Boşanma sonrası çok yönlü değiştim. Hani derler ya aile insana baht veremez. Bende de öyle oldu. Babam katı insandı hep kendi dediği olsun diyen tipti. Bense özgürruhlu , hep bir kendimi inandırma çabasında olan, hep hayatdoluydum. Hep kendim kendimi eğitdim dik kaldım. Olur ya en küçük olumsuzlukta hep üzerime gelip suçlu hisstetirme duygusunu yıllarca yaşadım. Onun için hep iyi puanlar kazandım , olumsuz insanlardan uzak durdum. Belkide bu içimde verdiğim savaştı. Ancak bu boşanma olayı beni çok yıpratdı. Babamın arkadaşının ailesine gelin gitdim , hep düşündümki belkide ailem en iyi insanı bana layik görmüşlerdi. Tanıdım ilk önce o insanı doğru ancak evlendikden sonra o insan olmadığını fark edince yine yanlız kaldım. Hayatımda çok genç yaşta verdiğim ilk sınavımdı boşanmak. Babam kendinden başka herkesi suçladı. Herkes ise onu suçladı. Bense kendimi suçladım. Ben hep düzenli derli-toplu , humanist, iyi bir karaktere sahip olduğum için , sevgi dolu , içten insan olduğum için bana çok güvendi ancak o insan öyle olmayınca kaldım kendi karakterimle yanlız başıma. Böyle dikbaş şımarık kötü biri olsaydım böyle başım yanmazdı. Bıktım insanların bir şey beklermiş gibi tavırlarından, bıktım bana yaramaz bir insanmış gibi bakmalarından. Ailem benim en küçük hatama bile tahammülü yok .Hep babam düşünüyorumda başka erkeklerden korktu ve ya benim kötü hayatım olmasından korktu ve ya gelecek vermek istedi, o da olmadı kendinemi çok güvendi ya da banamı
Yaprak dökümü benim talihim sanki. Ordada namussuzluktan korkan baba namusla sınandı , bizdede. Başımı yaktım . Geleceği düşünemiyorum sanki hayatım bir ipliğe sarılı yaşayıp görücem neler olucak
Yaprak dökümü benim talihim sanki. Ordada namussuzluktan korkan baba namusla sınandı , bizdede. Başımı yaktım . Geleceği düşünemiyorum sanki hayatım bir ipliğe sarılı yaşayıp görücem neler olucak
zor olsa da konfor alanından çıkmak gerekiyor iyileşmek için. Bir de dediğim gibi kendinize acımayı bırakın. İnsan kendine acıdıkça daha dibe vuruyor.
konuşsun...Ömür bitiyor hanımefendi..Silkelenin kendinize gelin...Tertemiz sayfa açmışsınız...Şimdi yeniden güzel bir sayfaya gücünüzle,neşenizle doldurma zamanı..Önemli olan geçmiş değil,önemli olan bundan sonraki hayatınız geçmişe takılarak,kişilere takılarak yaşamak mı küllerinde doğmak mı? Karar sizin 
