Dertleşelim mi?

davetsizkullanici · 4 Nisan 2021

Merhaba,
Herkese iyi pazarlar.
Hemen konuya girmek istiyorum. Yaklaşık 9 ay önce 1 yıllık ilişkimi bitirdim. Sebebi destek görmek istediğim bir zamanda yeterince yanımda olmamasıydı. Farklı şehirlerdeydik ve korona sebebiyle uzun süre görüşemedik. Görüştüğümüzde de eskisi gibi değildik.
İlişkimiz çok güzel başlamıştı ama son 1 ayımızda Çok tartışmıştık uzakkaştık haliyle birbirimizden ve toparlayamadık, görmezden gelindim, ağladım, umursanmadım. Ayrılacak cesareti o dönemde gösteremedim.
Derken daha fazla dayanamadım, ayrıldım.
Ayrıldıktan sonra zaman zaman kısa sohbetlerimiz oldu. 2 kere görüştük, son görüştüğümüzde korona bitince her şeyin eskisi gibi olacağını söyledi (?)
İlişki boyunca çok fazla gelecekten ve evlilikten konuştuk, plan yaptık. Hep aklıma o konuştuklarımız geliyor. Ayrıldıktan sonra kendimi tam toparlayamadım. Bu arada depresyon tedavisi de görüyorum.
Geçen ay hayatında birisi olduğunu öğrendim. Kendimi vazgeçilmiş, unutulmuş, ezik bir insan gibi hissediyorum. Kendi değerimi bilmediğim için hep küçümsüyorum kendimi. Sevgiler bitebilir kabullen artık diyorum ama inandıramıyorum kendimi. Güçsüz, keyifsiz, kendimi hiç bir mutluluğa yakıştıramıyorum son zamanlarda. Yeterince de duygusalım tabiki de.
Üzerinden zaman da geçtiği için hep iyi anıları hatırlıyorum, kendini kötü hissettiğim, değersiz hissettirildiğim zamanlar resmen aklımdan çıkıyor.
Ben artık hayatımdan birisi çıktığında dünyanın sonuymuş gibi hissetmek istemiyorum. Güçlü olmak, kendimi sevmek, kendime güvenmek istiyorum. Ağlamak istemiyorum artık. Dimdik, sapasağlam olmak istiyorum.
Nasıl yapacağım? Mutluluğum kimsenin varlığıyla olmasın artık.
Yapabilen var mı?
Dertleşelim mi biraz?

Durummleyla · 4 Nisan 2021

davetsizkullanici .!.:
Merhaba,
Herkese iyi pazarlar.
Hemen konuya girmek istiyorum. Yaklaşık 9 ay önce 1 yıllık ilişkimi bitirdim. Sebebi destek görmek istediğim bir zamanda yeterince yanımda olmamasıydı. Farklı şehirlerdeydik ve korona sebebiyle uzun süre görüşemedik. Görüştüğümüzde de eskisi gibi değildik.
İlişkimiz çok güzel başlamıştı ama son 1 ayımızda Çok tartışmıştık uzakkaştık haliyle birbirimizden ve toparlayamadık, görmezden gelindim, ağladım, umursanmadım. Ayrılacak cesareti o dönemde gösteremedim.
Derken daha fazla dayanamadım, ayrıldım.
Ayrıldıktan sonra zaman zaman kısa sohbetlerimiz oldu. 2 kere görüştük, son görüştüğümüzde korona bitince her şeyin eskisi gibi olacağını söyledi (?)
İlişki boyunca çok fazla gelecekten ve evlilikten konuştuk, plan yaptık. Hep aklıma o konuştuklarımız geliyor. Ayrıldıktan sonra kendimi tam toparlayamadım. Bu arada depresyon tedavisi de görüyorum.
Geçen ay hayatında birisi olduğunu öğrendim. Kendimi vazgeçilmiş, unutulmuş, ezik bir insan gibi hissediyorum. Kendi değerimi bilmediğim için hep küçümsüyorum kendimi. Sevgiler bitebilir kabullen artık diyorum ama inandıramıyorum kendimi. Güçsüz, keyifsiz, kendimi hiç bir mutluluğa yakıştıramıyorum son zamanlarda. Yeterince de duygusalım tabiki de.
Üzerinden zaman da geçtiği için hep iyi anıları hatırlıyorum, kendini kötü hissettiğim, değersiz hissettirildiğim zamanlar resmen aklımdan çıkıyor.
Ben artık hayatımdan birisi çıktığında dünyanın sonuymuş gibi hissetmek istemiyorum. Güçlü olmak, kendimi sevmek, kendime güvenmek istiyorum. Ağlamak istemiyorum artık. Dimdik, sapasağlam olmak istiyorum.
Nasıl yapacağım? Mutluluğum kimsenin varlığıyla olmasın artık.
Yapabilen var mı?
Dertleşelim mi biraz?

Yakın zamanda babamı kaybettim psikolojik sorunlar yasadım eger saglıklıysan sevdiklerin hayattaysa inan hayat sana sunulmuş bir hediye takma kafana baska hiçbir şeyi

davetsizkullanici · 4 Nisan 2021

Durummleyla .!.:
Yakın zamanda babamı kaybettim psikolojik sorunlar yasadım eger saglıklıysan sevdiklerin hayattaysa inan hayat sana sunulmuş bir hediye takma kafana baska hiçbir şeyi

başın sağolsun, Allah kalanlara sağlıklı ömür versin inşallah.
İnsan başkasının derdini bilmeyince kendininkini dert sanıyor işte..

Gamarcoba66 · 4 Nisan 2021

davetsizkullanici .!.:
Merhaba,
Herkese iyi pazarlar.
Hemen konuya girmek istiyorum. Yaklaşık 9 ay önce 1 yıllık ilişkimi bitirdim. Sebebi destek görmek istediğim bir zamanda yeterince yanımda olmamasıydı. Farklı şehirlerdeydik ve korona sebebiyle uzun süre görüşemedik. Görüştüğümüzde de eskisi gibi değildik.
İlişkimiz çok güzel başlamıştı ama son 1 ayımızda Çok tartışmıştık uzakkaştık haliyle birbirimizden ve toparlayamadık, görmezden gelindim, ağladım, umursanmadım. Ayrılacak cesareti o dönemde gösteremedim.
Derken daha fazla dayanamadım, ayrıldım.
Ayrıldıktan sonra zaman zaman kısa sohbetlerimiz oldu. 2 kere görüştük, son görüştüğümüzde korona bitince her şeyin eskisi gibi olacağını söyledi (?)
İlişki boyunca çok fazla gelecekten ve evlilikten konuştuk, plan yaptık. Hep aklıma o konuştuklarımız geliyor. Ayrıldıktan sonra kendimi tam toparlayamadım. Bu arada depresyon tedavisi de görüyorum.
Geçen ay hayatında birisi olduğunu öğrendim. Kendimi vazgeçilmiş, unutulmuş, ezik bir insan gibi hissediyorum. Kendi değerimi bilmediğim için hep küçümsüyorum kendimi. Sevgiler bitebilir kabullen artık diyorum ama inandıramıyorum kendimi. Güçsüz, keyifsiz, kendimi hiç bir mutluluğa yakıştıramıyorum son zamanlarda. Yeterince de duygusalım tabiki de.
Üzerinden zaman da geçtiği için hep iyi anıları hatırlıyorum, kendini kötü hissettiğim, değersiz hissettirildiğim zamanlar resmen aklımdan çıkıyor.
Ben artık hayatımdan birisi çıktığında dünyanın sonuymuş gibi hissetmek istemiyorum. Güçlü olmak, kendimi sevmek, kendime güvenmek istiyorum. Ağlamak istemiyorum artık. Dimdik, sapasağlam olmak istiyorum.
Nasıl yapacağım? Mutluluğum kimsenin varlığıyla olmasın artık.
Yapabilen var mı?
Dertleşelim mi biraz?

Kac yasindasiniz?

myadesmom · 4 Nisan 2021

Bu; başkasının varlığıyla mutlu olan, yalnızken iyi hissetmeyen kişiler profesyonel yardımla daha çabuk çözüyorlar olayı
"kendimden biliyorum"

turkuazkebelek · 4 Nisan 2021

Merhaba. Sizinde belirttiğiniz gibi ayrılık sonrası hep iyi anıları hatırladığımız için acı çekiyor olabilirsiniz. Ama ağladığımız acı çektiğiniz halde sizi görmezden gelen bir adam var ortada. Hayatında yeni birinin olması sizin için sürpriz olmamalı. Belli ki sizi önceden gözden çıkarmış. Belki bu şekilde söylenmesi canınızı acıtıyordur ama anlatımlarınızdan benim çıkarttığı bu oldu. Sizin son satirlarda bahsettiğiniz dimdik sapasağlam durmak, mutlululugu kimseye bağlamamak kısmını başarabilmek için ben de çok uğraştım daha gençken. Arkasından toparlayamadigim dağıldığım ilişkilerim oldu. Şu an 7.5 yıllık evliyim ve nasıl hissediyorum biliyor musunuz? Bugün eşimden ayrılsam dağılmam . Mutluluğum kimseye bağlı değil. Mutlu olmam için ben bana yeterim. Nasıl başardın derseniz zamanla oldu. Ve şimdi yaşım daha gençken kendimi üzdüğüm zamanlar için o kadar pişmanım ki. Bir pişmanlığım daha var. Güçlü duracağım diye kendimi yiyip bitireceğime keşke profesyonel bir destek alsaymışım. Benim o sıralarda ihtiyacım olan şey ilişki cıkmazindan kurtulup hayatıma uzaktan bakmakmis. Meğer benim mutuszlugumun sebebi kaybettiğim ilişkim değil benmisim.

COLIN · 4 Nisan 2021

9 ay uxak mesafe ilişkisinin ardından unutamamak için çok uzun bir süre. Şimdiye çoktan adapte olmuş olmanız gerekiyordu yeni hayatınıza. Danışmanınızı değiştirin.

hatik · 4 Nisan 2021

senin yaşadıklarını milyonlarca kişi yaşıyor evlilik hayalleri gelecek hayal plan v.s ne dersen artık onu yapıyorlar sonra ayrılıyorlar yani insanlar çok anlam yüklüyor ama altını doldurmuyor yani öncelik her zaman eğitim iş olmalı sonra zaten isteyen kimse yalnız kalmıyor ki kolay kolay

yazarhanim35 · 4 Nisan 2021

ezik ya da vazgeçilmiş biri değilsin . insanlar evlenip ayrılıyor da atlatıyor unutma bunu.

davetsizkullanici · 4 Nisan 2021

Gamarcoba66 .!.:
Kac yasindasiniz?

26 yaşındayım

davetsizkullanici · 4 Nisan 2021

zumruduankakusu .!.:
Bu; başkasının varlığıyla mutlu olan, yalnızken iyi hissetmeyen kişiler profesyonel yardımla daha çabuk çözüyorlar olayı
"kendimden biliyorum"

Nasıl hissediyorsunuz kendinizi yardım aldıktan sonra?

turkuazkebelek .!.:
Merhaba. Sizinde belirttiğiniz gibi ayrılık sonrası hep iyi anıları hatırladığımız için acı çekiyor olabilirsiniz. Ama ağladığımız acı çektiğiniz halde sizi görmezden gelen bir adam var ortada. Hayatında yeni birinin olması sizin için sürpriz olmamalı. Belli ki sizi önceden gözden çıkarmış. Belki bu şekilde söylenmesi canınızı acıtıyordur ama anlatımlarınızdan benim çıkarttığı bu oldu. Sizin son satirlarda bahsettiğiniz dimdik sapasağlam durmak, mutlululugu kimseye bağlamamak kısmını başarabilmek için ben de çok uğraştım daha gençken. Arkasından toparlayamadigim dağıldığım ilişkilerim oldu. Şu an 7.5 yıllık evliyim ve nasıl hissediyorum biliyor musunuz? Bugün eşimden ayrılsam dağılmam . Mutluluğum kimseye bağlı değil. Mutlu olmam için ben bana yeterim. Nasıl başardın derseniz zamanla oldu. Ve şimdi yaşım daha gençken kendimi üzdüğüm zamanlar için o kadar pişmanım ki. Bir pişmanlığım daha var. Güçlü duracağım diye kendimi yiyip bitireceğime keşke profesyonel bir destek alsaymışım. Benim o sıralarda ihtiyacım olan şey ilişki cıkmazindan kurtulup hayatıma uzaktan bakmakmis. Meğer benim mutuszlugumun sebebi kaybettiğim ilişkim değil benmisim.

Çok güzel anlatmışsınız. Destek almam şart, ileride tekrar aynı şeyi yaşayabilirim ama aynı şeyleri kendi içimde yaşamak istemiyorum. Profesyonel bir göz lazım bana

COLIN .!.:
9 ay uxak mesafe ilişkisinin ardından unutamamak için çok uzun bir süre. Şimdiye çoktan adapte olmuş olmanız gerekiyordu yeni hayatınıza. Danışmanınızı değiştirin.

İlaç tedavisi görüyorum, psikologa henüz gitmedim. Aslında dönem dönem hiç düşünmediğim zamanlar oldu. Ayrıldıktan sonra iki kez görüşme fırsatımız oldu. Ve o görüşmelerde “düzelecek” diyerek evlere dağıldığımız görüşmeler oldu. Sanırım beni de daha ipin ucunu bıraktırtmaya

hatik .!.:
senin yaşadıklarını milyonlarca kişi yaşıyor evlilik hayalleri gelecek hayal plan v.s ne dersen artık onu yapıyorlar sonra ayrılıyorlar yani insanlar çok anlam yüklüyor ama altını doldurmuyor yani öncelik her zaman eğitim iş olmalı sonra zaten isteyen kimse yalnız kalmıyor ki kolay kolay

şüphesiz her zaman eğitim, iş olmalı. Zaten bunu yapıyorum. Yüksek lisans yapıyorum, sevdiğim bir işte çalışıyorum. Ama bunları yapıyor olmam ilişkiler adına üzülmeyeceğim anlamına gelmiyor maalesef.
Beni mutlu edecek birisini aramıyorum, kendime yetmeyi öğrenmek, tek başıma da mutlu olabileceğimi, kendim için ne kadar değerli olduğumu kendime inandırmak istiyorum. Tek derdim bu.

yepisyeni · 4 Nisan 2021

Kitap okumayı seviyorsanız -ve henüz okumadıysanız- rahmetli Doğan Cüceloğlu'nun 'Savaşçı' kitabını okumanızı tavsiye ederim.
Kitap kendimizle iliişkimizi çok derinlemesine anlatıyor. Sadece ikili ilişkileri değil, hayata karşı duruşunuzla ilgili kendinizi tekrar gözden geçirebilirsiniz.
İmkanım olsa çevremdeki herkese bu kitabı okuturum :)

Etegiminpilesi · 4 Nisan 2021

davetsizkullanici .!.:
Ben artık hayatımdan birisi çıktığında dünyanın sonuymuş gibi hissetmek istemiyorum. Güçlü olmak, kendimi sevmek, kendime güvenmek istiyorum. Ağlamak istemiyorum artık. Dimdik, sapasağlam olmak istiyorum.
Nasıl yapacağım? Mutluluğum kimsenin varlığıyla olmasın artık.
Yapabilen var mı?
Dertleşelim mi biraz?

İnsanlar hayatlarından birisi çıktığında üzülebilir, çok üzülürse ağlayabilir de bu normal bir davranış.
Mühim olan kendi değerinden kaybetmemek.
Sen olmazsan yaşayamamlar sana muhtacımlar hoş değil.
Bence şunun farkında olmak lazım.Siz bu yaşınıza kadar o insanla yaşamadınız.Bundan sonrasında da hayatınızda olmada çok birşey kaybetmiş olmazsınız

kokoco95 · 4 Nisan 2021

Yapabilen yok yapılsa insan olmayız zaten en normal duygular bu sizdeki bazı insan çabuk atlatır bazısı yavaş. Ama kimse duygusal olarak çöküşsüzlük yaşamaz diyemeyiz yaşamayanların karşısına yaşayacak kadar bir durum çıkmamıştır. Duygularını yaşa sadece bunun ilacı maalesef zaman ve kendine yönelmen bilmem kitap oku spor yap çık gez biraz göreceksin iyi gelecek.

Durummleyla · 4 Nisan 2021

davetsizkullanici .!.:
başın sağolsun, Allah kalanlara sağlıklı ömür versin inşallah.
İnsan başkasının derdini bilmeyince kendininkini dert sanıyor işte..

Cok tesekkur ederim size bunu söyleme nedenim farkındalık yaratmak ve içinde bulunduğunuz durum için şükredip kendiniz için bu hayatı yasamanızdı

davetsizkullanici · 4 Nisan 2021

Etegiminpilesi .!.:
İnsanlar hayatlarından birisi çıktığında üzülebilir, çok üzülürse ağlayabilir de bu normal bir davranış.
Mühim olan kendi değerinden kaybetmemek.
Sen olmazsan yaşayamamlar sana muhtacımlar hoş değil.
Bence şunun farkında olmak lazım.Siz bu yaşınıza kadar o insanla yaşamadınız.Bundan sonrasında da hayatınızda olmada çok birşey kaybetmiş olmazsınız

kokoco95 .!.:
Yapabilen yok yapılsa insan olmayız zaten en normal duygular bu sizdeki bazı insan çabuk atlatır bazısı yavaş. Ama kimse duygusal olarak çöküşsüzlük yaşamaz diyemeyiz yaşamayanların karşısına yaşayacak kadar bir durum çıkmamıştır. Duygularını yaşa sadece bunun ilacı maalesef zaman ve kendine yönelmen bilmem kitap oku spor yap çık gez biraz göreceksin iyi gelecek.

Duygularımı yaşarken çok yıpratıyorum kendimi. Ayrıldıktan sonra uzun bir süre iyiydim. Hatta düşünmüyordum bile. Ama ne zaman birisi olduğunu öğrendim duygularım tepetaklak oldu. Bastırdım belkide tüm hislerimi bi anda patladım. Sevgiler bitebilir ağızdan çok kolay çıkıyor ama kabullenmesi çok zormuş.

Lizz · 4 Nisan 2021

Ben zamanında bunu basarmistim. Tabi bir gecede olmadı. Epey bir zamana yayıldı ama o da benim tecrübesizliğimden. Acı çekme surecimi çok uzattım. Şimdiki aklım olsa 1 hafta üzülür yoluma bakardım

şimdi dönüp geriye baktığımda ahh diyorum kendime nasıl da haksızlık etmişim, bir gram değmeyecek biri için.. Aradan 9 sene geçmiş şimdi saydım

sonanda · 4 Nisan 2021

Yeni ve saglam temelli bir iliskin oldugunda su yasadiklarini hatirlamayacaksin. Ama saglam temelli bir iliski icin de bagimliliktan kurtulman gerekiyor yani mutlu olmak icin baskasina ihtiyacin olmamali. Kirmizi oda dizisindeki Naz karakterini izledin mi bilmiyorum. Naz gibi kendinle olmaktan da hosnut oldugunda iyilesiyorsun.

davetsizkullanici · 4 Nisan 2021

Norma J .!.:
Ben zamanında bunu basarmistim. Tabi bir gecede olmadı. Epey bir zamana yayıldı ama o da benim tecrübesizliğimden. Acı çekme surecimi çok uzattım. Şimdiki aklım olsa 1 hafta üzülür yoluma bakardım şimdi dönüp geriye baktığımda ahh diyorum kendime nasıl da haksızlık etmişim, bir gram değmeyecek biri için.. Aradan 9 sene geçmiş şimdi saydım

Bahsettiğim kişiyle evlenmiş olsam aşırı mutlu olmayacağımı da içten içe biliyorum da hem. Resmen düşünmek istemediğim şeyi aklımdan çıkartamıyorum. Ego mu yapıyorum acaba diyorum bazen. Hayatında birisi olmasa bu kadar mesai harcamam herhalde onun için.

sonanda .!.:
Yeni ve saglam temelli bir iliskin oldugunda su yasadiklarini hatirlamayacaksin. Ama saglam temelli bir iliski icin de bagimliliktan kurtulman gerekiyor yani mutlu olmak icin baskasina ihtiyacin olmamali. Kirmizi oda dizisindeki Naz karakterini izledin mi bilmiyorum. Naz gibi kendinle olmaktan da hosnut oldugunda iyilesiyorsun.

Hayır izlememiştim. Benimde istediğim tamda bu. Kimseye bağımlı yaşamamak, kendimi mutlu etmek. Önceki yorumlarımda da söyledim, beni mutlu edecek birisini istemiyorum. Kendimi mutlu etmek istiyorum. Herkes gider, sevgiler biter. Bunu içimde çözmem lazım.

Elhan · 4 Nisan 2021

davetsizkullanici .!.:
Merhaba,
Herkese iyi pazarlar.
Hemen konuya girmek istiyorum. Yaklaşık 9 ay önce 1 yıllık ilişkimi bitirdim. Sebebi destek görmek istediğim bir zamanda yeterince yanımda olmamasıydı. Farklı şehirlerdeydik ve korona sebebiyle uzun süre görüşemedik. Görüştüğümüzde de eskisi gibi değildik.
İlişkimiz çok güzel başlamıştı ama son 1 ayımızda Çok tartışmıştık uzakkaştık haliyle birbirimizden ve toparlayamadık, görmezden gelindim, ağladım, umursanmadım. Ayrılacak cesareti o dönemde gösteremedim.
Derken daha fazla dayanamadım, ayrıldım.
Ayrıldıktan sonra zaman zaman kısa sohbetlerimiz oldu. 2 kere görüştük, son görüştüğümüzde korona bitince her şeyin eskisi gibi olacağını söyledi (?)
İlişki boyunca çok fazla gelecekten ve evlilikten konuştuk, plan yaptık. Hep aklıma o konuştuklarımız geliyor. Ayrıldıktan sonra kendimi tam toparlayamadım. Bu arada depresyon tedavisi de görüyorum.
Geçen ay hayatında birisi olduğunu öğrendim. Kendimi vazgeçilmiş, unutulmuş, ezik bir insan gibi hissediyorum. Kendi değerimi bilmediğim için hep küçümsüyorum kendimi. Sevgiler bitebilir kabullen artık diyorum ama inandıramıyorum kendimi. Güçsüz, keyifsiz, kendimi hiç bir mutluluğa yakıştıramıyorum son zamanlarda. Yeterince de duygusalım tabiki de.
Üzerinden zaman da geçtiği için hep iyi anıları hatırlıyorum, kendini kötü hissettiğim, değersiz hissettirildiğim zamanlar resmen aklımdan çıkıyor.
Ben artık hayatımdan birisi çıktığında dünyanın sonuymuş gibi hissetmek istemiyorum. Güçlü olmak, kendimi sevmek, kendime güvenmek istiyorum. Ağlamak istemiyorum artık. Dimdik, sapasağlam olmak istiyorum.
Nasıl yapacağım? Mutluluğum kimsenin varlığıyla olmasın artık.
Yapabilen var mı?
Dertleşelim mi biraz?

Geçmiş olsun. Hayatınızda size iyi gelmeyen bir ilişkiden kurtulmuşsunuz. Duygularınız elbette incinebilir. Youtube' de çok güzel enerji olumlama videoları var. Biraz vakit ayırıp izlemenizi tavsiye ederim. Aklınıza yatarsa uygulamaları da var. Bir nevi meditasyon gibi...

Dertleşelim mi?

Guru

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Guru

Müzmin iyi kalpli🤷

Guru

Yazar Hanım

Guru

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Guru

Popüler Üye

Nirvana

Guru

Nirvana

Benzer Konular