Doğum sonrası psikolojim bozuldu

MeltemRuya .!.:

Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.

Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.

Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.

Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.

Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤

Genişletmek için tıkla...

Purple Cloud .!.:

Ben de 3 gün dığum sancılarımı evde çektim 3gün boyunca açılmam 3cmden ileri gitmedi. Perşembe akşamı suyum geldi 11 de hastahaneye yattım sancım bitti. Sabah suni sancı verdiler komple bitti serum. Açılmam olmadı pilates topunda felan zıpladım anca akşamüstü 5 gibi doğuma girebildim. Doğumum kolay oldu. 14 dakikada doğurdum ama ben de çok çektim ya. Yazdıklarınızı okuyunca sanki kendi doğum anım gözlerimin önünden geçti. O çatı muayeneleri, o ebelerin bastırması. Ama bebeğimi kucağıma alınca her şey geçti. Kesinlikle kardeşsiz bırakmam diyorum Rabbim nasip ederse. Çünkü her acı unutuluyor.

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Sancılarınız sizi de zorladı mı? Ben şoka girmiştim çok saçma şekilde

Genişletmek için tıkla...

Purple Cloud .!.:

Zorlamsz olur mu hiç. Kendi doğum sancım hiç bir şeymiş suni sancının yanında. Ben çstı musyenesinin birinden sonra şoka girdim. Doğurana kafar en az 15 kez çatı muayenrsi olduğum için

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Meltem hanım sezaryan olmadım diye üzülmeyin . Sezaryan sırasında tüm işlemi hissettim . Sonrasında da narkoz vurdu iki hafta hiç ayağa kalkamadım tuvalete giderken titriyordum beynime sanki biri balyoz indiriyordu

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Off çok kötü çok tahmin bile edemiyorum. Acınızı yaşamış kadar hissettim. Sanırım benim sorunum bu konuları içselleştirmem. Hamile olan ve doğum yapan herkese karşı çok hassasim. Herkes yerine ben daha çok üzülüyorum sanki benim gibi herkes travma yaşıyor gibi. Aslında doğum çok doğal ve olağan bir durum. Soğukkanlı olmak gerekiyor bu durumlarda. Ama benim en hassas noktam oldu.

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Aynen ben de suni sancinin beni birden delirtecegini hiç beklemiyordum yavaş yavaş gelir zannediyordum. Alışa alışa. Birden olunca şoka girdim. Bebeğimi kucağıma almanın hayalini kurarken o an bebeğimi asla kucağıma almak istememem beni uzuyor gerçekten vicdan azabı çekiyorum o an için. Tek hayalim vardı o da beklediğim gibi olmadı. Annelik hissi desen hala yok. Içimde kaldı o duyguyu yaşamak uzun süre heyecanla beklenen zamanin tadını doyarak çıkaramadım. Sağlık olsun diyorum allah bana bağışladı diyorum da insan o hissi alamayınca yarım kalıyor sanki

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.

Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.

Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.

Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.

Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤

Genişletmek için tıkla...

Hufezaa .!.:

Sizin yaşadığınız travma ve korkunun sebebi doğum yapan kadının psikolojisini hiçe sayan, mahremiyete ve kişisel haklara karşı saygısız sağlık çalışanları maalesef. Ekseriyetle de böyle artık çoğu, işleri hızlı hızlı olup bitsin diye kurbanlık koyun gibi hissiz duygusuz yaklaşıyorlar doğum gibi mucizevi bir olaya. Başlangıçta suni sancı vermeselerdi herşey yolundaysa evinizde sancılarınız sıklaşana kadar rahat bir psikolojide bekleseydiniz çok daha rahat olabilirdi belki herşey.
Lohusalık tüm duyguları x1000 hissetmek demek, endişelenmeyin bu süreçte geçecek. Zamanı gelince daha bilinçli olacak ve bu bilinçle belki de tekrar bir bebek düşünebileceksiniz. Şuan bu hissiyatta olmanız çok normal elbet bu da geçecek size bir tecrübe olarak kalacaktır

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Neresi mucizevi.hergün kaç milyon kişi doğum yapıyor bir bilsen? Hergün milyonlarca gerçekleşen mucize mi olurmuş. Biz kendimiz yaşadığımız zaman bize özel geliyor ama değil yani .bu ülkenin insanı neden kendini bu kadar önemli ve yüksek görür hiç anlamam.suriyeliler her sene doğuruyor.kimse de travma, mıravma yaşamıyor.kendimizi bu kadar abartmasak sorun kalmayacak bence.insanlardan bir insaniz işte.hiç de mahremiyet falan filan takilmam öyle şeylere.işim gorülsün yeter.

Genişletmek için tıkla...

Hufezaa .!.:

Hiç doğum yapmamış evliliğe ve çocuğa karşı olan birinin fikrini kaile alamayacağım :) sen doğurursan bir gün her gün yaşadığın bir olaymış gibi öylesine yaşarsın doğumunu. Amma boş ahkam kesiyorsun

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Bence de siz başka çocuk düşünmeyin.ömür boyu sürecek ağır bir sorumluluk alıyorsunuz ve birkaç saatlik hastane macerasına katlanamıyorsunuz daha.millet neler neler yaşıyor, ne kadar nazlısınız.geçti gitti işte.abartmayin.bir dahaki doğuma 9 ay hamilelik desen en az 1 sene var.o zaman kadar tekrar birkaç saatlik acıya dayanacak seviyeye gelirsiniz merak etmeyin.zaten 5 tane doğuracak değilsiniz.millet savaş görüyor, vahşet görüyor, annesinin, babasının havaya uçtuğunu, insanların kollarının bacaklarının koptuğunu, açlıktan kardeşlerinin öldüğüne tanık oluyor, bizim buradakiler aman da suni sancı verdiler diye travmadan travmaya koşuyor.millet de ne edebiyat parçalamış, hâlden anlayan iyi insan olacağım diye.çok güldüm ya.

Genişletmek için tıkla...

Purple Cloud .!.:

Benim sancıyı yavas yavas vermişlerdi 9 da taktılar 5te doğuma girdim. Size neden birden verdiler ya. Epidural alsaydınız keşke

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Bence de siz başka çocuk düşünmeyin.ömür boyu sürecek ağır bir sorumluluk alıyorsunuz ve birkaç saatlik hastane macerasına katlanamıyorsunuz daha.millet neler neler yaşıyor, ne kadar nazlısınız.geçti gitti işte.abartmayin.bir dahaki doğuma 9 ay hamilelik desen en az 1 sene var.o zaman kadar tekrar birkaç saatlik acıya dayanacak seviyeye gelirsiniz merak etmeyin.zaten 5 tane doğuracak değilsiniz.millet savaş görüyor, vahşet görüyor, annesinin, babasının havaya uçtuğunu, insanların kollarının bacaklarının koptuğunu, açlıktan kardeşlerinin öldüğüne tanık oluyor, bizim buradakiler aman da suni sancı verdiler diye travmadan travmaya koşuyor.millet de ne edebiyat parçalamış, hâlden anlayan iyi insan olacağım diye.çok güldüm ya.

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Neresi mucizevi.hergün kaç milyon kişi doğum yapıyor bir bilsen? Hergün milyonlarca gerçekleşen mucize mi olurmuş. Biz kendimiz yaşadığımız zaman bize özel geliyor ama değil yani .bu ülkenin insanı neden kendini bu kadar önemli ve yüksek görür hiç anlamam.suriyeliler her sene doğuruyor.kimse de travma, mıravma yaşamıyor.kendimizi bu kadar abartmasak sorun kalmayacak bence.insanlardan bir insaniz işte.hiç de mahremiyet falan filan takilmam öyle şeylere.işim gorülsün yeter.

Genişletmek için tıkla...

Lavin1234 .!.:

Siz bence hicbisey yasamamissiniz bu lafları bir kadının başka bir kadına soylemesi gerçekten utanc verici. Benim yengem doğum sonrasi öldü bu hanimefendinin yazdıklarını birebir yaşadı ve vücudu buna dayanamadi. Allah sizi sınamaz umarım. Doğum şekli ne olursa olsun gelişen komplikasyonlar nedeniyle tabiki travmatik bir olaydır. Kiminin kolay gecer unutur gider kiminin de cehenneme döner doğum depresyonuyla sonrasinda gider kendini öldürür. Siz hayatta hicbisey görmemişsiniz. Umarım da allah ailenizi boyle seylerle sinamaz

Genişletmek için tıkla...

Hedrkrlssa .!.:

19 Haftalık hamileyim ve doğumdan o kadar korkuyorum ki hamileliğimi bile yaşayamaz oldum böyle yazılar görünce iyice elim ayağım dolaşıyo

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Bence de siz başka çocuk düşünmeyin.ömür boyu sürecek ağır bir sorumluluk alıyorsunuz ve birkaç saatlik hastane macerasına katlanamıyorsunuz daha.millet neler neler yaşıyor, ne kadar nazlısınız.geçti gitti işte.abartmayin.bir dahaki doğuma 9 ay hamilelik desen en az 1 sene var.o zaman kadar tekrar birkaç saatlik acıya dayanacak seviyeye gelirsiniz merak etmeyin.zaten 5 tane doğuracak değilsiniz.millet savaş görüyor, vahşet görüyor, annesinin, babasının havaya uçtuğunu, insanların kollarının bacaklarının koptuğunu, açlıktan kardeşlerinin öldüğüne tanık oluyor, bizim buradakiler aman da suni sancı verdiler diye travmadan travmaya koşuyor.millet de ne edebiyat parçalamış, hâlden anlayan iyi insan olacağım diye.çok güldüm ya.

Genişletmek için tıkla...