özgürcecim, ben küçükken müstakil bahçeli bir evimiz vardı kedilerle, köpeklerle büyüdüm. daha sonra iki sene kadar da apartmanda bir kedi besledim. adı da Ramboydu kedimin(canım oğlum benim ah) hiç dışarı çıkamıyordu oğlum, yere ayaklarını bile deydiremezdi alışık olmadığından. sonra sokak kızları oğlumu ayarttı ve Rambişim malesef beni terk etti, evden kaçtı. kuş balık falan bana yetmiyor mıncıklayabilmem lazım benim onları, dediğin gibi sokaktakilerle ilgilenmeye çalışıyorum ben de. millet beni deli zannediyordur herhalde güneşin alnında yemek yedirip başlarında bekliyorum Allah sana da bahçeli kocaman bir ev versin inşaallah. uzun oldu ama oldu artık öptüm seni:)a.s.a.s.a.s.a.s.a.s.