Bu başlığı görünce ben de ürperdim gerçekten. Ürperme kelimesi çok doğru bir seçim. Doğum yaptm çok şükür annem yanımdaydı. Eşim uykusuzluğunu bahane etti gitti ben sancı çekerken. Doğumdan sonra anneme gttim bebekler gibi baktı bana ama eşimin ilgisizliği ve üzerine saçma sebeplerden kavgalar çıkarması bebek görmesine gelen giden, üzerine benim hastalanmam, bi türlü iyileşememem daha üzerine bacaklarımın aşırı birşekilde şişmesi ve derin venöz trombozndan şüphelenilmesi. Bebeğinin aşırı gazlı olması ağlaması ağlamasıııı göğüs uçlarımın yara olması ve 2 ay geçmemesii.
Şimdi bile düşündükçe ağlayasım geliyor. Gitme günüm yaklştkça bebeği sallar ağlardım ben nasıl bakacağım diye.
20gün sonra kndi evime gittim düzenli yemek yemem lazım ama beşiğin başından tuvalete bile kalkamıyorum bıraktığım anda ağlıyor.
Yine gelen giden o arada hem ev temzlğne mi yetişeyim çocuğa mı bakayım kabusu.
Depresyon mu bilemem ama kötü hatırlıyorum o günleri ve ürperiyorum gerçekten.
Bu yazdıklarım belki başkasına hafif gelir aman ne var bunda diyebilir ama benim için hiç öyle değildi. Çünkü ilgi şefkat beklediğim bir dönemde eşim hiç yanımda yoktu. Bi gün annem geldi yemek getirmiş ben ufacık odada loş ışık altnda bebek sallayıp ağlıyodum. Tek başıma.
Dedi kızım yapma napyosn böyle bi televizyon aç bişey yap. Işık kapalı kapı kapalı mezarlık gibi kalmşsın burda.
Hani bide 40 gün çocuk çıkarlmaz derler ya. Hastaneye filan götürüyorm ama güya 40ına kdr evde kalsn diye saçma bi düşünce girmiş aklıma. Annem dedi çık dışarı sürekli al çocuğu gel.
Biraz daha iyi hissettim öyle çıktım anneme gttm tyzeme gttm arkdşma gittim. Sonra 2 aylıktı bebek arabası aldk hergün dışarı çktm.
Eşim karşı çkıyodu 2 aylık bebeği egzos dumanına maruz bırakıyosn diye dinlemedim.
Eğer eve tıkılı kalsaydm belki gerçekten çok daha kötü olacaktım.en büyük desteğim ailem sağolsn onlar da yardmcı oldular.
3 ay 4 ay derken gaz sancıları azaldı göğüs uçlarm iyileşti biraz daha tecrübe kazandm kendme güvenm geldi sonrası rutin zaten. Yaza denk geldi tatile gittik. Öyle öyle geçti.
Unutulur mu asla ama geçti...