Kendimi bildim bileli kilolu bir yapım vardı 2 kilo verip 5 kilo alan bölümdeyim. Hep zayıflamaya başaranlar söylediği bişey vardı kırılma noktası olunca başarıyor insan diye.. ve hep bir kırılma noktası hikayeleri vardı. Ben benimle alay edilmesi, övülme sevilme sevilmem kıyafetlerin olmaması istediğimi giyememek hiç kırılma noktası yaşatmadı:) 32 yaşına kadar böyle bir olay yaşamadım yani:) taaki 4 ay öncesine kadar ilk hamileliğim ikizdi bilmem kaç kiloydum erken doğum falan filan bir oğlum vefat etti biri dünyada 3.5 yaşında 9 ay önce birde kızım oldu 120 kilo ile doğuma girdim tabi sezeryan dikişlerinden çektiklerim ayrı bir konu ne ise kızım 5 aylıkken ağladı kucağıma aldım oğlum anne benide al kucağına babam ikimizide alıyor dedi oğlum belim ağrıyor dedim ikinizi taşıyamaz oturdu ağladı beni sevmiyorsun benide al diye oturdum bende ağladım sonra kalktım ben bu kiloları veririm senide alırım dedim 110 kilodan 83 kiloya indim çocukları alıp merdiven bile çıkıyorum oğlum şimdi kız gibisin anne diyip diyip laf atoyor:)