Depresyonda yaşananlar ölüm acısına benzer mi

Ben depresyon ve anksiyeteyi intiharı düşünecek boyutta uç noktalarda yaşamıç biriyim ve depresyonu/anksiyeteyi hayatımda düşmanımın bile yaşamasını istemeyeceğim büyük bir acı olarak görüyorum. Bundan daha büyüğü yoktur dediğim canının hiç kıymetinin olmadığı tarifsiz bir acı.
Bir kaç gün önce arkadaşımın eşi vefat etti ve o yas evinde yaşanan acıyı merak ettim. Hiç en yakınımın ölümünü yaşamadım ve allahta yaşatmasın ama hangisi daha katlanılabilir. Depresyon mu ölüm acısı mı. Depresyon yaşarken çektiğim sıkıntılar esnasında ölüm acısı böyle bir şey olmalı diye düşünürüm hep.
Her ikisini de deneyimleyen ve karşılaştırma yapabilecek arkadaşlarım var mı?

Depresyon kendimizi çıkar yolu bulamadığımız ve bulamayacakmış gibi soktuğumuz derin ama çıkması güç olmayan bir çukur. Yani batmakta elimizde kendimizi toplayıp gün ışığını selamlamakta bizim elimizde.
Ölüm... dönüşü yok... ışık yok... hiç çıkılmayacak çukur...ardımızdaki kişileri neye kime nasıl emane ettiğimizi bilmediğimiz koca bir boşluk değil mi?
Depresyonda iken almaz mısın nefes,ölümde toprak altıdır gerçek.
Rabbim ne kendimizi imkansız çukura düşürsün ne sevdiklerimizle imtihan etsin.
Derler ya Allah hayırlı ölümler nasip etsin..
Nefes alırkende göz yumarkende Allah'ın yolu olsun duamız

Aslında depresyon yaşarken de dönüş yok ışık yok ve hiç çıkılmayacak bir çukur. O çukurdan çıkılıyor olsa da yaşarken böyle hissettiriyo. Kontrol edilemeyen kişiden bağımsız gelişen ve herhangi bir nedene gerek duymayan. Çaresi var evet ama içini yakıp kavuruyor.
Aslında sormak istediğim şu bir insanın içinin yanıp kavrulmasının sınırı ne. Eğer sınır depresyon yada aknsiyete bozukluğu değilse Allah o acıdan hepimizi korusun. Düşünemiyorum çünkü.

Allfa .!.:

Aslında depresyon yaşarken de dönüş yok ışık yok ve hiç çıkılmayacak bir çukur. O çukurdan çıkılıyor olsa da yaşarken böyle hissettiriyo. Kontrol edilemeyen kişiden bağımsız gelişen ve herhangi bir nedene gerek duymayan. Çaresi var evet ama içini yakıp kavuruyor.
Aslında sormak istediğim şu bir insanın içinin yanıp kavrulmasının sınırı ne. Eğer sınır depresyon yada aknsiyete bozukluğu değilse Allah o acıdan hepimizi korusun. Düşünemiyorum çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Bende uzun suredir depresyindayim ama olum acisi ile bir tutamam okey bazen an oliyor yasarken ölüyormussun gibi ama olum gibi birsey oldu kimse olmedi seklinde o... zor bir surec cok iyi bilirim insani her turlu dusunceye surukluyor ama ilac tedavisi arti maneviyat ile cozebilirsiniz gecmiste bu sekilde yendim yine basaracagim insallah

Bende bu arada anksiyete vardi korona dineminde anksiyete arti depresyon oldu simdi de hastalik hastasi oldum beter durumdayim anlayacaginiz ama gececek biliyorum.

Evet çok güzel tarif etmişsiniz ölüm gibi birşey oldu ama kimse ölmedi.. ilaçla ayağa kalkarsınız. Biraz zaman verin ilaçlara yeterki. Benimki kronik sanırım ilacı bırakınca geri geliyo. Ömür boyu ilaç kullanmaya razı etti beni bu illet.

Allfa .!.:

Ben depresyon ve anksiyeteyi intiharı düşünecek boyutta uç noktalarda yaşamıç biriyim ve depresyonu/anksiyeteyi hayatımda düşmanımın bile yaşamasını istemeyeceğim büyük bir acı olarak görüyorum. Bundan daha büyüğü yoktur dediğim canının hiç kıymetinin olmadığı tarifsiz bir acı.
Bir kaç gün önce arkadaşımın eşi vefat etti ve o yas evinde yaşanan acıyı merak ettim. Hiç en yakınımın ölümünü yaşamadım ve allahta yaşatmasın ama hangisi daha katlanılabilir. Depresyon mu ölüm acısı mı.

Genişletmek için tıkla...

Allfa .!.:

yaşarkenigin yaou çektiğim sıkıntılar esnasında ölüm acısı böyle bir şey olmalı diye düşünürüm hep.
Her ikisini de deneyimleyen ve karşılaştırma yapabilecek arkadaşlarım var mı?

Genişletmek için tıkla...

Depresyon icin yapılacak seyler siralanabilir.Bir şeyler iyi gelecektir elbet.İlac kullanıp atlatmak mümkün.Civi çiviyi söker hesabi canını acitan şeyi aşmak mümkün.Ama ölüm acısı öyle bir sey degil.Ben agir depresyon sırasında babami kaybettim.Ve anladim ki benim canim hic yanmamis.Depresyon geçsin diye gezip dolaşıp kafa dağıtıp can acimin üstüne yururdum.Ama ölüm acısı çaresi yok.Nereye gidersen ne yaparsan elinden bir sey gelmemesinin hırçınlığı seninle.Teslimiyet saglamaya çalışırken içinden bin neden neden neden!Ayni seyler degil kiyaslama yapılamaz bile.Birinin çaresi bir cok seyken diğerinin çaresi yok sadece sabır dilemek,bir umut kavuşma ihtimali elinde sadece

depresyonu zor da olsa yenme şansınız var ancak ölüm asla geri dönüşü olmayan ve onunla yaşamak zorunda olduğumuz bir gerçek. sevdiğiniz bir insanın acısı depresyona bile sebep olabilir

Depresyon,anksiyete ve babam tabiki en acısı babamin gidişi, Rabb'im mekanını cennet eylesin

Allfa .!.:

Evet çok güzel tarif etmişsiniz ölüm gibi birşey oldu ama kimse ölmedi.. ilaçla ayağa kalkarsınız. Biraz zaman verin ilaçlara yeterki. Benimki kronik sanırım ilacı bırakınca geri geliyo. Ömür boyu ilaç kullanmaya razı etti beni bu illet.

Genişletmek için tıkla...

Malesef oyle devamli ilac kullanimi durumu soz konusu oluyor... benim epeydir sesi yoktu bende kendimi bildim bileli depresiftim bosandim o biraz tetikledi.. gececek allah baska dert vermesin sevgiler

Allfa .!.:

Ben depresyon ve anksiyeteyi intiharı düşünecek boyutta uç noktalarda yaşamıç biriyim ve depresyonu/anksiyeteyi hayatımda düşmanımın bile yaşamasını istemeyeceğim büyük bir acı olarak görüyorum. Bundan daha büyüğü yoktur dediğim canının hiç kıymetinin olmadığı tarifsiz bir acı.
Bir kaç gün önce arkadaşımın eşi vefat etti ve o yas evinde yaşanan acıyı merak ettim. Hiç en yakınımın ölümünü yaşamadım ve allahta yaşatmasın ama hangisi daha katlanılabilir. Depresyon mu ölüm acısı mı. Depresyon yaşarken çektiğim sıkıntılar esnasında ölüm acısı böyle bir şey olmalı diye düşünürüm hep.
Her ikisini de deneyimleyen ve karşılaştırma yapabilecek arkadaşlarım var mı?

Genişletmek için tıkla...

ben varım canım

dreamy07 .!.:

Depresyon,anksiyete ve babam tabiki en acısı babamin gidişi, Rabb'im mekanını cennet eylesin

Genişletmek için tıkla...

depresyonda karanlıktan ısıga cıkma var değilmi..ölumde kaybettıgın ebedı gıdıyor

Allfa .!.:

Aslında depresyon yaşarken de dönüş yok ışık yok ve hiç çıkılmayacak bir çukur. O çukurdan çıkılıyor olsa da yaşarken böyle hissettiriyo. Kontrol edilemeyen kişiden bağımsız gelişen ve herhangi bir nedene gerek duymayan. Çaresi var evet ama içini yakıp kavuruyor.
Aslında sormak istediğim şu bir insanın içinin yanıp kavrulmasının sınırı ne. Eğer sınır depresyon yada aknsiyete bozukluğu değilse Allah o acıdan hepimizi korusun. Düşünemiyorum çünkü.

Genişletmek için tıkla...

tam kan tahlılı yaptırın demır d vıtamını yada bazzı vıtamınlerde eksıklerınızın gıderılmesı gerekıyor olabılır..depresyonda ılk tedavı bu bence

Allfa .!.:

Ben depresyon ve anksiyeteyi intiharı düşünecek boyutta uç noktalarda yaşamıç biriyim ve depresyonu/anksiyeteyi hayatımda düşmanımın bile yaşamasını istemeyeceğim büyük bir acı olarak görüyorum. Bundan daha büyüğü yoktur dediğim canının hiç kıymetinin olmadığı tarifsiz bir acı.
Bir kaç gün önce arkadaşımın eşi vefat etti ve o yas evinde yaşanan acıyı merak ettim. Hiç en yakınımın ölümünü yaşamadım ve allahta yaşatmasın ama hangisi daha katlanılabilir. Depresyon mu ölüm acısı mı. Depresyon yaşarken çektiğim sıkıntılar esnasında ölüm acısı böyle bir şey olmalı diye düşünürüm hep.
Her ikisini de deneyimleyen ve karşılaştırma yapabilecek arkadaşlarım var mı?

Genişletmek için tıkla...

Kuzum depresyonu ağır yaşamadım bilmiyorum ama anksiyeteyi derinden yaşadım. Ölümle aynı sey değil. O bambaşka bir sey. Anksiyete de ilaçla zamanla bir sekilde gececegini biliyorsun. Ölümün dönüsü yok. Giden gidiyor. Ama ikisinin de ilacı zaman. Zamanla acı da hafifliyor hatta unutuluyor bile. Öyle olmasa insan napardı...

Siz bayilmayi olmek zannediyorsunuz heralde

Allfa .!.:

Ben depresyon ve anksiyeteyi intiharı düşünecek boyutta uç noktalarda yaşamıç biriyim ve depresyonu/anksiyeteyi hayatımda düşmanımın bile yaşamasını istemeyeceğim büyük bir acı olarak görüyorum. Bundan daha büyüğü yoktur dediğim canının hiç kıymetinin olmadığı tarifsiz bir acı.
Bir kaç gün önce arkadaşımın eşi vefat etti ve o yas evinde yaşanan acıyı merak ettim. Hiç en yakınımın ölümünü yaşamadım ve allahta yaşatmasın ama hangisi daha katlanılabilir. Depresyon mu ölüm acısı mı. Depresyon yaşarken çektiğim sıkıntılar esnasında ölüm acısı böyle bir şey olmalı diye düşünürüm hep.
Her ikisini de deneyimleyen ve karşılaştırma yapabilecek arkadaşlarım var mı?

Genişletmek için tıkla...

Depresyon hapishane ölüm geri dönüşü olmayan bi yol. İnsan sevdiğini kaybedince içinde 40 tane mum yanarmış ve her gün bir mum söner en son 1 mum kalır o hiç sönmezmiş.

Allfa .!.:

.
Aslında sormak istediğim şu bir insanın içinin yanıp kavrulmasının sınırı ne. Eğer sınır depresyon yada aknsiyete bozukluğu değilse Allah o acıdan hepimizi korusun. Düşünemiyorum çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Sınırı yine sizsiniz. Her ne yaşadınız bilemem ama kolay şeyler olmadığını düşünüyorum. İnsanın ilacı yine kendisidir. Ve inanın herkes bir imtihanın içinde. Ben mesela bazen binalara bakarım. Kim bilir o pencerelerin ardında kimler neler neler yaşıyor diye düşünürüm. İnsan olmanın sırlarından biri de bu galiba. Rabbim gamsızlık hissini insanda yaratmasaydı hiç bir kul ölüm acısına dayanamazmış. Demekki her acıya içimizde yaratılmış olan bir merhem var. Ölüm acısına kendi içimizde merhem yaratan allah imtihan için de sabırı yaratmış. Depresyon için merhemini kendi içinde ararsan bulursun. (Ben bunun merhemini tevekkül olarak düşünüyorum)

Allfa .!.:

Ben depresyon ve anksiyeteyi intiharı düşünecek boyutta uç noktalarda yaşamıç biriyim ve depresyonu/anksiyeteyi hayatımda düşmanımın bile yaşamasını istemeyeceğim büyük bir acı olarak görüyorum. Bundan daha büyüğü yoktur dediğim canının hiç kıymetinin olmadığı tarifsiz bir acı.
Bir kaç gün önce arkadaşımın eşi vefat etti ve o yas evinde yaşanan acıyı merak ettim. Hiç en yakınımın ölümünü yaşamadım ve allahta yaşatmasın ama hangisi daha katlanılabilir. Depresyon mu ölüm acısı mı. Depresyon yaşarken çektiğim sıkıntılar esnasında ölüm acısı böyle bir şey olmalı diye düşünürüm hep.
Her ikisini de deneyimleyen ve karşılaştırma yapabilecek arkadaşlarım var mı?

Genişletmek için tıkla...

Ölüm acısı tabiki.