doğum öyküm...

eveet, arkadaşlar 11 11 11 de doğum yaptım anlatacaktım sizlere...çok korkarak gitim tabiki en çok sonda ve iğneden kokruodum spinal anesteziyle ameliyat oldum, sondayı takarlarken hemşireleri baya bi zorladım bi 15 dk uğraştılar sonra e tabi can yandı ameliyathaneye alındım altta sonda öne doğru kambur oluyosunuz zaten sondaya sinir oldum amaç wcyi çözmek ama takılınca sanki sürekli çişiniz varmış gibi geliyor gıcık bi durum iğne can yakmadı zaten hemen uyuştum ama dokunma hissini kaldıramadım beni hemen bi sakinleştiriciyle uyuttular her neyse çıktım doğumdan bacaklarımı hala hissetmezken bile inanılmaz bir ağrı duyuyordum ilk ağrı kesiciden sonra yatarken pek ağrınız olmuyo ta kiii ayağa kalkmaya ya da yatakta doğrulmaya çalışana kadar...o ne büyük işkence ilk gece sondayı çıkardılar aman allahım yarım saatte bir tuvalete kalkmaya çalıştım her kalkışımda inanılmaz bir acı aniden bir baş dönmesi ve tansiyon düşmesi yaşadım sondadan sonra tuvaletimi hemen yapamadım sanki mesanem düğümlenmiş gibiydi tuvalette iki büklüm yarım saat ağladım tabi ayakta... ilk gün berbat geçti ikinci gün herkes neeredeyse koşacakken ben hala inliyodum ayağa kalkmaya çalışmak ve akabindeki dikiş yerlerinin acısı muhteşemdi bugün 9. günüm tabiki ozamana göre çok çok iyiyim ama hala dikişler sancıyor neyse ameliyatın sonrası hiç de toz pembe bişe değilmiş onu öğrendim ama mutlaka spinal anestezi olun ben okaar memnun kaldımki baş ağrısı dahil hiç bi şikayetim olmadı anesteziden dolayı tek sorun dikişler... amaaaa asıl öykü lohusalık depresyonu allahım kafayı yiyecektim ölücem sanıyodum sanki dünya başıma yıkılmıştı ilk bi hafta inanılmaz bi sorumluluk bi yandan çektiğiniz acı artı bide göğüs ucu yaraları ve hatta kanamaları o psikolojiyi anlatamam uykusuzluk cabası... bi an ben naaptım dedim kendime ama şimdi yeni yeni iyi hissediorum... bu arada göğüs ucu için yara olanlara bi tavsiyem var silikon uçlar var rahat ederler. allah herkese daha kolay atlatmalar nasip eylesin benden bu kadar...