offf offf şu sıralar çok taktım bu duruma
65le hamile kaldım 73 le doğuma girdim
sandım ki 8 kilo alınca hemen gidecek kilolar
yok yok gitmedi daha doğrusu kilolar gitti ama
göbeğim 6 aylık gibi her gören göbeğimle ilgili bir espri yapıyor
hayır söyleyenler 34 beden olsa içim yanmayacak
eşime söylüyorum spora başlayayım bak millet ne diyo diyorum
onlar seni kıskanıyor sen kiloluyken senin çirkin olduğunu sanıyorlar
moralini bozmak istiyorlar diyor nasıl bir pollyana kendisi anlamadım
o sözlerle ben muhattap oluyorum tabi
asla spora ve diyete izin vermiyor sütün azalır diyor
sütüm azalacak korkusuyla spor da yapamıyorum
yaz da geliyor spor yapıp da sütü etkilenmeyen var mı aranızda hadi diyetten vazgeçtim
ben doğumdan döndüğümden beri 5 aydır aynı kilodaydım. artık hayata küsmüştüm, her gün tartıya çıkıp 1 gram bile vermediğimi görünce bunalıma girdim. hayatımın sonuna kadar böyle şişman,çirkin kalıcam artık hayatım bitti genç yaşımda, benim de kaderim buymuş işte falan diye depresyona girmiştim, yüzüm hiç gülmüyordu, kendimi öldürmeyi bile düşünüyordum artık...
çocuğum o kadar hareketli ki iki dk. mutfağa gidip de dolaptan bir meyve suyu bile alıp içemiyordum. gün içinde iki yudum su içmeden, yemek yemeden akşama kadar çocuk bakmaktan bazen tansiyonum, şekerim düşüyordu, bir keresinde kucağımda çocukla beraber yere düşüyordum ki kendimi koltuğa attım da çocuğa bir şey olmadı şükür....
eşim, kilo vermem için sürekli "az ve sık ye" dedikçe deliriyordum. "kilo vermeyi bırak, ben canımı kurtarmak için bile yemek yiyemiyorum bebekten fırsat bulup, bayılacak gibi oluyorum gün boyu açlıktan..." diyordum....
eşim sporcanlısıdır, bayılır spora... "spor yap, spor yap" diyordu... akşama kadar geberiyorum ben, akşam da çocuğa biraz sen bak da ben azıcık dinleneyim, ne sporu, hem halim mi var... diyordum....
neyse çok uzatmiyim...
5 ay sonra artık canıma yetti! Artık bıktım bunalımımdan... 2 ay sonra bir arkadaşımın düğünü de var.... Düşündüm, düğünde onca insan içine böyle şişman, her yerinden yağlar çıkan, şekilsiz, dana gibi bir halde utanarak çıktığımı düşündüm... Asla kabul edemedim bunu... Ben de karar verdim, azmedip rejim de yapıcam spor da, dedim... ikide bir de tartıya çıkmıyorum artık. 15 günde 1 çıkıyorum. her gün de yarım saat eliptik bisiklete biniyorum... diyet için bir liste hazırladık, saati saatine uymaya çalışıyorum... zor oluyor bebekle evet, ama artık yeter! hayatımın bitmesine, kilolarıma mahkum olmaya boyun eğmiycem artık. çünkü ben mutsuz oldukça başta eşim ve bebeğim olmak üzere çevremdeki herkes de mutsuz oluyor... ilk öce bizler mutlu olmalıyız, sağlıklı bir evlilik ve sağlıklı bir bebek için...
şimdi kendimi daha hafif hissediyorum ve çok daha mutluyum, daha da önemlisi gelecekten umutluyum!...
özellikle de spor yaptıktan sonra insan kendini o kadar iyi, o kadar mutlu ve huzurlu hissediyor ki!!! O mutluluğun ve rahatlığın sayesinde sütüm de arttı.... lafın başından beri söylemek istediğim buydu.. sütüm azalır endişesiyle spordan kaçınmayın.. aksine, spor yaptıkça öyle rahat ve mutlu hissedeceksiniz ki, daha ilk günden sütünüzün arttığını göreceksiniz!. asıl biz kilolarımız yüzünden bunalıma girdikçe, mutsuz oldukça sütümüz azalıyormuş, bunu anladım... Lütfen bunu eşlerinize de anlatın ki engel olmasınlar sporunuza, diyetinize....
unutmadan; diyet yaparak saatli ve dengeli beslenmemiz, sütümüzün kalitesini şu anki dengesiz beslendiğimiz halimize göre çok çok daha fazla arttırıyor, bu açıdan da bakın olaya...
sevgiler...
. bir de karnım biraz gevşek ya yumuşadı onu nsl yok edecem bilemiyorum
bakalım verebilecek miyim?
47 kilo olmayıda istemiyorum ama 55-57 olmak isterdim.özellikle göbek ve mide kısmı çok fena.bir zaman diyorum boşver aldırma bir yandanda aynanın karşısına geçince bu görüntüme hiç alışık değilim.nasılç yapacam bilmiyorum.
