Ben de ondan bahsediyorum işte. Altli ustlu ya da ayni evde oturmayi kabul edene benim saygim olmuyor maalesef. Surenin uzuyacagini, basina gelecekleri az cok kestirebilcek akli selimlikte olmali degil mi insan?
İşte dediginiz gibi kaderi bu, kendi seciyor yani ben simdi niye buna uzuleyim :)
Ben evlenir miyim boyle bi adamla boyle sartlarda, ASLA.
Evlensem gorumcemi kendi oturdugu kattan bile kovup koye gondermeye hakkim var mi ona da ASLA.
10 yılda herkes biraz niyetini belli etmiştir.
Bu görümce ailesi gidince kendi başının çaresine bakacak, mutfağını yaptırıp evi ayıracak biri olsa zaten böyle bir lafı işitmezdi.
Ama görümce de tüm eğitimine ve genç yaşına rağmen bu düzenin sürmesi gerektiğini düşünüyor. Sorun da bu.
Ortada bir yanlış var diye herkes üstüne bir yanlış daha eklemesin değil mi?
Bu kadın bu lafı annesi ona söyledikten sonra küseceğine, normal bir insan gibi,
Abiciğim merak etme, mutfak işini hallediyorum, eski duzen devam etmeyecek, işim gücüm burada biliyorsun, gidemem ama size anlayış göstermeyecek kadar da cahil değilim, dese, sorun olmazdı.
Sonrasında gelin bir laf etse, zaten gelin haksız olurdu.
Ayrıca madem adam babasının evinde kalamıyor, kocaman çalışan kadın da kalmayıversin. Kendine başka ev bulsun? Bekar olduğun sürece ailenin her imkanından faydalanabilirsin ve her şeyini sınırsız kullanabilirsin diye bir şey Yok.
Bekarken bile ayni evde yaşadığımız kardeşler Olarak birbirimizin odasına davetsiz girmezdik.
Biraz saygı çok şeyi çözer.