp ölecek nekadar kötü dimi..buna yaşamak bile denmez..
böyle bi olayda önce kendimizi değilde doğacak olan çocuğu düşünmemiz lazım...ben bakarım o benim bi parçam diyoruz sonra o parçamız gözümüzün önünde parçalara ayrılıyor..bunu ona yaşatmaya hakkımız yok...
lmaz:
