Derin yalnızlık... Bitik durumdayim

Yaş 32, ailemden ayrı yaşıyorum. Hoş öyle kalabalık mutlu aile akraba kavramı hiç olmadı. Bir annem var diyebilirim. Şu an zaten ondan da ayriyim. Küçük bir ilçede görev yapıyorum. Uzaktan baksan mutlu bir hayatım var. Arkadaşlarımla aram iyi, işimi seviyorum vs. Ama sanki dünyanın en yalnız insanıyım.

Kendime çok bakıyorum, iltifat eden bakan da olur. Bilmiyorum ben kendisini o kadar güzel bulan biri değilim ama herkes gösterişli havalı ve güzel olduğumu söylüyor. Fakat aşk hayatim tam bir kabus. Karşıma şu ana kadar doğru dürüst biri çıkmadı. Biriyle uzun süren bir ilişkim oldu evet ama o kadar hayırsız vefasız beş para etmez biriydi ki ona da ilişki denemezdi çünkü o ilişki içinde de yalnızdım. Sonunda bıraktım onu bu sefer tam manasıyla yalnız kaldım.

Sonra birine aşık oldum. Hala da unutamıyorum aklımda. Ama sadece cinsellik için yaklaştığını anladığım için onunla da hiçbir şey olmadı. Etrafımda gerçekten işte bunla olur diyebileceğim kimse yok. Çok da istiyorum aşık olmayı sevmeyi sevilmeyi işte bu adam sadece benim, zor anlarimda yanımda olur, evleniriz, eğleniriz mutlu oluruz, çocuk bile yaparım diyebilmeyi. Ama yok. Bu hisleri duyduğum kişiler de hovarda, onla gezeyim bunla takılayim, sevişeyim geçeyim diye dusunen insanlar oluyor. Zaten çevrem çok dar. Öyle daha fazla sosyalleşilecek bir alan da yok gibi.

Bu sanırım hep böyle devam edecek. Çalışıyoruz para kazanıyoruz vs ama yalnızken hiçbir şey mutlu etmiyor. Ben sevmediğim, beğenmediğim biriyle sırf yalnız kalmamak için evlenmek beraber olmak istemiyorum. Artık bir yaştan sonra arkadaşlık ilişkileri de yetmiyor. Günün sonunda yapayalnızsin. Herkes eşine cocuguna sevgilisine vakit ayırmak istiyor, seninle sadeve iş saatlerinde görüşüyor.

Son günlerde acayip bunalıma girdim. Yıllar önce kurtulduğum sivilcelerim bile geri dönmeye başladı sanki. Bazen diyorum onla bunla gezen takılan istediği ile sevişip sonra unutan biri olmak daha mı iyiydi? Namuslu oldun da ne oldu bak yapayalnızsin diyorum. Şaşıracaksınız ama böyle. Ha öbür türlüsünü de zaten yapamam.

Bu hafta spora baslamaui düşünüyorum. Ayrıca psikologla da görüşeceğim. Sizce faydasi olur mu? Kafamı ne kadar doldurursam o kadar iyi.

günümüzde çoğu insan bu senin yaşadıklarından muzdarip malesef artık öyle düzgün insan yok denecek kadar az

rose08 .!.:

günümüzde çoğu insan bu senin yaşadıklarından muzdarip malesef artık öyle düzgün insan yok denecek kadar az

Genişletmek için tıkla...

Herkes böyle söylüyor. Ama maalesef ki çoğunluk yalnız değil. Benim etrafımda o kadar çok mutlu ilişki yaşayan insan var ki, insan düşünüyo Allah'ım bana neden vermedin böyle bir şansı diye.

Bende yalniz olmayi o kadar cok ozledimki sana anlatamam.. iki kucuk yaramaz cocuk ev isleri bitmeyen bulasik bakim yapmaya zaman bulamayan benden sana selamlar uzulme hayatinin yalnizliginin tadini cikar.

Benzer şeyleri yaşıyoruz.
Ben de bu yüzden çok fazla saçma sapan ilişkiler içerisinde buldum kendimi.
Yaptığım hiçbir şey mutlu etmiyor son zamanlarda paylaşacak birisi olmadığı sürece ne anlamı var diyorum. Sonra bir ilişkim oluyor facia…
Hiçbir şeyi hayatın merkezine koymamak gerek. İnsan neye sahip değilse onu büyütüyor gözünde.
Spora başlayın tabii çok faydası oluyor bence. Özellikle pilates ve yoga

Evrimnecla .!.:

Benzer şeyleri yaşıyoruz.
Ben de bu yüzden çok fazla saçma sapan ilişkiler içerisinde buldum kendimi.
Yaptığım hiçbir şey mutlu etmiyor son zamanlarda paylaşacak birisi olmadığı sürece ne anlamı var diyorum. Sonra bir ilişkim oluyor facia…
Hiçbir şeyi hayatın merkezine koymamak gerek. İnsan neye sahip değilse onu büyütüyor gözünde.
Spora başlayın tabii çok faydası oluyor bence. Özellikle pilates ve yoga

Genişletmek için tıkla...

Bir dönem yapmıştım yine böyle bir depresyondayken ne yazık ki pek bir faydasını görmedim. Yine deniycem. Bir ton kıyafet alışveriş vs gerçekten artık bunlar da hiç mutlu etmiyor. Daha önce hiç psikolojik destek almamıştım, alicam bakalım. İçimi dokmeye ihtiyacım var. Bazı şeyler herkese anlatılmiyor. Tanımadığım birine daha rahat anlatırım diye düşünüyorum. Zaten iç dökmeye de çok ihtiyacım var.
O toksik ilişkimi keşke bitirmeseydim dediğim zamanlar bile oluyor o raddeye geldim. Bu yaşadığım öyle derinden bir yalnızlık sevgisizlik ki ilerde evlensem ihanete uğrasam boşanmaya o kadar emin olamam diye düşünüyorum.

A Aysenimi kos

gunces .!.:

A Aysenimi kos

Genişletmek için tıkla...

Ya lütfen şu an bu konunun altında geyik muhabbeti yapmayın, gerçekten çekemiycem şu an. Dert anlatmaya ihtiyacım var gülücük emojilerine ve geyiklere değil. Rica ediyorum

Marianihal .!.:

Bir dönem yapmıştım yine böyle bir depresyondayken ne yazık ki pek bir faydasını görmedim. Yine deniycem. Bir ton kıyafet alışveriş vs gerçekten artık bunlar da hiç mutlu etmiyor. Daha önce hiç psikolojik destek almamıştım, alicam bakalım. İçimi dokmeye ihtiyacım var. Bazı şeyler herkese anlatılmiyor. Tanımadığım birine daha rahat anlatırım diye düşünüyorum. Zaten iç dökmeye de çok ihtiyacım var.
O toksik ilişkimi keşke bitirmeseydim dediğim zamanlar bile oluyor o raddeye geldim. Bu yaşadığım öyle derinden bir yalnızlık sevgisizlik ki ilerde evlensem ihanete uğrasam boşanmaya o kadar emin olamam diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bana yaz, ciddiyim bana anlatabilirsin

Marianihal .!.:

Bazen diyorum onla bunla gezen takılan istediği ile sevişip sonra unutan biri olmak daha mı iyiydi? Namuslu oldun da ne oldu bak yapayalnızsin diyorum. Şaşıracaksınız ama böyle. Ha öbür türlüsünü de zaten yapamam.

Genişletmek için tıkla...

Kafanizda neden boyle bir kodlama var? Boyle olanlarin mi mutlu oldugunu dusunuyorsunuz?

O his maalesef çok kötü. Ben ilk oğlum doğduğunda lohusayken yaşamıştım, kalabalıklar için yapayalnız gibiydim ki kimse beni de üzmemişti lohusa depresyonu işte. Berbattı.
Benim size tavsiyem paranız varsa turlara katılın. Arkadaş edinip gülüp delice eğlenebileceğiniz, kendinizi farkedeceğiniz turlara.

gunces .!.:

Kafanizda neden boyle bir kodlama var? Boyle olanlarin mi mutlu oldugunu dusunuyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Yani evet böyle olanların en azından benden daha mutlu olduğunu düşünüyorum. Beklentileri belli, hatta yok gibi. İnsanlardan ciddiyet ve sadakat beklemiyorlar. Bu yüzden hayalkırıklığı da yaşamıyorlar. Üstelik yalnız da değiller. Çevremde gördüklerim böyle. Ama benim hayattan beklentilerim isteklerim var. Olmayınca çok mutsuz oluyorum. Yalnız olmak hele ki genç sayılacak bir yaşta çok kötü. Sanırım arkadaş çevrem de biraz ruhsuz. Gezmek eğlenmek istemiyorlar. Zaten çoğu evli çocuklu. Bazısı da aşırı enerjisiz. Yeni bı çevre edinmem de çok zor çünkü küçücük bir ilçedeyim.

Donya .!.:

O his maalesef çok kötü. Ben ilk oğlum doğduğunda lohusayken yaşamıştım, kalabalıklar için yapayalnız gibiydim ki kimse beni de üzmemişti lohusa depresyonu işte. Berbattı.
Benim size tavsiyem paranız varsa turlara katılın. Arkadaş edinip gülüp delice eğlenebileceğiniz, kendinizi farkedeceğiniz turlara.

Genişletmek için tıkla...

Arkadaşlarım var, planlar da yaptık oraya buraya gideriz diye. Zaten evde oturan kimseyle sohbet etmeyen biri değilim. Az önce bir arkadaşıma psikolojik destek alma planimdan bahsettim iyi olmadığımi söyledim ,verdiği cevap aynen şu : iyi de sen çok mutlusun ki, yani öyle görünüyorsun.

Ama beni cidden mutlu etmiyor. Ben sanırım ilişki istiyorum. Birinin hayatındaki en önemli insan olmak, sevmek sevilmek evlenmek yuva kurmak vs. Ama olmuyor.

Hayır sakın, öyle düşünme sakın. Ben o hatayı yaptım. İki kişilik yalnızlık daha kötü…
Ben Siirt Tillo’dayım. Çevremden bahsettiğim zaman o zaman çevreni değiştir diyorlar. Kolaydı sanki küçücük ilçede çevre değiştirmek.
Arkadaş bir yere kadar, her şey bir yere kadar. Ben pek çok şeyi tüketmiş gibi hissediyorum. Alışverişse yaptım, tatilse gittim, okuyorum izliyorum, öğreniyorum… ama işte kapıyı kapatınca gelen o yalnızlık hissi yaptığım, elde ettiğim her şeyi çizip atıyo.
Saat 9da uykunun gelmesi, gecenin ortasında uyanmak, sabah kalkmak istememek…
Hiçbir şeye mutlu olmadığım gibi, üzülmüyorum da. Tepkisizleştim ya çok korkunç
Ay bilmiyorum ya ben de şu sıralar çok bunaldım.
Beni hayatta motive eden tek şey spor, başka da bir şey yok.

Marianihal .!.:

Bir dönem yapmıştım yine böyle bir depresyondayken ne yazık ki pek bir faydasını görmedim. Yine deniycem. Bir ton kıyafet alışveriş vs gerçekten artık bunlar da hiç mutlu etmiyor. Daha önce hiç psikolojik destek almamıştım, alicam bakalım. İçimi dokmeye ihtiyacım var. Bazı şeyler herkese anlatılmiyor. Tanımadığım birine daha rahat anlatırım diye düşünüyorum. Zaten iç dökmeye de çok ihtiyacım var.
O toksik ilişkimi keşke bitirmeseydim dediğim zamanlar bile oluyor o raddeye geldim. Bu yaşadığım öyle derinden bir yalnızlık sevgisizlik ki ilerde evlensem ihanete uğrasam boşanmaya o kadar emin olamam diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Evrimnecla .!.:

Hayır sakın, öyle düşünme sakın. Ben o hatayı yaptım. İki kişilik yalnızlık daha kötü…
Ben Siirt Tillo’dayım. Çevremden bahsettiğim zaman o zaman çevreni değiştir diyorlar. Kolaydı sanki küçücük ilçede çevre değiştirmek.
Arkadaş bir yere kadar, her şey bir yere kadar. Ben pek çok şeyi tüketmiş gibi hissediyorum. Alışverişse yaptım, tatilse gittim, okuyorum izliyorum, öğreniyorum… ama işte kapıyı kapatınca gelen o yalnızlık hissi yaptığım, elde ettiğim her şeyi çizip atıyo.
Saat 9da uykunun gelmesi, gecenin ortasında uyanmak, sabah kalkmak istememek…
Ay bilmiyorum ya ben de şu sıralar çok bunaldım.
Beni hayatta motive eden tek şey spor, başka da bir şey yok.

Genişletmek için tıkla...

Aynen, aynı durumdayiz aşağı yukarı. Ben de sizinki gibi küçücük bir yerdeyim. Aslında çok rahatsızim diyemem. İşim idarecilerim arkadaşlarım süper insanlar. Ama arkadaşlik nereye kadar ki. Kaldı ki çoğunun bir ailesi var. Ben de sizin gibi her şeyi tükettim gibi. Zaten ruhumdaki boşluğu maddi şeylerle kıyafetle saçla doldurmaya çalıştığımı bunların asla mutlu etmeyecegini biliyordum zaten de etmedi.
Eskiden evde olmak mutlu ederdi beni. Kapımı kapatayım film izleyyim falan. Ama artık ondan da sıkılır oldum. Eve gelmek bile istemiyorum.

Marianihal .!.:

Aynen, aynı durumdayiz aşağı yukarı. Ben de sizinki gibi küçücük bir yerdeyim. Aslında çok rahatsızim diyemem. İşim idarecilerim arkadaşlarım süper insanlar. Ama arkadaşlik nereye kadar ki. Kaldı ki çoğunun bir ailesi var. Ben de sizin gibi her şeyi tükettim gibi. Zaten ruhumdaki boşluğu maddi şeylerle kıyafetle saçla doldurmaya çalıştığımı bunların asla mutlu etmeyecegini biliyordum zaten de etmedi.
Eskiden evde olmak mutlu ederdi beni. Kapımı kapatayım film izleyyim falan. Ama artık ondan da sıkılır oldum. Eve gelmek bile istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bazen daha baskın hissediliyor bu duygular onu fark ediyorum ben. Çok rutine bağlamamak gerek ara sıra o rutini bozmak lazım. Yeşim’in şifa evini çok seviyorum ben meditasyon yapabilirsiniz, nefes egzersizleri falan bi deneyin

Marianihal .!.:

Son günlerde acayip bunalıma girdim. Yıllar önce kurtulduğum sivilcelerim bile geri dönmeye başladı sanki. Bazen diyorum onla bunla gezen takılan istediği ile sevişip sonra unutan biri olmak daha mı iyiydi? Namuslu oldun da ne oldu bak yapayalnızsin diyorum. Şaşıracaksınız ama böyle. Ha öbür türlüsünü de zaten yapamam.

Genişletmek için tıkla...

istediğiniz gibi birine denk gelemiyor olabilirsiniz, bunu anlarım da

bir tarafta "onla bunla yatmak" diğer tarafa "namuslu olmak" (bakire misiniz?) gibi bir salıncak çok ekstrem olmuş. bu versus biraz fazla.

illa herkes her önüne gelenle yatmıyor ya da her ilişkide sadece tanıştık seviştik hadi bayy olmuyor, cinselliğin olduğu ilişkiler yaşayanlar namussuz da değil

onla bunla yatarak yaşayanlar da aşırı mutlu değildir sanırım, ruhu yoran bir şey neticede, çoğu kişi duygusal tatmin, iyi vakit geçirmek gibi şeyler arar. en azından kısa süreli ilişkiler harici arar...ha asla duygusal hiçbir şey aramadan sadece yatıp kalkayım diye bakıp bunu yaşıyorsa ve mutluysa da tabi bize ne. aradığınız bu olmadığına göre...

bu bakış açınız değişik geldi bana

Marianihal .!.:

Yaş 32, ailemden ayrı yaşıyorum. Hoş öyle kalabalık mutlu aile akraba kavramı hiç olmadı. Bir annem var diyebilirim. Şu an zaten ondan da ayriyim. Küçük bir ilçede görev yapıyorum. Uzaktan baksan mutlu bir hayatım var. Arkadaşlarımla aram iyi, işimi seviyorum vs. Ama sanki dünyanın en yalnız insanıyım.

Kendime çok bakıyorum, iltifat eden bakan da olur. Bilmiyorum ben kendisini o kadar güzel bulan biri değilim ama herkes gösterişli havalı ve güzel olduğumu söylüyor. Fakat aşk hayatim tam bir kabus. Karşıma şu ana kadar doğru dürüst biri çıkmadı. Biriyle uzun süren bir ilişkim oldu evet ama o kadar hayırsız vefasız beş para etmez biriydi ki ona da ilişki denemezdi çünkü o ilişki içinde de yalnızdım. Sonunda bıraktım onu bu sefer tam manasıyla yalnız kaldım.

Sonra birine aşık oldum. Hala da unutamıyorum aklımda. Ama sadece cinsellik için yaklaştığını anladığım için onunla da hiçbir şey olmadı. Etrafımda gerçekten işte bunla olur diyebileceğim kimse yok. Çok da istiyorum aşık olmayı sevmeyi sevilmeyi işte bu adam sadece benim, zor anlarimda yanımda olur, evleniriz, eğleniriz mutlu oluruz, çocuk bile yaparım diyebilmeyi. Ama yok. Bu hisleri duyduğum kişiler de hovarda, onla gezeyim bunla takılayim, sevişeyim geçeyim diye dusunen insanlar oluyor. Zaten çevrem çok dar. Öyle daha fazla sosyalleşilecek bir alan da yok gibi.

Bu sanırım hep böyle devam edecek. Çalışıyoruz para kazanıyoruz vs ama yalnızken hiçbir şey mutlu etmiyor. Ben sevmediğim, beğenmediğim biriyle sırf yalnız kalmamak için evlenmek beraber olmak istemiyorum. Artık bir yaştan sonra arkadaşlık ilişkileri de yetmiyor. Günün sonunda yapayalnızsin. Herkes eşine cocuguna sevgilisine vakit ayırmak istiyor, seninle sadeve iş saatlerinde görüşüyor.

Son günlerde acayip bunalıma girdim. Yıllar önce kurtulduğum sivilcelerim bile geri dönmeye başladı sanki. Bazen diyorum onla bunla gezen takılan istediği ile sevişip sonra unutan biri olmak daha mı iyiydi? Namuslu oldun da ne oldu bak yapayalnızsin diyorum. Şaşıracaksınız ama böyle. Ha öbür türlüsünü de zaten yapamam.

Bu hafta spora baslamaui düşünüyorum. Ayrıca psikologla da görüşeceğim. Sizce faydasi olur mu? Kafamı ne kadar doldurursam o kadar iyi.

Genişletmek için tıkla...

İste erkeklerden farkımız, aynı durumda nir erkek gayet mutlu genelde.. erkek arkadaşları ile planlar yapıyor, eğleniyor.. ama biz kadınlar; toplumsal kodlama mı dersiniz, yaratılış mu?yetmiyor, duygusal bağ arıyoruz sanki işte. Yanlış ama bunun farkına vardım kendimce, yalnız mutlu olamayan ilişkide de olamıyor. Öncesinde mutlu olmadığından adamı getirip merkezine koyuyor hayatının. Bu arada nadiren de olsa bu farkındalığa varmış, hayatın tadını çıkaran hemcinslerimiz de var çok imreniyorum onlara. Buna mı çabalamak gerekiyor bilmiyorum..

migrenimsi .!.:

istediğiniz gibi birine denk gelemiyor olabilirsiniz, bunu anlarım da

bir tarafta "onla bunla yatmak" diğer tarafa "namuslu olmak" (bakire misiniz?) gibi bir salıncak çok ekstrem olmuş. bu versus biraz fazla.

illa herkes her önüne gelenle yatmıyor ya da her ilişkide sadece tanıştık seviştik hadi bayy olmuyor, cinselliğin olduğu ilişkiler yaşayanlar namussuz da değil

onla bunla yatarak yaşayanlar da aşırı mutlu değildir sanırım, ruhu yoran bir şey neticede, çoğu kişi duygusal tatmin, iyi vakit geçirmek gibi şeyler arar. en azından kısa süreli ilişkiler harici arar...ha asla duygusal hiçbir şey aramadan sadece yatıp kalkayım diye bakıp bunu yaşıyorsa ve mutluysa da tabi bize ne. aradığınız bu olmadığına göre...

bu bakış açınız değişik geldi bana

Genişletmek için tıkla...

Ben sevgilisyle cinsel birliktelik yaşayanlara veya bakire olmayanlara namussuz demedim. Kaldı ki benim bakire olduğumu ne biliyorsunuz? Belki de değilimdir. Kastettigim bu değil.

cunkuneden .!.:

İste erkeklerden farkımız, aynı durumda nir erkek gayet mutlu genelde.. erkek arkadaşları ile planlar yapıyor, eğleniyor.. ama biz kadınlar; toplumsal kodlama mı dersiniz, yaratılış mu?yetmiyor, duygusal bağ arıyoruz sanki işte. Yanlış ama bunun farkına vardım kendimce, yalnız mutlu olamayan ilişkide de olamıyor. Öncesinde mutlu olmadığından adamı getirip merkezine koyuyor hayatının. Bu arada nadiren de olsa bu farkındalığa varmış, hayatın tadını çıkaran hemcinslerimiz de var çok imreniyorum onlara. Buna mı çabalamak gerekiyor bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

Ben de öyle olmak istiyorum ama dogamiz böyle değil ki.