- 13 Kasım 2020
- 1.893
- 3.015
-
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
- #1
Hanımlar herkese selaamlar
Hemen konuya geçeceğim, daha önce hatta 1-2 ay kadar önce belki konu açmıştım buraya yine, kimseyle tanışamıyorum hayatıma kimse girmedi çoook uzun süredir her şey yüzeysel diye..
Allahım gün geçmiyor ki her şey tersine dönmesin, hem iş sebebiyle hem de şu anda sosyal durumlar nedeniyle bir çok insanla tanışmaya başladım ve bu kişilerin arasında gerçekten benimle ilgilenen tatlı insanlar da çıkmasına rağmen benim o birisiyle tanışma enerjisine girme isteğim her şeyim tamamen kayboldu. Bu sene 30 yaşıma girdim ve aşık olabileceğim, birine bağlanabileceğim, onunla anlaşabileceğim düşüncesini ve umudunu tamamen yitirdim. Birisinden etkilensem bile galiba gerçekten etkilenmiyorum ki onunla diyalogu uzatmak bile gelmiyor içimden flört falan öyle çocukca gereksiz ve vakit kaybı geliyor ki sanki bin yaşında falan gibiyim. Hiç öyle ne flört sohbetleri ne erkek tahammülü kalmadı. Bu söylediğim de umarım yanlış anlaşılmaz ama erkekleri de inanılmaz pis bulmaya başladım ve gerçekten içimden bazen bazılarına karşı iğrenme dürtüsü oluyor. Haaa dersiniz ki adam kokuyorsa kendine bakmıyorsa elbette iğrenirsin ama yoook resmen anlık ay çok hoş adam desem bile onunla ne sohbeti ilerletmek ne başka bir şey yapmak istiyorum, çevremdekilerin de dikkatini çekmiş bu durum seninle ilgilenenler var neden böyle yapıyorsun diyorlar içimden bizden geçti falan diyorum shskdkdl hatta böyle bazısına bile isteye zıt gidiyorum içimden öyle bir dürtü geliyor, o kadar erkek egemen bir toplumda yaşadığımıza inanıyorum ki böyle bilmiş bilmiş bir şey hakkında net fikir beyan edince falan karşımda ayyy hiç dayanamaz oluyorum ya eskiden mesela nezaketen durumu kurtarırdım şimdi iş ortamı bile olsa suratım buz kesiyor
Yani 20li yaşlarımda da çok zor beğenirdimm eee okul,dersler, iş bulma süreci, hayallerin peşinden gitme derken yaş oldu 30. Bu yaştan sonra da böyle hissediyorum, ne tahammülüm ne isteğim umut mumut hiçbir şey kalmadı kaldı. Hani düşününce istiyorum tabi birisiyle düzenli ilişkim olsun seveyim sevileyim evleneyim falan ama yok yapamıyorum.
Bir iki hoşlantı duyan yazdı etti falan bunalım geldi bana pık pık her gün böyle yazacak mı falan diye triplere girdim ay dedim bunaldım nolur yazma etme ben bir şey düşünmüyorum.
Hiç aranızda böyle bir dönemden geçen oldu diye sormak istedim, enerjisiz kimseyle bir şeyler yürütmek istemeyen hem içten içe isterken hem buna enerji bulamayan bir dönemde oldunuz mu? Yaş bunalımı mı bu? Her şey için çok yaşlandım kafasına mı girdim, ne istediğimi mi bilmiyorum, yoksa zaten doğru insanlar olmadığından enerjisel olarak itiliyor muyum acaba kafamda deli sorular
Hemen konuya geçeceğim, daha önce hatta 1-2 ay kadar önce belki konu açmıştım buraya yine, kimseyle tanışamıyorum hayatıma kimse girmedi çoook uzun süredir her şey yüzeysel diye..
Allahım gün geçmiyor ki her şey tersine dönmesin, hem iş sebebiyle hem de şu anda sosyal durumlar nedeniyle bir çok insanla tanışmaya başladım ve bu kişilerin arasında gerçekten benimle ilgilenen tatlı insanlar da çıkmasına rağmen benim o birisiyle tanışma enerjisine girme isteğim her şeyim tamamen kayboldu. Bu sene 30 yaşıma girdim ve aşık olabileceğim, birine bağlanabileceğim, onunla anlaşabileceğim düşüncesini ve umudunu tamamen yitirdim. Birisinden etkilensem bile galiba gerçekten etkilenmiyorum ki onunla diyalogu uzatmak bile gelmiyor içimden flört falan öyle çocukca gereksiz ve vakit kaybı geliyor ki sanki bin yaşında falan gibiyim. Hiç öyle ne flört sohbetleri ne erkek tahammülü kalmadı. Bu söylediğim de umarım yanlış anlaşılmaz ama erkekleri de inanılmaz pis bulmaya başladım ve gerçekten içimden bazen bazılarına karşı iğrenme dürtüsü oluyor. Haaa dersiniz ki adam kokuyorsa kendine bakmıyorsa elbette iğrenirsin ama yoook resmen anlık ay çok hoş adam desem bile onunla ne sohbeti ilerletmek ne başka bir şey yapmak istiyorum, çevremdekilerin de dikkatini çekmiş bu durum seninle ilgilenenler var neden böyle yapıyorsun diyorlar içimden bizden geçti falan diyorum shskdkdl hatta böyle bazısına bile isteye zıt gidiyorum içimden öyle bir dürtü geliyor, o kadar erkek egemen bir toplumda yaşadığımıza inanıyorum ki böyle bilmiş bilmiş bir şey hakkında net fikir beyan edince falan karşımda ayyy hiç dayanamaz oluyorum ya eskiden mesela nezaketen durumu kurtarırdım şimdi iş ortamı bile olsa suratım buz kesiyor
Yani 20li yaşlarımda da çok zor beğenirdimm eee okul,dersler, iş bulma süreci, hayallerin peşinden gitme derken yaş oldu 30. Bu yaştan sonra da böyle hissediyorum, ne tahammülüm ne isteğim umut mumut hiçbir şey kalmadı kaldı. Hani düşününce istiyorum tabi birisiyle düzenli ilişkim olsun seveyim sevileyim evleneyim falan ama yok yapamıyorum.
Bir iki hoşlantı duyan yazdı etti falan bunalım geldi bana pık pık her gün böyle yazacak mı falan diye triplere girdim ay dedim bunaldım nolur yazma etme ben bir şey düşünmüyorum.
Hiç aranızda böyle bir dönemden geçen oldu diye sormak istedim, enerjisiz kimseyle bir şeyler yürütmek istemeyen hem içten içe isterken hem buna enerji bulamayan bir dönemde oldunuz mu? Yaş bunalımı mı bu? Her şey için çok yaşlandım kafasına mı girdim, ne istediğimi mi bilmiyorum, yoksa zaten doğru insanlar olmadığından enerjisel olarak itiliyor muyum acaba kafamda deli sorular