Devlete atanmışken eve atanmak?

MONAROZA31 .!.:

Merhametli biri sanırsam, tercih yapacam diyince elinde cicekle gelip ağlamış..
Önceki yorumlarda vardi

Genişletmek için tıkla...

MONAROZA31 .!.:

Merhametli biri sanırsam, tercih yapacam diyince elinde cicekle gelip ağlamış..
Önceki yorumlarda vardi

Genişletmek için tıkla...

pege .!.:

Esinize tatli dille anlatin ikna edin. Ve KESINLIKLE tercih yapin bir daha sinava calissaniz dahi bu sansi elde edemeyecek olabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Ayaklarim3kilo .!.:

Merhaba Arkadaşlar,

Yazdığım en merkezi yerlere (Antep, urfa, van) atanamadım. Başka da tercih yapmadım.

Puanım 73lerdeydi 68ler bile atanmış. Lakin 68 ile benim yazmadığım yere atanan arkadaş, atandığı yerle ilgili bilgi istediğinde “ apartman dikiliyor, barınma sıkıntısı var, toplu konut yok” gibi cevaplar almış.

Ben çocuklarım için güvenlikli site içi, yakınında anaokulu bulunan, bakıcı bulması kolay daha merkezi yerler tercih etmiştim. Diğer yerler malesef 2 bebekle çok ama çok zor olacaktı.

Ama salı günü içim çıkana kadar ağladım.
Verilmiş şansı reddettim diye ağladım, en çok da yalnızlığıma ağladım. Ne bir anne, ne bir kardeş ne bir kaynana yahu kimsem mi olmaz şu hayatta bir el uzatacak diye ağladım. En dağ bayır köşe bucağa dahi eğitim sevdamdan annem olsa yanımda giderdim gözü kapalı. Ne bakıcı ne anaokulu ne site isterdim o zaman. Belki 1 seneye düzen oturtturur belki sistem bile değişebilirdi. Lakin olmadı. Kalacak yer sıkıntısı olan terör riski de yoğun olan yerlere 2 bebeğimi ve bavulumu sürükleyemedim.

Buraya ilk konumu nikahıma günler kala 8 yıl önce açmıştım. Çoğunluk “kaç kurtul” demiş ben evlenmiştim.
2. Konum olan buraya ise çoğunluk “git” dedi ben kaldım.

Sanırım kafasının dikine giden, iflah olmaz bir salağım.

Umarım çocuklarım için en doğru karar bu olmuştur. Umarım pişman olmam.

Tüm mesaj yazan kıymetli vaktini bana harcayan herkese tek tek teşekkür ederim. Mune konum kapanabilir.

Genişletmek için tıkla...

Ayaklarim3kilo .!.:

Merhaba Arkadaşlar,

Yazdığım en merkezi yerlere (Antep, urfa, van) atanamadım. Başka da tercih yapmadım.

Puanım 73lerdeydi 68ler bile atanmış. Lakin 68 ile benim yazmadığım yere atanan arkadaş, atandığı yerle ilgili bilgi istediğinde “ apartman dikiliyor, barınma sıkıntısı var, toplu konut yok” gibi cevaplar almış.

Ben çocuklarım için güvenlikli site içi, yakınında anaokulu bulunan, bakıcı bulması kolay daha merkezi yerler tercih etmiştim. Diğer yerler malesef 2 bebekle çok ama çok zor olacaktı.

Ama salı günü içim çıkana kadar ağladım.
Verilmiş şansı reddettim diye ağladım, en çok da yalnızlığıma ağladım. Ne bir anne, ne bir kardeş ne bir kaynana yahu kimsem mi olmaz şu hayatta bir el uzatacak diye ağladım. En dağ bayır köşe bucağa dahi eğitim sevdamdan annem olsa yanımda giderdim gözü kapalı. Ne bakıcı ne anaokulu ne site isterdim o zaman. Belki 1 seneye düzen oturtturur belki sistem bile değişebilirdi. Lakin olmadı. Kalacak yer sıkıntısı olan terör riski de yoğun olan yerlere 2 bebeğimi ve bavulumu sürükleyemedim.

Buraya ilk konumu nikahıma günler kala 8 yıl önce açmıştım. Çoğunluk “kaç kurtul” demiş ben evlenmiştim.
2. Konum olan buraya ise çoğunluk “git” dedi ben kaldım.

Sanırım kafasının dikine giden, iflah olmaz bir salağım.

Umarım çocuklarım için en doğru karar bu olmuştur. Umarım pişman olmam.

Tüm mesaj yazan kıymetli vaktini bana harcayan herkese tek tek teşekkür ederim. Mune konum kapanabilir.

Genişletmek için tıkla...

Azkullanilmiskaynanamvar .!.:

*****6 ay sonra düzenleme****** 8 Şubat 2019

Genişletmek için tıkla...

Azkullanilmiskaynanamvar .!.:

Merhaba Arkadaşlar,
18 yaşında başladığım iş hayatına 33 yaşına kadar devam ettim. En son özel bir üniversitede okutman olarak çalışırken hamile kalıp ayrıldıldım ve yaklaşık 3 senedir çalışmıyorum.
Kızım 2,5 yaşında oğlum 9 aylık.
Yaşım 36.

Sıkıntım şu;
2. Çocuğuma hamileyken ve ilki hala kucağımdayken bunaldığım bir gün kpss sınavına başvurdum. Amacım belimi ve kollarımı dinlendirip 2-3 saat sınava giriyorum ayağına uzaklara bakıp keyif yapmaktı. Lakin genel kültürü, yeteneği, eğitim bilimleri, özel alan bilgi sınavı, mülakatı derken o sınavdan bu sınava kitap açmadan gire çıka ben şaka gibi sınavı kazandım.

Olanlar da işte o zaman oldu. Kimse kazanacağıma ihtimal vermediğinden şu an herkes üzerime yürüyor.

Bu atama 6 yıllık tayin hakkı olmayan zorunlu bir görev ve açılan iller Gaziantep en batı olacak şekilde Şırnak dahil tüm güneydoğu ve doğuyu kapsıyor.

Ben alanımda alınacak 2000 kişinin 1500. Kişisiyim aşağı yukarı. Yani Urfa, Antep lüks ama Şırnak da çıkmaz gibi gibi...

Şu an tercih yapıp kazandığım yere 2 çocuğumla gideceğim ve eşim özelde mühendis olduğu için ve benim gideceğim yerlerde iş sahası olmadığından gelmeyecek.

Eşim ve eş dost “ Sen aile birliğini dağıtıyorsun, çoluk çocuğu düzeninden ediyorsun, maceraya atlıyorsun, 3.500 lira için yaptığına bak...”vb gibi şeylerle canıma okuyor.

Bense insanların günde 20 saat çalışıp kaZanmaya uğraştıkları sınavı 2 bebekle 36 yaşında şaka gibi kazanmışım , devlet güvencem olacak, bir daha iş aramak (hele de 36dan 40lardan sonra) zorunda kalmayacağım , günde yarım gün çalışacağım, bayramı , tatili vs var, hem 6 yıl nedir ki insanın ömrü geçiyor şeklinde düşünüyorum.

Bu arada eşimin öfke ve sinirini kontrol edememe problemi var ve belki bir senedir hiç tadımız yok. (İleride olası bir boşanmada da şu an bu atamayı değenlendirirsem işim olmuş olacak, ama değerlendirmezsem seneye ya da sonrasında olur da boşanırsam işsiz güçsüz olacağım.)

Yani arkadaşlar Allah aşkına çok mu bencil ya da saçma düşünüyorum? Benim durumumda/ yaşımda olsanız ve böyle bir şans elde etmiş olsanız ve evliliğinizde de sıkıntılarınız olsa devlet öğretmenliğini reddeder evinizde oturmayı mı tercih ederdiniz?

(Atanma durumunda 3 yaşındaki anaokuluna gidecek, 11 aylık olacak olan bakıcı ile evde kalacak, ev site içerisinde ve terör bölgesinden uzak olacak, benimle kalacak tek bir yakınım yok)

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

İlk gelişmeler 29. Sayfada



*****6 ay sonra düzenleme****** 8 Şubat 2019
Tatilden eve döndüm, dolar 6küsür liraya fırladı, eşim bana söz verdiği (iş kurmam, araba almam veya tatillere çıkmam için) parayı veremeyeceğini, en iyi ihtimalle martta belki verebileceğini söyledi.
2 ayım ağlamakla ve pişmanlıkla geçti.
Her duamda “allahım sen zaten bana iş fırsatı vermiştin ben teptim şimdi senden bir şey istemeye yüzüm yok ki” dedim.
Atanmamayı tercih edip depresyonun dibine vurduğum bir sabah bir haber gördüm; yeni bir atama yapılacak ve eski yıldan olanlar da puan kullanabilecek diye. Sevinç, şükür, dua, umut...

Tekrar mülakata girdim, tercihte bulundum.
Bu sefer doğunun da doğusu olsa alıp gidiyorum bebeklerimi ve bavulumu dedim.

O hafta annemin çalıştığı iş yeri iflas edip kapandı, bir hafta sonra annemin evsahibi evi sattı ve anneme çıkması için 2 ay verdi.

Ve ben bu sabah -37 yaşında- iki bebeğimle devlet öğretmenliğine atandım arkadaşlar ve annem de benimle gelip çocuklarıma bakacak.

Bu arada 6 yıllık zorunlu görev 4 yıla bugün kesin olarak indirildi.

Şu an eşim benimle gelmeyecek. (İyi bir işi, maaşı, kariyeri ve 7 yılı kalan bir ev kredimiz var)

Bu mesajı temmuz sonunda “bu fırsat kaçmaz kardeşim/ablacım değerlendir, ayakların üzerinde dur” diyen ve ben ağlarken benimle üzülen ağlayan kardeşlerim için yazıyorum.

Ben bugün 2 bebekle 40a 3 kala atanmış bir öğretmenim.

Umarım bundan sonra hikayem mutlu ve hayırlı devam eder ve sen bir yerlerde umutsuz ve yorgun hisseden kadın arkadaşım, inan sen de başarabilir, çok mutlu olabilirsin.

Hepinize teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...