Yaklaşık 2 yıldır evliyim ve çocuk istiyoruz. Daha bu kadar zamandır nasip olmadı. Kâh geldi ağladım kah geldi şükrettim. Rabbimin geciktirmesinde ki hikmeti bir türlü anlamadım ama Rabbim beni ve çocuk isteyip de nasip olmamış herkesi diğer insanlardan bence çok ayrı ve özel kıldı. Bunu çok hissediyorum. İnsanların inşallah Sizinde olur Allah size de versin lafının altındaki küçümseme ve acımayı çok fazlasıyla hissettim. Şu sıralar bi evlat eksikliğini çok fazla hissediyorum. Evimiz sessiz…… geçen gece namaz kılıyordum ve üst komşumun çocuğu öyle çok ağlıyordu ki annesi de ona bağırıyordu sus sus diye sonra düşündüm ki şuan benim evimdeki sessizlik mi yoksa yukarıdaki seslilik mi. Ben yukarıdaki sesliliği seçtim çünkü meğer evde bir çocuğun ağlaması ve sizi üzmesi bile büyük bir nimetmiş. Bu Rabbim bi imtihanı sabrediyor ve şükrediyorum. Rabbim peygamberlere verdiği imtihanı bana da vermiş ebette ki duamı da kabul edecek. Gün gelecek yavrumu evladımı kucağıma alacağım ama bana acıyan ve her görüştüğümüzde inşallah şeninde olur diye yüzüme ikidebir aynı şeyleri diyen insanların yaptığını unutmıcam…..