DeryaLı / Görsel Şiir Seçkisi

ömer köroğlu-küçüğüm

[youtube]UzCldtI3L-0[/youtube]

ay çok güzel eline yüregine saglık

C:\Documents and Settings\mehmet\Belgelerim\Resimlerim\renkli resimler

arkadaşlar bu sayfaya resimli şiir koymak istedim

işallah olmuştur
bu arada herkese selam
a.s.:içelim:

olmamışşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşş
yaaaaaaaaaaaaaaaa

C:\Documents and Settings\mehmet\Belgelerim\Resimlerim\renkli resimler\normal_122.jpg

dilerim olmuştur du defaa.s.

kaçıncı denem ama başardım resim koymayı

hehehe

Güle sarılmanın nedemek olduğunu bilirmisin?
Tüm sevginle kucak açıp bir kez olsun sarılmak doyasıya...
Sonunun ne olduğunu umursamadan koçar adımlarla varmak yanına
Sen sarılırsın gül başını çevirir sevgiyle seni görebilmek için
Derken kayıp düşüverirsin gülün ayakları önüne
Sen seversin ölesiye, aşıksındır gül yürekliye

Oysa yaşamın bitişidir yüreğinde...
Dikenleri saplanır ona sarılışın son nefesin olur
Ben bilmezmiyim sevmeyi sanıyorsun?
Yüreğimi aşka tutsak etmeme rağmen
Ben bağlılığın derinliğini görmezmiyim sanıyorsun?
Sevmek ki şefkatin pamuk ipliğinin nazif dokusu
Sevmek ki vazgeçilmez toprak kokusu

Ben yüreğimi açmayı istememmi sanıyorsun?
Kapılarım zincirlere vuruluysa
Yüreğim dört duvara hapsolduysa
Can yakıcı hayattan usandığım için
Umudun pervasız yitirilmiş kıyısına vurduğum için
Ne kavuşmayı becerebildim hayatta

Nede silip herşeyi yeniden doğmayı
Benki olmazların imkansız eğrisi
Benki müebbet sevda esiri
Kuru toprağın tükenmiş çilesi
Ben ki cesaretsiz sevmenin ta kendisi
Olmazların içinde hicranla volta atmazmıyım sanırsın?
Gülü görünce pervasız koşmazmıyım sanırsın?

Merhaba anne,
Yine ben geldim.
Merak etme okuldan çıktımda geldim.
Annelerde babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama
Ali "Okula gitmezsem annem çok kızar, merak eder" demişti de
Onun için söylüyorum.
Geçen hafta öğretmen,
Sağ elimde sarımsak, sol elimde soğan dedirte dedirte
Öğretti sağımı solumu.

Ben biliyorum artık anne sağım neresi, solum neresi
Ağrıyan yanımın neresi olduğunu
Şimdi iyi biliyorum anne.
Hani geçen geldiğimde
Şuram acıyor işte şuram demiştim de
Bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne
Bak şimdi söylüyorum
Şuram işte,
Sol yanım çok acıyor anne.

Hem de her gün acıyor anne her gün.
Dün sabah annesi Ayşe'nin saçlarını örmüştü.
Elinden tutup okula getirdi.
Yakası da danteldi.
Zil çalınca öptü, hadi yavrum sınıfa dedi.
Bende ağladım,
Ağladım hiç de utanmadım.
Öğretmen ne oldu dedi.
Düştüm dizim çok acıyor dedim.
Yalan söyledim anne..
Dizim acımıyordu ama sol yanım çok acıyordu anne.

Bugün bende saçım örülsün istedim.
Babam ördü ama onunki gibi olmadı.
Dantel yaka istedim.
Babam "Ben bilmem ki kızım" dedi.
Bari okula sen götür dedim.
"kızım, iş" dedi.
Bende banane dedim, ağladım.
"kızım, ekmek" dedi babam.
Sustum ama okula giderken yine ağladım anne.
Ha bide sol yanım yine çok acıdı anne.

Herkesin çorapları bembeyaz, benimkiler gri gibi.
Zeynep "annem beyazlara renkli çamaşır katmadan
yıkıyormuş" dedi.
Babam hepsini birlikte yıkıyor.
Babam çamaşır yıkamasını bilmiyor mu anne?
Uff babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme.
Üzülmesin diye söylemiyorum ama
Arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor.

Biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne.
Hava kararıyor, ben gideyim anne.
Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi.
Duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum.
Kim bozuyor toprağını,
Çiçeklerini kim koparıyor.
İzin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.

Eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne.
Bak kavanoz yanımda, toprağından bir avuç daha alayım.
Biliyor musun anne her gelişimde aldığım topraklarını
Şu kavanozda biriktirdim.
Üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum.
Her sabah onu öpüyor kokluyorum.
Kimseye söyleme ama anne
Bazen de konuşuyorum onunla.
Ne yapayım seni çok özlüyorum anne.

Ha unutmadan,
Öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi.
Ben babama yazdıracağım.
Öğretmen anlarsa çok kızar ama banane kızarsa kızsın.
Ben seni hiç görmedim ki neyi, nasıl anlatacağım anne.
Senin adın geçince sol yanım acıyor anne.

Hiç bir şey yutamıyorum.
Bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
Kağıda da böyle yazamam ya anne.
Ben gidiyorum anne,
Toprağını öpeyim, sende rüyama gel beni öp.
Mutlaka gel anne,
Sen rüyama gelmeyince sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne.
Sol yanım acıyor anne..
İşte tam şurası,
Sol yanım çok acıyor anne.
Seni çok özledim,
Anne çook...


Bedirhan Gökçe

Su gibi inerdi bakışların
kıyılarıma
Kaçamak bir denizdim
Kendine küskün bir dere yatağı kadar kimsesizdim
Beceriksizdim.


Sen gittin
Gözlerin kaldı duvarlarımda
Çarparak çıktığın kapılarda
Kırılan bir çocuk yüzü
Terkedilmeye aşina...

Aynı türküye müptela
Üç köşeli intihar esintisiydi
Bıraktığın
Dudaklarıma...


____ "Oysa ne güzeldi yürümek seninle, ____

____ Süt beyazı sevdalara" ____

Ben bir öğretmenim
Silahım kalemim, kalkanım bilgilerim
Cehaletin düşmanı,eğitim neferiyim.
Yaşımı sormayın; beşiyle beş,ellisiyle elliyim.
Palandöken’de Ahmet, İstanbul’da Sevgi’yim.
Takvimlerde ben varım, saatlerde ben.
Atamıza KEMAL adını veren
Sevgisiyle büyüten, bilgisiyle yücelten,
Ben bir öğretmenim.
Yüreğim çarpar bin yürekle
Her anım her dakikam öğrencilerimle,
Gözyaşlarım, kahkahalarım
Onlarla güler, onlarla ağlarım.
Onlar benim canlarım, gurur kaynaklarım
Bugünün öğrencileri, geleceğin bekçileri
İş tezgahları alacak tahta sıraların yerini
Evrak çantası olacak ellerinde tebeşir tozu yerine
Parmakları kalkmayacak Öğretmenim diye
Yolda göreceğim.. Çocukları ve Eşleriyle
Bakacaklar bir an… kimdi bu diye
Sonra hatırlayıp tatlı bir gülümsemeyle.
Öğretmenim dökülecek dudaklarından
İki damla yaş olacak gözlerimde mutluluktan
Geçmişe döneceğim bir an..
Zil sesleri çınlayacak kulaklarımda
Her şey anılarda kalsa da
Ben bir öğretmenim…
Bir gün toprak olsa da bedenim
Ebediyen onlarla varım..
Onlarda yaşarım..

Siyahın savaşını bedenler ödüyor.
Bebekler ölüyor oğullar ölüyor.
Yaban ördeklerinin siyaha battığı yerde,
Siyaha kırmızı karıştı, hayat bitiyor.

Dalga dalga dağılan öfke
Durgun denizlerde dev dalga oluyor,
Semalarda kara bulutlar geziyor,
Güneş doğmuyor,
Siyaha kırmızı karıştı, hayat bitiyor.

Dağlarda ayazlayan nefesler.
Yuvasına dönmeden buz tutan bedenler
Birgün güneş doğacak, lakin çok geç olacak.
Siyaha kırmızı karıştı, hayat bitiyor.

Gözümden akan her damla yaş, birgün kurşun olacak.
Acı çeken insanlar birgün hesap soracak
Kan kokan bu toprak zalimlere mezar olacak.
Siyaha kırmızı karıştı hayat bitiyor.

Zeynep Aydınlıoğlu

Mavi bir güneş çiz benim için;
Denizi mavi boya.
Mavi bir ışık gökyüzünden
Süzülsün suya.

Mavi mavi ışısın
Yüzleri balıkların;
Maviye kessin rengi
Yaprağın, gülün, dalın.

Mavi umutlarla yıkansın dünya;
Ne acı kalsın, ne gam.
Mavi bir çığlık gibi büyüsün
İçimde yaşam...

Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine
Sevmek neymiş birgün anlarsın


Birgün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
Gün gelirde sesini bir kerecik duymak için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara
Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın
Duyarsın
Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
Sevmek neymiş birgün anlarsın


Birgün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin
Niçin yaratıldığını
Bu igrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun uzun seyredersinde aynalarda güzelliğini
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymiş birgün anlarsın


Birgün anlarsın sevilen dudakların
Sevilen gözlerin erişilmezliğini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düşer saçların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı
Sevmek neymiş birgün anlarsın


Birgün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden

SENI SEVDIĞIMI BIRGÜN ANLARSIN

Birden özleyiveriyorsunuz...
Çoktan unuttugunuzu sandiginiz
ya da yalnizca bir kere karsilastiginiz
ve özlemek için yeteri kadar tanimadiginiz birini
bir sabah çilginca özleyerek uyaniyorsunuz.

Rüyalariniz, içinizdeki o gizli,
esrarini ele vermez büyücü,
siz çarsaflarinizin arasinda,
bütün tehlikelerden uzak,
güvenle yattiginizi sandiginiz bir anda,
usulca ruhunuza sokulup,
sizden habersiz oralara yigilmis cephanelikleri
birer birer atesleyiveriyor.
infilaklarla sarsilarak uyaniyorsunuz.
Hayatinizda olmayan birini hayatiniza almak,
ona dokunmak,
onun sesini duymak için kivranirken
buluveriyorsunuz kendinizi...


Özlemek, o yakici istek,
bilinen herseyi ve önem sirasini degistiriveriyor.
Özlediginiz ise çok uzaklarda...
Yaninda olmasini istediginiz halde
yaninizda olmayan bir tek kisi,
yaniniza bile yaklasmadan,
hatta onu özlediginizden
ve onu istediginizden haberdar bile olmadan,
bütün hayati,
bütün görüntüleri eritip
baska kiliklara sokuyor...