Merhaba ablalarım kardeslerim. Ben 3 senedir anksiyete hastasıyım. Hep karamsar hep olumsuz düsünen bi yanım var. Bi ara cok kötü oldum yemeden içmeden kesildim zayıfladım falan psikiyatriye gittim 10 ay ilac kullandım. Sonra hamile oldugumu öğrenince bıraktım ilaçları. 6. Aya kadar iyiydim sonra bi ölüm korkusu başladı inanın dillendirken bile korkuyorum. Ya doğumda ölürsem ya kalbim durursa ya kötü bi hastalığım varsa gibi.. 4 yasında oglum var her gece ona sarılıp ağlıyorum. Kendimden endise etmesem sevdiklerime bisey olcak diye korkuyorum ogluma anneme babama.. Allahım ne büyük nimetmis normal düsünebilmek kaygısız korkusuz yasayabilmek ne büyük şansmıs eski günlerimi o kadar özlüyorum ki. Herseyden bi mana arıyorum. Gördüğüm rüyalardan çıkan tabirler kötüyse, burc yorumumda kötü bisey gördüysem bile günlerce kafama takıyorum. Doktorum buna anksiyetede kehanetcilik gibi birsey söylemisti. Birinin ölümünü hastalığını duyayım cok etkileniyorum hemen kendimde de belirti aramaya baslıyorum. Annemin sesi az kötü gelse yada bi yerim ağrıyo dese telaşa kapılıyorum. Sürekli iyi misin iyi oldun mu diye arayıp duruyorum. Oda farkında artık beni ikna etmek için iyiyim diye bastıra bastıra söylüyor. Ne yazsam ne desem içimdekileri anlatamam. Doğuma cok az kaldı ben sadece korkuyorum heyecanımı bile kaybettim. 28 yaşındayım ama kendimi yaslanmıs hissediyorum hic bi anın tadını çıkaramıyorum. Ya şu olursa ya bu olursa diye düsünmekten hicbirseyden zevk alamıyorum. Rabbim ben ve benim gibi olan herkese yardım etsin. İcimi dökmek istedim yorumlarınız benim icin cok değerli. Teşekkür ederim.