Queen, bebeli gadınların hali böyledir; biz çok mu usluyduk ki, çocuklarımız efendi efendi uyuyup, mamasını yiyip, sessiz takılan türden olacağdı canım benim.

Güldüm ya kusura bakma, birazcıcık yorulup dağlara taşlara alıp başın gidesin geliyor amma büyüyorlar be kuzum.
Benimki olmuş 2 bilmem küsur yaş... Daha dün gibi bakınca; sığamadık evlere, sokaklara... Yatak açmadığımız yeri kalmadı evin, salıncak kurduk yok, ben zaten hala "Layığıyla bakarım dedim yaptım amma iyi mi yaptım naptım la ben?" sorgusunda; eşim dersen ona da bi depresyonik haller mi desem, bi yayılmalar mı... Adam içine içine sıkıldığından dışına yayılmış onu da sonradan idrak ettim. Garibim kolay mı beni ve ikimizin eserini taşımak
Bunları ara ara konuştuk hatırlarsın, sana "Kendini sıkma çok, o sıkıntılı enerjin bebeğine yansır" filan demiştim ya; tecrübe ile sabittir ki öyle be kuzum; hastalığı, derdi,dermanı, ağlaması, vırtı zırtı... Bunlar daha başlangıç. Biraz annem ve samimi bir dostumun karışımı olayım mı (Benden bir sene önce doğum yapmıştı) şimdi, minicik ürküteyim seni "Daha bunun yürürken düştüsü, koşarken uçtusu, dişini çıkardı ısırdısı var... Ondan sonrası onbir.
Loğusa depresyonunu çok kral yaşamışım, şimdi bi baktım da, sağ olsunlar, hiçbir masraftan kaçınmamışlar.
Neyse ne diyordum, hah Queen, bu zamanlar bir daha yaşanmamak üzere geçiyor, büyüyorlar. Aynı annem, aynı zamanda şunu da dedi elbette "Kıymet bil Gangsta, güzel zamanların kıymetini bil, doya doya yaşa; bir daha kucağına sığdıramayacaksın, bir daha beşiğinde sallayamayacaksın, bir daha küçük ayacıklarını öpemeyeceksin... Keyifle bak"
Sen de keyifle bak Queen.
Biliyorum, anlıyorum yorgunsun; ben de bir kolik bebecikten geçtim ve artık diyordum hani "Ya kerata az daha babana niye çekmedin, bk vardı anana çekecek, anneğğm ben nerelere gidem" filan hallerinde... (Eşim çok uslu bir çocukmuş, kv anlatırdı da benim)... Yani şöyle ki "Keyifle, öpe koklaya, yorgunluktan bitap düştüğünde senin kuzucuğunun sana çektiğini hatırlaya hatırlaya büyüt. Arada da babaya-anneanneye filan pasla, uzat ayakları tamam.
Emeksiz olmuyor. İnsan evladı büyütüyoruz değil mi?
