- 9 Ağustos 2017
- 8.642
- 35.157
- 548
Merhabalar,
Sanırım biraz hassas bir dönemden geçiyorum. İçimi dökmek biraz sohbet etmek istediğim için açıyorum bu konuyu.
Benim babamla aram hiç iyi olmadı. Klasik asla tatmin olmayan daha ufacık ilkokul öğrencisiyken bile benden kendisi gibi olgun sorumluluk sahibi biri olmamı bekleyen. Sürekli eleştiren, lafının nereye varacağını bilmeden ağır ağır konuşan bir babaya sahibim. Yaş 28. Artık ağırıma da gitmiyor babamı görmeye tahammül edemiyorum. Birlikte yaşıyoruz ve pazar günü o evde olduğu için bana işkence gibi geliyor. Oldum olası ben okulda, dershanede, işte mutluydum. Babam yoksa mutluyumdur. Öyle içkisi kumarı aşırı dayağı yok evet bunlar için şükrediyorum ama psikolojik olarak beni bitirdi. Sürekli bizi kontrol etmek ister, eve alınan domatesi bile kendisine sorarak almamızı, herşeyimize onun karar vermesini, maddi manevi sürekli kendisine muhtaç olmamızı bekler. Soğudum. Evimden de ailemden de, çocukluğumdan da. Bazen babam ölse mutlu olur muyum diye düşünürken buluyorum kendimi sonra kendimden utanıyorum nasıl böyle düşünürüm diye. Uzun oldu biraz ama bugün içim çok dolu. Anlatılacak çok şey var aslında ama derinlere inmeye gücüm yok pek.
Sanırım biraz hassas bir dönemden geçiyorum. İçimi dökmek biraz sohbet etmek istediğim için açıyorum bu konuyu.
Benim babamla aram hiç iyi olmadı. Klasik asla tatmin olmayan daha ufacık ilkokul öğrencisiyken bile benden kendisi gibi olgun sorumluluk sahibi biri olmamı bekleyen. Sürekli eleştiren, lafının nereye varacağını bilmeden ağır ağır konuşan bir babaya sahibim. Yaş 28. Artık ağırıma da gitmiyor babamı görmeye tahammül edemiyorum. Birlikte yaşıyoruz ve pazar günü o evde olduğu için bana işkence gibi geliyor. Oldum olası ben okulda, dershanede, işte mutluydum. Babam yoksa mutluyumdur. Öyle içkisi kumarı aşırı dayağı yok evet bunlar için şükrediyorum ama psikolojik olarak beni bitirdi. Sürekli bizi kontrol etmek ister, eve alınan domatesi bile kendisine sorarak almamızı, herşeyimize onun karar vermesini, maddi manevi sürekli kendisine muhtaç olmamızı bekler. Soğudum. Evimden de ailemden de, çocukluğumdan da. Bazen babam ölse mutlu olur muyum diye düşünürken buluyorum kendimi sonra kendimden utanıyorum nasıl böyle düşünürüm diye. Uzun oldu biraz ama bugün içim çok dolu. Anlatılacak çok şey var aslında ama derinlere inmeye gücüm yok pek.