Derdim dayım... Fikirlerinize ihtiyacım var.

Wurstria

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
3 Ocak 2015
14.178
25.547
Merhabalar. Erkek annesi olan hanımlar, bişey sormak istiyorum belki saçma gelecek ama oğlunuz çok mu kıymetli? Şaka bir yana hepinizin bütün evlatlarınıza çok değer verdiğini biliyorum.

Benim sorunum, anneannem mi desem, dayım mı desem bilemiyorum aslında. Aynı evde birlikte yaşıyoruz (anne, anneanne, dayı, kardeş ve ben) annemler 3 kardeş, annem, teyzem ve dayım. Bir tanecik teyzem ve dayım var. Onları seviyorum, o konu ayrı ama dayım bazen cidden çekilmez oluyor. Konuşulan her lafa karışır, bilip bilmeden çıkışır, yorum yapar, saçma sapan kırıcı esprileri falan var. Ben anneannemle salonda hep birlikte otururken bişey konuşamaz oldum onun yüzünden. Kaç kere uyardım, şakayla karışık uyardım kırılmasın diye, anlamadı sertçe falan da uyardım. Bu defa da anneannem oğlunu koruyor, sen dayına neden tepki gösteriyorsun falan diyor, o senden büyük falan diyor. Dayımın ettiği lafa katılmazsam veya aksini söylersem anneannem bana yükleniyor. Hatta bazen bağırıyor bile. Bu sebepten dolayı artık onların yanında oturmaz oldum, ondan sonra da odana kapanıyorsun diyorlar. Özünde iyi bir insan, sayısal zekası falan çok iyi ve 20'li yaşlarının sonunda ama onun yaptığı tripleri, esprileri falan ergenler yapmaz yani. 30'una merdiven dayadı, 4 yıllık fakültenin sanırım 7 ya da 8. yılında, uzadı da uzadı yani anlayacağınız. Bu bilgiyi dayın ne iş yapıyor, ayrı evi neden yok tarzı sorulara yönelik veriyorum. Anneannem dışındaki herkes dayımın okulu uzatıp hala askerlik yapmamış ve çalışmıyor oluşunu eleştirir; annem, teyzem vs. ama anneannem hep onu koruyor. Anneannem torunlarını yani bizi çok sevdiğini söyler, sevdiğine de eminim ama bazen ne yapsak yaranamıyoruz. Temizlik yaparız, beğenmez mesela ondan sonra da işe yaramıyorsunuz falan der. Dayım yüzünden bazen kırıcı oluyor. Anneannem alıngan bir insan, ben de dayımın saçma sapan tavırlarından, yargısız infazlarından, bişey sorulduğu zaman terslemesinden bıktım. Anneannemle konuşmak istiyorum ama ne oğlunu ne de kendisini incitmeden yapmam lazım bunu. Ne tavsiye edersiniz?

Acaba tek bir oğlu olduğu için mi mazur görüyor her şeyini? Kendisi bir de hizmet eder ona. Yemeğini ayağına kadar götürür, kahvesini falan yapar.

Bu arada içimi dökmek için açtım bu konuyu. Alakasız yorum yazacak olan varsa (okurken daraldım falan gibi) lütfen zahmet etmesin.
 
Anne, anneanne, dayı, başrol ve kardeşin beraber yaşadığı aile tipi sanıldığından daha yaygın aslında. Bu birliktelikte dayıyla yeğen daha çok abi-kardeş gibi oluyor.
Genelde dayı, torun olduğu ve ilgiyi daha çok çektiği için yeğeni kıskanabiliyor, yaş farkı az olduğu için aman da benim canım yeğenim modunda olmuyor; anneanne ise diğerlerinin tuzu kuru olduğunu düşünüp kendince adaletli davranıp "daha kötü durumda olduğu için" oğlunu bi süre sonra kayırabiliyor. (Kötü durumdan kasıt, hala bekar olması, evini barkını kuramamış olması falan)
Ben bu durumda toruna bi an önce bir okul falan kazanıp başka şehre uçmasını, veya bi şekilde ortamdan uzaklaşmasını tavsiye ederim, zira bir yaşlıların bir de ergen kafalıların huylarını değiştirmek zor oluyor.
 
Dayınız belki biraz daha olgunlaşabilir, ama anneannenizin bu rahatsızlığınızı anlayacağını sanmam.

Dayınızla bireysel olarak dertleşip konuşursanız daha yararlı olur.
 
Yorum yaptığınız için teşekkür ederim. Bahsetmeyi unutmuşum kusura bakmayın, ben aileme 3 - 4 saatlik mesafedeki bir şehirde üniversite öğrencisiyim zaten, 2016'da mezun olacağım inşallah. Evet, dayımla aramda 5-6 yaş falan var. İfşa olmasın diye sayısal anlamda pek fazla detay vermek istemiyorum zira belli olmaz, kendisi zamanının çoğunu internette geçirir, anladınız işte. :) Keşke abi kardeş gibi olsak ama değiliz, dayıdan ziyade yabancı bir abi gibi geliyor bana. Bazen çok iyi davranır, tabi onun iyiliği de sınırlı. Nadiren ağzından doğru bir laf çıkarsa düşüncesine katılırım falan, bazen o benimle doğru düzgün konuşabilir. Zaten yılın çoğunu evimden başka yerde geçiriyorum, evimde geçirdiğim sınırlı zamanımda da böyle bir sorun var. :)
 
Dayınız belki biraz daha olgunlaşabilir, ama anneannenizin bu rahatsızlığınızı anlayacağını sanmam.

Dayınızla bireysel olarak dertleşip konuşursanız daha yararlı olur.
Diyorsunuz...
Açıkçası benim de anlayacağından yana umudum yok ama resmen toz kondurmuyor oğluna. Yanlış anlaşılmasın, ben muhalefet olan bir tip değilim, öyle aklımdan geçen ya da ağzıma gelen her lafı söylemem ama oğlu hata bile yapsa onu savunur. Yıllar önce bir sevgilisi vardı, 3-4 senelik bir ilişkiydi, o ilişkide aldattı kızı. Sonra çok pişman oldu, kızın kapısında yattı resmen ama geri döndüremedi, kendini affettiremedi. O dönemleri hatırlıyorum da anneannem kız için "çok vicdansız, 4 senelik ilişki öyle çöpe atılmaz, onun kahrını 4 sene kimse çekmez benim oğlumdan başka" falan demişti, eleştirmişti. Sonra dayım affettirme çabalarını artık bıraktığını söylediğinde "oğlum seninle gurur duyuyorum, bir kız için kendini paralamaktan vazgeçtiğin için" demişti de annem kendini tutamayıp "ne gururu, ben utanç duyuyorum o kızı aldattığı için" demişti. Sonrası kavga tabi. Gerisini siz düşünün.
 
Abi-kardeş derken, hani duygusal anlamda o samimiyet olmuyor bence de zaten,ama aynı evde büyümenin getirdiği bi "herkesin birbirinin otunu bükünü bilmesi" durumu oluyor, onu dediydim :)
Zaten uzaktaysan, bence sttiret, okul bitince de dönme, ordan kaptır git yani. Tatillerde, bayramlarda falan herkes birbirinin ekşi suratına bi miktar katlanıyor. Uzakta olmasaydın daha bi sorun idi ama böyleyse durum, takmamaya gayret et yani :)
 
Moral verici yorumunuz için teşekkür ederim, okuduğum şehir küçük ve imkanları çok kısıtlı ama ailemin olduğu yer büyükşehir, dönücem mecbur ama düzgün bir iş-güç ayarladıktan sonra ayrılıp kendi düzenimi kurmayı çok istiyorum. :) Anneannem de diyor beni yanına kim alır, kim yalnız bırakmazsa emekli maaşımı ona vereceğim falan diye ama bu gidişle yalnız kalmaz, zira kendi başına nefes bile almayı beceremeyen dayım varken. :) Kendi başına yaşarsa ölür bence o. :)
 
canım dayın senin kötülüğünü istemez, evdeki tek erkek dayınsa ve senden büyük olduğuna göre senin ona saygı duyman gerekir. sonuçta soyadını devam ettirecek, bence anneannenin gözünde çok kıymetlidir o. erkek adamın temizlik yapacak hali yok, birçok erkek yapmaz zaten canım e yemek yapmayıda bilmez onlar zaten. siz kızsınız, o evi çekip çevirecek olan sizsiniz neden dayıcığını eleştiriyorsun anlamadım.
 

Bu zihniyet yüzünden, karısına yardım etmeyen, herşeyi ayağına bekleyen, erkektir deyip her sözü doğru kabul edilen, daha bebekken pipini göster oğlumlarla başlayıp, koca adam olunca gidip elin kızına tecavüz eden, Onca şiddet ve aldatmaya maruz kalanlara..erkektir saygı göster, kocandır döver, erkektir elinin kiri vs. gibi sözlerle yetişen ve evet yemek yapmayı da bilmez onlar, siz kızsınız diyerek yetiştirilen erkekler onlar....
 
Merhabalar.

30'a yaklaşmış, hala 4 senelik üniversiteyi bitirememiş, ailesinin evinde kalan adam tavırları. Onun sorunu kendisiyle aslında. Size yansıtıyor. Gereksiz tavırlarla, kendini ispatlama çabası içerisinde.

Kendi yolunu bulduğunda düzelir.
 
Ben sizinle aynı düşünmüyorum bence erkeklere de en azından kendi pisliğini, dağınıklığını nasıl temizleyeceği, temizlemesi gerektiği, acıktıkları zaman karınlarını nasıl doyurabilecekleri falan öğretilmeli, yaşlı başlı annesinden hizmet beklememeli. Yarın öbür gün annesi artık ona hizmet etmediğinde yeğenleri kesinlikle hizmet etmeyecek, bu kadar basit.
 
Anneannem öyle bir insan değil ama ben dayımı şımarttığını düşünüyorum, geri kafalı bir insan değil anneannem ama oğlunu şımartmış bence ve farkında değil, veya kabullenmek istemiyor. Annem ve teyzem kaç kere konuştu bu konu hakkında. Ablaları olarak eleştirdiklerinde bile toz kondurmuyor oğluna.
 
Benim dayım ve ananemde aynı şekil dayım çalışıyor gezmeye ananemle giderler ananem olmadan bişey yapamazdı şimdi nişanlanıcak bi kız buldu ananem depresyonda dayım evlenicek yalnız kalıcak e dayım maaşınıda ona veriyodu artik vermiycek bazı anneler gercekten cok bencil yıllarca kendini düşünüp evlendirmedi şimdide evlenicek diye sevineceğine yasta
 
Umarım kendi yolunu hayırlısıyla bulur.
Geçenlerde teyzem geldi, konuşuyorduk (teyzem, ben ve anneannem) ve teyzem bana okulumun nasıl gittiğini falan sordu, seneye bitiyor mu falan dedi. Bitiyor dedim, iyi bari, en azından sen zamanında bitir okulunu falan dedi, anneannem köpürdü. Sürekli oğlunun okuduğu bölümü (mühendislik) benimkiyle kıyaslıyor zaten, ona da ayrı sinir oluyorum. "Onun bölümü çok zor, o senin okuduğun bölümde olsaydı yata yata geçerdi ama o istemedi" falan diyor ona da kalbim kırılıyor. Geçen gün patladım artık, kıyaslamayı bırak artık, benim okuduğum şeyi okusaydı o zaman bana ne bundan, herkesin kendi seçimi" falan dedim.
 
Seninki en azından çalışıyormuş, bari maddi olarak faydası var. Biz ne yapalım? :) Anneannem onun aldığı öğrenim kredisi borcunu bile küçümsüyor, çok bi miktar ödemeyecek, o mezun olunca işi hazır, iş bulması kolay, maaşı çok iyi olacak falan diyor. Kredi hakkında kadıncağıza ne dediyse artık...
 
canım sen yine de dayına karşı anlayışlı olmalısın bence. üzerinde 4 yıllık okulu 10 yıldır hala okuyor olmanın ezikliği var herhalde acısını sendenmi çıkarmaya çalışıyor.
 

Canım benim annem dahil zamanında böyle yetiştirmişler erkekleri. Benim de oğlum var ve ben onu erkek gibi değil ADAM gibi yetiştirmek istiyorum sözüm bütün erkekleri kral gibi görenlere ve kadını da onun kölesi yapanlara...
 
erkek cocuk değilde ailede bir cocuğa ve özellikle erkek olana tapan anneler var
benim rahmetli babaannemde öyleydi
amcam ne derse desin
''öyle demeyin etmeyin amcanızdır ''
babamlara da ''kardeşinizdir dışlamayın'' yok neler
oysaki hiç kimsenin dışladığı yoktu
yalan söylerdi ''yok yalan dememiştir'' derdi
anne yüreği mi desem yada karşıdakinin annesini duygularını kullanma yetisi mi bilemedim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…